19 Νοεμβρίου 2008

Ενίσχυσε το ρεύμα του ανεξάρτητου, ριζοσπαστικoύ συνδικαλισμού

Αφού κέρδισαν, κέρδισαν, κέρδισαν,

έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν,

λεηλατώντας τους εργαζόμενους όλου του πλανήτη,

τώρα, ζητούν να πληρώσουμε εμείς την κρίση...

Οι φετινές υποτιθέμενες αυξήσεις ήταν χλευασμός!!!

Το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων καταρρέει.



Γιατί δεν εγγυάται η κυβέρνηση τις συντάξεις και τα εφάπαξ;


Είκοσι χρόνια τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα σχέδιο καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθείται από όλες τις κυβερνήσεις. Ένα σχέδιο που στην καρδιά του έγραφε ελεύθερη αγορά, ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, ευελιξία, ανασφάλιστη κι ελαστική εργασία, οικονομική λεηλασία των εργαζομένων, επιχειρηματική λειτουργία του δημοσίου, ιδιωτικοποιήσεις και πάλι ιδιωτικοποιήσεις. Ένα σχέδιο ληστείας του κοινωνικού πλούτου, των ασφαλιστικών ταμείων, κατάργησης ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Με τις ευλογίες της Ε.Ε. και τις υποκλίσεις δεξιών και σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, εξορίστηκε το δικαίωμα των πολλών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην ασφάλιση, στη σύνταξη .
Να
θυμάσαι ότι...Εκτός από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οι ευθύνες και των συνδικαλιστών είναι τεράστιες.

Συμφώνησαν και ψήφισαν το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων. Δεν οργάνωσαν αποφασιστικά την πάλη των εργαζομένων για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΤΕΑΔΥ, όπου όλες οι παρατάξεις που έχουν εκπροσώπους στο Δ.Σ. του ΤΕΑΔΥ (ΠΑΣΚ 2- ΔΑΚΕ 2- ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) 1- Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ) 1) αποδέχτηκαν και συμμετείχαν στην επιχειρηματική δράση και τη λογική του παιχνιδιού της αγοράς με τα χρήματα των εργαζομένων, διευκολύνοντας τα σχέδια της κυβέρνησης και των κάθε είδους τρωκτικών.
Η πολιτική των αντιασφαλιστικών νόμων , της αποδόμησης και διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης που προωθείται σταθερά από τη σημερινή αλλά και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις οδηγεί πλέον στην απροκάλυπτη κατάργηση του δικαιώματος στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.


Οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε πουθενά, σε κανέναν και τίποτα.

Δε θα πληρώσουμε για άλλη μια φορά τα σπασμένα.

  • Να χρηματοδοτηθεί άμεσα το ταμείο Πρόνοιας και να πληρώσει εδώ και τώρα το εφάπαξ στους 13.500 συνταξιούχους που ακόμα περιμένουν.
  • Να πληρωθούν άμεσα τα χρέη του ΟΠΑΔ σε φαρμακοποιούς, γιατρούς και στα νοσοκομεία.


"Όλα είναι θέμα παιδείας" ...


Αντί να αυξηθούν οι δαπάνες, μειώνονται συνεχώς και η υποχρηματοδότηση της παιδείας έφτασε στο αίσχος του 2,75%. Ο μισθός του νεοδιόριστου στα 1.000 ευρώ, ενώ με 35 χρόνια οι εκπαιδευτικοί δε ξεπερνούν τα 1.500 ευρώ.

Ένα σχολείο φτωχό. Έφτασαν στους 13.000 οι εκπαιδευτικοί στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που βρίσκονται στην ωρομισθία, με μισθούς 300 ευρώ το μήνα.

Στο στόχαστρο το δημόσιο νηπιαγωγείο. Διώχνονται 60.000 νήπια από τη δημόσια εκπαίδευση κάτω από τα χειροκροτήματα των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Στο στόχαστρο το ωράριο των νηπιαγωγών και οι μικροί μαθητές που τους στριμώχνουν σε ωράριο 7- 5 για να συνηθίζουν στο δικό τους μελλοντικό εργασιακό ωράριο.

Στο στόχαστρο τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών με την αύξηση και την εντατικοποίηση της ύλης των νέων βιβλίων.

