ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ :

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ

Το σχέδιο νόμου που παρουσίασε το ΥΠΕΠΘ (2/4/2008) στο Ζάππειο, καθώς και το περιεχόμενο της συνέντευξης του Υπουργού Παιδείας, έγιναν σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την ειδική εκπαίδευση: τη χρονιά που διανύουμε δεκάδες τμήματα ένταξης σε ολόκληρη τη χώρα βρέθηκαν χωρίς εκπαιδευτικούς, την ίδια στιγμή που ο υφυπουργός Παιδείας έδινε τη δυνατότητα (μέσω εγκυκλίου που εξέδωσε) να μετακινούνται εκπαιδευτικοί από ΣΜΕΑ για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν ακόμα σε γενικές τάξεις.

Τα προβλήματα της ειδικής εκπαίδευσης είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών και πρακτικών των σημερινών και παλαιότερων κυβερνήσεων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και χαρακτηρίζονται από απουσία βούλησης για να επιλυθούν τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρίες: έγκαιρη διάγνωση, πρώιμη παρέμβαση, εκπαίδευση, επαγγελματική αποκατάσταση και αυτόνομη διαβίωση. Οι χαμηλές χρηματοδοτήσεις (οι οποίες φέτος ήταν ακόμα χαμηλότερες τόσο για τη γενική όσο και για την ειδική εκπαίδευση), τα ημίμετρα που αφορούν στην ίδρυση και στελέχωση Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης, η υπολειτουργία των σχολικών μονάδων όπου αυτές υπάρχουν, σηματοδοτούν τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής το πεδίο της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας.

Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου που δόθηκε στη δημοσιότητα αποτελεί το χειρότερο σχέδιο νόμου από όσα κυκλοφόρησαν την τελευταία διετία και δείχνει για ακόμα μια φορά το σαφή προσανατολισμό του ΥΠΕΠΘ όχι μόνο στην υποβάθμιση και αποδόμηση των δομών της ειδικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, αλλά σηματοδοτεί ταυτόχρονα τον πολυκερματισμό του χώρου της σε όλα τα επίπεδα. Εξακολουθεί να αποτελεί ένα κλασικό διακηρυκτικό σχέδιο που αποφεύγει να τοποθετηθεί στα ζητήματα που απασχολούν την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των ΑΜΕΑ στην Ελλάδα. Είναι στο σύνολο του ένα γραφειοκρατικό κατασκεύασμα, με «αριστοκρατικές αντιλήψεις», οι οποίες με λογική «μάρκετινγκ» προσπαθούν να πείσουν για την επιστημονικότητά τους τη στιγμή που έχουν πολλές επιστημονικές ασάφειες. Το σχέδιο νόμου εξυπηρετεί συντεχνιακά συμφέροντα, ενισχύοντας τον ιατρογενή προσανατολισμό της ειδικής εκπαίδευσης και ακυρώνει στην πράξη με τις γραφειοκρατικές του διατάξεις ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εν δυνάμει θετικό από την προσφορά των χιλιάδων εκπαιδευτικών του χώρου. Κινείται σε πλαίσια οικονομικής διαχείρισης, έχοντας σαν γνώμονα την εκφρασμένη πολιτική της λιτότητας στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ δεν αναγνωρίζει τις αναγκαιότητες του χώρου της ειδικής εκπαίδευσης αναφορικά με την χρηματοδότηση των σχολείων και την επέκταση και στήριξη των δομών και των υπηρεσιών που μπορούν να βοηθήσουν στην κοινωνική ένταξη των ΑΜΕΑ. Καθιερώνει και επεκτείνει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στο πλαίσιο της ειδικής εκπαίδευσης πιστοποιώντας και με αυτόν τον τρόπο τις στρατηγικές κυβερνητικές επιλογές στο χώρο της εκπαίδευσης, επιλογές που εκπορεύονται από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Η ειδική εκπαίδευση εξακολουθεί να αποτελεί το φτωχό συγγενή της εκπαίδευσης και αυτό γίνεται φανερό από το γεγονός ότι όχι απλώς δεν χρηματοδοτείται με τα αναγκαία κονδύλια, αλλά είναι η πρώτη στην οποία γίνονται περικοπές.

Οι 18.585 μαθητές που φοιτούν σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής βρίσκονται κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ δεν υπάρχει εικόνα για τη μαθητική διαρροή. Ασάφεια παρουσιάζεται επίσης για την πορεία των μαθητών μετά τη φοίτηση τους σε πλαίσια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα σήμερα απουσιάζει η θεσμοθέτηση και η στήριξη υποστηρικτικών δομών που θα επιτρέπουν στα ΑΜΕΑ να έχουν αυτόνομη διαβίωση και επαγγελματική αποκατάσταση. Στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων με ειδικές ανάγκες που περνά ένα μεγάλο μέρος της ζωής της σε εκπαιδευτικά πλαίσια, στη συνέχεια μένει στο σπίτι, χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτική πέραν από αυτή των επιδομάτων και του οίκτου.

Η ανυπαρξία πλήρους και ουσιαστικής διάγνωσης, στήριξης για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες μέσα από τη δημόσια, δωρεάν Εκπαίδευση οδηγεί χιλιάδες παιδιά στα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να επωμίζονται ένα δυσβάστακτο οικονομικό βάρος. Επιπρόσθετα επιβαρύνονται τα Ασφαλιστικά Ταμεία με σημαντικά ποσά μιας και ένα μέρος της δαπάνης καλύπτεται από αυτά.

Οι γονείς και οι κηδεμόνες των ατόμων με αναπηρία προκειμένου να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους «στραγγίζονται» οικονομικά (όσοι βέβαια έχουν κάποια οικονομική άνεση) αφού καταφεύγουν σε « Ιδιωτικά Ειδικά Κέντρα» για να αγοράσουν αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσίες και να μπορέσουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αυτά που η πολιτεία όφειλε να τους παρέχει. Ταυτόχρονα γίνονται θύματα πιέσεων και ρουσφετολογικών μηχανισμών.

Πίσω από τις ψευδεπίγραφες κορώνες περί «εκπαιδευτικής και κοινωνικής ένταξης» των ΑΜΕΑ, τους αλλεπάλληλους νόμους και διατάγματα, κρύβεται μια θλιβερή αλήθεια: λιγότερο οικονομικό κόστος με τη μεγαλύτερη δυνατή προβολή του «κοινωνικού και ανθρωπιστικού προφίλ του οργανωμένου κράτους» και μεταφορά της συλλογικής ευθύνης του απέναντι στα ΑμΕΑ, στην ατομική ευθύνη και την προσωπική ευαισθησία του καθενός. Η Ειδική Εκπαίδευση σήμερα φαίνεται να βάλλεται από μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας κι επεκτείνοντας πολλά από αυτά που θέσπισε η προγενέστερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η αντίληψη της ένταξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, έτσι όπως προβάλλεται κι επιχειρείται, καταντά επικίνδυνη για τα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους, αν αναλογιστεί κανείς την καταστροφική δυναμική του ήδη άνισου, άδικου και άκρως ανταγωνιστικού κοινωνικού κι εκπ/κού μας συστήματος.

Η σημερινή δομή του γενικού σχολείου, το περιεχόμενο της εκπαίδευσης (που προσανατολίζεται στις αξίες της αγοράς, στις επιταγές της οικονομίας και τα συμφέροντα του κεφαλαίου), οι προτάσεις για νέα μέτρα (εξετάσεις από την πέμπτη κι έκτη δημοτικού, η αξιολόγηση του εκπ/κού έργου και των σχολικών μονάδων με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών), καθώς και τα νέα βιβλία με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, δομή και μεθοδολογία, σε συνδυασμό με την κατάργηση ή υπολειτουργία των υποστηρικτικών μονάδων ειδικής αγωγής, θα θέσουν στο περιθώριο πρώτα και κύρια τους μαθητές με ειδικές εκπ/κές ανάγκες, θα μεγαλώσουν τα ποσοστά μαθητικής διαρροής από το δημοτικό προς το γυμνάσιο και θα βοηθήσουν την άνθιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο χώρο της Ειδικής εκπαίδευσης.

Το γεγονός ότι το σχέδιο νόμου κατοχυρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία (βεβαίως χωρίς να αναφέρει από ποια ηλικία) ανασύρει ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα: την ανυπαρξία ειδικών νηπιαγωγείων, τόσων και τέτοιων που να μπορούν να υποδεχτούν τον άγνωστο ακόμα αριθμό των μαθητών που είναι σε αυτή την ηλικία. Το γεγονός επίσης ότι για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης λειτουργεί τμήμα της δημόσιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε άλλο φορέα εκτός του Υπουργείου Παιδείας και συγκεκριμένα στους δήμους με βάση την τροπολογία (άρθρο 32, ν.3577) μας επιτρέπει να θεωρήσουμε ότι θα «ανοίξει» ένας μεγάλο «φαγοπότι» ίδρυσης ειδικών νηπιαγωγείων σε δήμους και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς με τις «ευλογίες» της πολιτείας. Απέναντι σε αυτήν την προοπτική το υπουργείο για άλλη μια φορά σιωπά.

Η τελευταία έκδοση του σχεδίου νόμου ενισχύει την ψευδεπίγραφη πολιτική που επαγγέλλεται την προώθηση της «ένταξης» των ΑΜΕΑ, ενώ υποσκάπτει τις αντισταθμιστικές δομές της ειδικής εκπαίδευσης. Αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί στα μυαλά των κυβερνώντων είναι το ότι «η ένταξη υπηρετείται καλύτερα, όταν οι δομές και οι υπηρεσίες της ειδικής εκπαίδευσης υποβαθμίζονται και καταργούνται».

Το τελευταίο προσχέδιο:

§ Κατηγοριοποιεί τα ΑΜΕΑ με τρόπο προβληματικό αναφορικά με την αντιμετώπισή τους και χρησιμοποιεί ορολογία που δεν ανταποκρίνεται σε επιστημονικά δεδομένα (π.χ. η χρήση του όρου διαφοροδιάγνωση εμπεριέχεται στην έννοια διάγνωση, η εκπαιδευτική αξιολόγηση προηγείται της εκπαιδευτικής παρέμβασης και δεν αποτελεί πρόγραμμα συστηματικής παρέμβασης, ο δόκιμος όρος είναι «σοβαρές και χρόνιες παθήσεις» και όχι «χρόνια μη ιάσιμα προβλήματα κ.α. πολλά….)

§ Διακατέχεται από «αριστοκρατικές» και ρατσιστικές αντιλήψεις (π.χ. ο υπουργός χρησιμοποιεί τον όρο «περιστατικά» στη συνέντευξή του, αναφερόμενος σε μαθητές με αναπηρίες). Ταυτόχρονα για την ομάδα των μαθητών με ιδιαίτερες νοητικές ικανότητες και ταλέντα (5% από πού;) (βλ. χαρισματικούς και ευφυείς μαθητές) οι οποίοι πιθανά….. αποτελούν «το εθνικό μορφωτικό κεφάλαιο»!!!!!, δίνει στον εαυτό του τη δυνατότητα να αποφασίσει για την εκπαίδευσή τους με ανάθεση… σε όποια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (ελληνικά ή ξένα….) εκδηλώσουν ενδιαφέρον…..

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΕΝ του σχεδίου νόμου:

§ Δεν δηλώνεται πως το κράτος πρέπει να είναι ο αποκλειστικός φορέας ίδρυσης σχολικών μονάδων ειδικής εκπαίδευσης.

§ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ από ποια ηλικία τα παιδιά με αναπηρίες θα βρίσκονται σε ειδικά νηπιαγωγεία, δημοτικά και σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας…. (στο τελευταίο προσχέδιο οριζόταν η ηλικία των 5 ετών για τα νηπιαγωγεία), δεν οριοθετείται το πλαίσιο λειτουργίας των τμημάτων πρώιμης παρέμβασης σε ειδικά νηπιαγωγεία, και επιπλέον δεν αναφέρεται η αναγκαιότητα για γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία με βάση τους «στόχους» που θεωρητικά αναφέρει το σχέδιο νόμου.

§ Δεν γίνεται καμία αναφορά για τη προοπτική των ατόμων με ειδικές ανάγκες μετά τα 25 αλλά και για τη μέριμνα των παιδιών πριν τα 5.

§ ΔΕΝ αναγνωρίζει και δεν κατοχυρώνει επαγγελματικά τους αποφοίτους των ΕΕΕΕΕΚ, ακυρώνοντας στην πράξη την σκοπιμότητα της λειτουργίας τους. Εξακολουθεί να τα κρατά αδιαβάθμητα, αποσιωπώντας την αναγκαιότητα διεύρυνσης του ρόλου τους μέσω των δομών που χρειάζεται να θεσμοθετηθούν και να στηριχτούν, προκειμένου οι απόφοιτοι των ΕΕΕΕΚ να μπορούν να έχουν αυτόνομη διαβίωση, επαγγελματική αποκατάσταση και αξιοπρεπή ζωή. Αφήνει λοιπόν ένα μεγάλο τμήμα των υπηρεσιών της ειδικής αγωγής στα χέρια ιδιωτών.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ:

Α. Στην ακύρωση της ένταξης των ΑΜΕΑ σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής αφού:

§ «Πετάει» εκτός γενικών σχολείων (ιδιαίτερα της δευτεροβάθμιας) ακόμα και τους μαθητές με ελαφρές μαθησιακές δυσκολίες, τοποθετώντας τους σε ειδικά γυμνάσια και λύκεια (ας σημειωθεί ότι στο τελευταίο προσχέδιο του Αυγούστου 2007 τα ειδικά γυμνάσια και λύκεια θα δέχονταν μαθητές με κινητικές αναπηρίες και προβλήματα ακοής) (άρθρο 7, παρ.β). Στην πράξη οι δομές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα δέχονται μόνο τους «ικανούς» να προχωρήσουν, αυτούς που ανταποκρίνονται στο πνεύμα της εντατικοποίησης και του ανταγωνισμού. Οι τάξεις θα είναι περισσότερο ομοιογενείς με βάση τα κριτήρια του νέου ρόλου αυτής της εκπαιδευτικής βαθμίδας, που προβλέπει και το τελευταίο πόρισμα του ΕΣΥΠ….

§ Δεν αναγνωρίζει τη σύμφωνη γνώμη των γονέων για τη φοίτηση του παιδιού τους σε οποιοδήποτε σχολικό πλαίσιο (άρθρο 2, παρ.1).

§ Θεσμοθετεί δυο τύπους τμημάτων ένταξης με την ίδρυση « προγράμματος διευρυμένου ωραρίου» (άρθρο 6 , παρ.δ), χωρίς να προβλέπεται τίποτε για το πλαίσιο λειτουργίας του. Στην εκπαιδευτική πρακτική θα υπάρξει ένα μικρό «μονοθέσιο ειδικό σχολείο» εντός του γενικού σχολείου, που θα κρατά εκτός τάξης τους μαθητές με αναπηρίες οι οποίοι με ευθύνη της πολιτείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το ειδικό σχολείο που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ στην περιοχή τους.

§ Ορίζει εμμέσως ως κριτήριο για τη φοίτηση μαθητή με αναπηρία σε γενικό σχολείο την ικανότητα της αυτοεξυπηρέτησης!!!!!

Β. Στον κατακερματισμό των εκπαιδευτικών και στην προετοιμασία εισόδου στο χώρο της εκπαίδευσης ειδικοτήτων από ιδιωτικά κολέγια (μετά την αναγνώριση των τίτλων τους) μέσω ενός απίθανου σε αριθμό και είδος!!! εξειδικεύσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού, όπου όλοι μπορούν να χωρέσουν……..

§ Καθιερώνει τον κλάδο Π71, ΠΕ72, (δασκάλων ειδικής αγωγής) και Π61 (νηπιαγωγών ειδικής αγωγής), ΠΕ11 (καθηγητών ειδικής φυσικής αγωγής) «τακτοποιώντας» ζητήματα αποφοίτων από σχολές Πανεπιστημιακές, που δημιουργήθηκαν χωρίς προδιαγραφές (τμήμα Μακεδονίας, Κορίνθου, Παν/μιο Βόλου-τμήμα ειδικής αγωγής), (άρθρο 9). Δημιουργείται έτσι η πρώτη ΤΕΡΑΣΤΙΑ κατηγορία εξειδίκευσης εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ εξειδίκευση ανά αναπηρία) με επαγγελματικές κατηγορίες που δημιουργούνται στη βάση εικονογράφησης προπτυχιακών μαθημάτων!!!!! Επισημαίνεται δε ότι για όλες τις κατηγορίες ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού απαιτείται παιδαγωγική κατάρτιση, ενώ για τους αποφοίτους του τμήματος Μακεδονίας, στους οποίους δίνεται το δικαίωμα να διδάξουν σε Τ.Ε. γενικών σχολείων χωρίς να έχουν παιδαγωγική κατάρτιση, δεν αναφέρεται καν αν είναι απόφοιτοι παιδαγωγικού τμήματος (που δεν είναι…)

Γ. Στην καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων (ωρομίσθιοι (άρθρο 13 παρ.4. )

Δ. Στην έντονη γραφειοκρατικοποίηση των δομών της ειδικής εκπαίδευσης, με στόχο τον πλήρη και ασφυκτικό έλεγχο όλων των δομών της.

§ Καθιερώνει 5μελή επιτροπή στα νέα όργανα που αντικαθιστούν τα ΚΔΑΥ ( ήταν 3μελής) (άρθρο 4).

§ Καθιερώνει την αξιολόγηση του έργου του νέου θεσμού (ΚΕΔΔΥ) σε ετήσια βάση(άρθρο 4).

§ Δίνει νέα καθήκοντα στο νέο θεσμό που θα επιχειρήσει να λειτουργήσει στην πράξη, αποδυναμώνοντας τον πιθανό υποστηρικτικό του ρόλο, αφού δεν αυξάνει τον αριθμό του προσωπικού, την ίδια στιγμή που «θεωρητικά φιλοδοξεί» να εντάξει σε εκπαιδευτικές δομές μαθητές με ειδικές ανάγκες οι οποίοι αυτή τη στιγμή για πολλούς λόγους βρίσκονται εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας(άρθρο 4).

§ Τέλος, γίνεται δυσμενής διάκριση για δασκάλους που υπηρετούν στα ΕΕΕΕΚ (ακύρωση της «υποτιθέμενης πιθανής οργανικότητας» των δασκάλων από τον ίδιο τον υπουργό, άρθρο 24, παρ.1 ).

Εκτίμηση μας είναι ότι ο χώρος της εκπαίδευσης πρέπει να ασχοληθεί συστηματικότερα με όλες τις ομάδες μαθητών και ατόμων που αποκλείονται από το σχολείο. Μια από αυτές τις ομάδες είναι και τα άτομα με αναπηρία. Χρειάζεται να παλέψουμε για:

§ Καθιέρωση αποκλειστικά Δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης των ΑμΕΑ, σε σχολικές μονάδες του ΥΠΕΠΘ. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.

§ Διαχειριστικό έλεγχο στις ιδιωτικές μονάδες ειδικής εκπαίδευσης και μετατροπή τους σε δημόσιες.

§ Γενναία αύξηση των δαπανών για την ειδική εκπαίδευση, την ειδική επαγγελματική κατάρτιση, την αυτόνομη διαβίωση και την προστατευμένη εργασία.

§ Έγκαιρη διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Ίδρυση, όπου χρειάζεται, δημόσιων ειδικών σχολείων (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Εργαστήρια κλπ) με πλούσιο εξοπλισμό, εποπτικό υλικό και υποδομή.

§ Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης. Στήριξή τους με αναγκαία μέτρα (μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, επαναπροσδιορισμός περιεχομένου και μεθόδων διδασκαλίας, ώστε να προλαμβάνονται μαθησιακές δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σχολείο) και μέσα (κατάλληλη υλικοτεχνική και κτιριακή υποδομή, πλούσιος εξοπλισμός, εκπ/κό και εποπτικό υλικό, σύγχρονα μέσα τεχνολογίας, κατάλληλο εκπ/κό λογισμικό, βιβλιοθήκες).

§ Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση (ΣΜΕΑ, ΚΔΑΥ, ΕΕΕΕΚ) τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διορισμός, μετάθεση, τοποθέτηση εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση με απαραίτητο προαπαιτούμενο την 5ετή προϋπηρεσία στη Γενική Εκπαίδευση. Όχι στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Νέα επετηρίδα διορισμών με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου. Στελέχωση των ειδικών σχολείων με τις απαραίτητες ειδικότητες.

§ Κατοχύρωση παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΔΑΥ, άμεση, επαρκή και ποιοτική στελέχωση τους, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο άρα πολύ περισσότερα ΚΔΑΥ, λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται τα σχολεία και θα στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά. Τα ΚΔΑΥ να υλοποιούν την Υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες.

§ Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων μονάδων παροχής δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ) με στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων των ΑμΕΑ. Διεύρυνση του ρόλου τους με ίδρυση μονάδων αυτόνομης διαβίωσης, προστατευμένων εργαστηρίων και νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους.

§ Αύξηση του αριθμού των μετεκπαιδευομένων δασκάλων Ειδικής Αγωγής στα διδασκαλεία, καθιέρωση του θεσμού της μετεκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής και στη β/βάθμια εκπ/ση, περιοδική επιμόρφωση με τη χρηματοδότηση του υπουργείου του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπ/κών της γενικής εκπ/σης σε θέματα ειδικής αγωγής.

§ Κατάργηση του νόμου 2817 και του ν. 3194/2003 που κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς της ειδικής εκπαίδευσης και ανατρέπει κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο της ειδικής αγωγής.

§ Εξίσωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών στα ολιγοθέσια Ειδικά Σχολεία με το ωράριο των συναδέλφων στα πολυθέσια Ειδικά και τα Τμήματα Ένταξης.

§ Μόνιμη σταθερή, προστατευόμενη εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες τόσο στο Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα.

Απρίλης 2008