Θέλουν ένα φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο που θα λειτουργεί με τους όρους των επιχειρήσεων. Με προσωπικό που θα κοστίζει λίγο, ανασφαλές, υποταγμένο και πειθαρχημένο. Το σχολείο «επιχείρηση» θα «παράγει» μαθητές προσαρμοσμένους στο θρυμματισμένο κόσμο μιας φτηνής, ακατοχύρωτης, ασταθούς και ελεγχόμενης εργασίας. Θα γίνεται όλο και πιο συντηρητικό κι αυταρχικό, θα βασιλεύουν οι αξιολογήσεις και οι εξετάσεις, η εντατικοποίηση.



Έχουμε κι άλλη λύση από την υποταγή και την απογοήτευση.



Η παγωμάρα μας τους ευνοεί, η ακινησία μας τους θρέφει.



Τώρα που τα επί δεκαετίες ιδεολογήματα καταρρέουν να κάνουμε το θυμό μας ορμητικό ποτάμι

Για να σπάσει:



...στη ζωή μας

η λιτότητα, η ακρίβεια, η καταλήστευση του εισοδήματός μας με τη νόμιμη τοκογλυφία των επιτοκίων,

η εργασιακή ανασφάλεια των ωρομισθίων και των αναπληρωτών,

ο ασφαλιστικός μεσαίωνας που μας καλεί να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα



...στο σχολείο

η εντατικοποίηση που αξιολογεί, κατατάσσει, που προσφέρει πληροφορίες αλλά δε μορφώνει,

η πολιτική που το καταδικάζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια

μια πολιτική που θεωρεί ηθικό και πολιτικά επιτρεπτό να δίνει δισεκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό για να στηρίξει το εισόδημα των τραπεζιτών αλλά καλεί τον εκπαιδευτικό να εξοπλίζει σχολικές βιβλιοθήκες με χορηγίες

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ… Η ΟΡΓΗ ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ

Όλοι μαζί θα καταλύσουμε την ακινησία.
Όλοι μαζί θα σπάσουμε τον αυταρχισμό.
Όλοι μαζί θα διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν
ξαναπιάνοντας το νήμα των αγώνων


Έλα στη Γενική Συνέλευση στις 4 Δεκέμβρη

Εκεί, στον ίδιο χώρο που τον γεμίσαμε με την παρουσία, την αγωνία και τον αγώνα μας

Έλα, να χαράξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα επόμενα βήματά μας.
Το βήμα της συνέλευσης ανήκει σε όλους και σε όλες μας!

H κρίση δρομολογεί νέο γύρο εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας, πιο άγριας. Ήταν επιλογή των νεοφιλελεύθερων που ασκούσαν την εξουσία η καταλήστευση του περιβάλλοντος, η διασπορά του πολέμου, η αφαίμαξη των φτωχών, η διάβρωση της παραγωγής, η καθαίρεση της εργασίας. Δεν ήταν λάθος. Ο βραχύς ορίζοντας του κέρδους πρυτάνευσε, διότι ακριβώς αυτό το κέρδος δεν είναι βραχυπρόθεσμο, αλλά για τους περισσότερους απ' τους κεφαλαιούχους εξασφαλισμένο. Γιαυτό και δεν άκουγαν κουβέντα και λοιδορούσαν όσους προέλεγαν για την κρίση και την προέβλεπαν.

Εμείς οι εργαζόμενοι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Η ελπίδα μας βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αλληλεγγύη, στους αγώνες. Κάθε μέρα δίνουμε «μικρές μάχες», οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στην αυθαιρεσίες, δίνουμε τη μάχη για τα νηπιαγωγεία, τους ωρομίσθιους, το ωράριο,εργαζόμαστε για να εδραιωθεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο, να συγκροτηθεί ένα Μέτωπο Παιδείας-Εργασίας που θα επιδιώκει τη σύγκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και θα στηρίζεται στη βάση των εργαζομένων. Δεν υπάρχουν ανίκητοι αντίπαλοι.

Όταν ο υποταγμένος κυβερνητικός και κομματικός συνδικαλισμός υποκλίνεται,

η αντιδραστική πολιτική επελαύνει, αλλά δεν είναι αήττητη!

Στις καθημερινές μας αντιστάσεις και στους δρόμους του αγώνα θα κριθεί ξανά το δίκιο!

Η αναμέτρηση συνεχίζεται..

Δεν υπάρχουν σχόλια: