ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ

ΜΗΤΣΟ, ΤΑ ΕΜΑΘΕΣ; ΠΗΡΕΣ ΑΥΞΗΣΗ...

ΠΟΙΟΣ; ΕΓΩ;

ΝΑΙ! ΔΩΣΑΝΕ ΤΗΣ ΓΣΕΕ 1,5 ΕΥΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ

στον αστερισμό της λιτότητας

Νέα πρόκληση-εμπαιγμός με την ανακοίνωση

της εισοδηματικής πολιτικής…

Την ώρα που η κυβέρνηση ψήφιζε το αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα και διαμόρφωνε την αντεργατική της ατζέντα και τα επόμενα χτυπήματα στον κόσμο της εργασίας κατέθετε την εισοδηματική πολιτική λιτότητας για το δημόσιο τομέα, ολοκληρώνοντας το σκηνικό φρίκης για όλους τους εργαζόμενους, μετά και τις αυξήσεις φτώχειας και φιλοδωρήματος του 1 ευρώ που συνυπέγραψαν και αποδέχτηκαν χωρίς να ρωτήσουν κανένα εργαζόμενο, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.

Την πραγματικότητα της φτώχειας και της ανέχειας θα ζήσουν και το 2008 οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, που για μια ακόμη χρονιά θα πάρουν μηδαμινές αυξήσεις πολύ πιο κάτω ακόμα και από τον επίσημο ψευδεπίγραφο πληθωρισμό.

Πώς οι μειώσεις στους μισθούς εμφανίζονται ως αυξήσεις!!

1) Ανακοίνωσε αυξήσεις 4,5% ( 2,5% και 2%) κρύβοντας πως το 2% θα δοθεί μόνο για τους 3 τελευταίους μήνες, άρα η μεσοσταθμική αύξηση (προσθέτοντας το ποσοστό αύξησης εννέα μηνών και το ποσοστό των υπόλοιπων τριών) ισοδυναμεί με 2,9% επί των αμοιβών που αναπροσαρμόζονται. Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά από τότε που ισχύει το νέο μισθολόγιο που η εισοδηματική πολιτική δίνεται σε δύο δόσεις, εξέλιξη σίγουρα αρνητική και επικίνδυνη για το μέλλον των εισοδηματικών ρυθμίσεων.

2) Οι αυξήσεις αφορούν τον βασικό μισθό και όχι το σύνολο των αποδοχών. Κρύβουν δηλαδή πως ο βασικός μισθός που θα αυξηθεί είναι ένα μέρος μόνο της μηνιαίας αμοιβής και η εισοδηματική πολιτική δεν υπολογίζεται στα επιδόματα (κίνητρο απόδοσης διδακτικής προετοιμασίας, οικογενειακά επιδόματα κ.λ.π), με αποτέλεσμα αυτά να μην αναπροσαρμόζονται και να παραμένουν καθηλωμένα. Δηλαδή υπολογίζεται σε μικρότερο μέρος του μισθού, γεγονός που οδηγεί σε συνολική αύξηση μόνο 1,97%.

3) Το οικονομικό επιτελείο υπολογίζει ως αύξηση όχι μόνο τις αλλαγές μισθολογικού κλιμακίου λόγω ωρίμανσης, αλλά ακόμη και την ενσωμάτωση του 1/3 του κινήτρου απόδοσης στον βασικό μισθό, που ούτως ή άλλως το έπαιρναν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και το 2007. Μάλιστα πρέπει να σημειώσουμε πως, αν δούμε την ενσωμάτωση του κινήτρου απόδοσης μόνο πως διαμορφώνει τις συνολικές ονομαστικές αμοιβές, δεν προκύπτει αύξηση αλλά μείωση, αφού τα επιδόματα έχουν πολύ μικρότερες κρατήσεις από το βασικό μισθό.

4) Η όποια αύξηση ονομαστική-κι όχι πραγματική- προκύψει, θα επιστραφεί με την φορολογική εκκαθάριση στο τέλος του χρόνου κατά 30%, δηλαδή θα μείνει 1,34%!!!, για την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, γιατί οι φορολογικές κλίμακες και κατά συνέπεια το όριο των 15.000 ευρώ, για ακόμα μία χρονιά, δεν αναπροσαρμόσθηκε!!!

Έτσι η ονομαστική μηνιαία αύξηση που θα μείνει στην τσέπη μας, μετά από τα παραπάνω, θα κυμαίνεται από 11 – 21 ευρώ ανάλογα με το Μ.Κ. του καθένα. Όμως η αλήθεια είναι ακόμα πιο οδυνηρή και η οικονομική φρίκη μεγαλύτερη για το σύνολο των εκπαιδευτικών κι αυτό γιατί:

Þ Ήδη από 1/7/2007 κρατούνται για την κύρια σύνταξη 9,39 ευρώ μηνιαίως, για το επίδομα των 140,80ευρώ (δηλαδή για τα 176 ευρώ που δεν παίρνουν οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί).

Þ Αναδρομικά και αδικαιολόγητα αποφάσισαν πως πρέπει να γίνεται παρακράτηση ασφαλιστική 4% και για το Μ.Τ.Π.Υ, αν και είναι άλλες αποδοχές που μέχρι σήμερα είχαν κρατήσεις 1%. Αυτό θα οδηγήσει στην αφαίρεση μηνιαίως 5,63 ευρώ, γεγονός που φάνηκε στα τελευταία εκκαθαριστικά.

Þ Από 1/1/2008 οφείλονται και θα παρακρατηθούν τα αντίστοιχα ποσά για όσους εκπαιδευτικούς παίρνουν επίδομα θέσης, (περίπου15ευρώ).

Þ Ήδη από την αρχή της χρονιάς έχει αυξηθεί η ποσοστιαία παρακράτηση του φόρου εισοδήματος, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο τρέχον μισθός και να προκαταβάλουμε ποσά που μπορεί τελικά να επιστραφούν

Μετά από όλες αυτές τις κρατήσεις που έγιναν ή θα γίνουν καταλαβαίνουμε πως ακόμα και οι ονομαστικές καθαρές αυξήσεις από τη φετινή εισοδηματική πολιτική θα κυμαίνονται περίπου στα 10 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση !!!

Άρα ακόμα και το 1 ευρώ που προπαγανδίζει η κυβέρνηση και επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. είναι ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ κι όσο κι αν προσπαθήσουν δε μπορούν να χρυσώσουν το χάπι της χειρότερης εισοδηματικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων.

Η πραγματικότητα είναι πως αύξηση δε θα υπάρχει, αφού το εισόδημα και η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων καθημερινά μειώνεται εξαιτίας της συνεχιζόμενης συνολικής κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, αλλά και γιατί ενώ ακόμα και ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει με 4,4%, (ο πραγματικός με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις είναι πάνω από 8%), οι εργαζόμενοι θα εισπράξουν πολύ μικρότερο ποσοστό.

Για τους εκπαιδευτικούς η μοναδική αύξηση θα προκύψει από το ποσό των 35 ευρώ μικτά – 33 ευρώ καθαρά από τη β΄ δόση του επιδόματος διδακτικής προετοιμασίας που δόθηκε κάτω από την πίεση της μεγάλης απεργίας το 2006.

η πραγματικότητα δεν είναι ίδια για το σύνολο της κοινωνίας…

Στα υψηλότερα επίπεδα της ιστορίας αναρριχήθηκαν το 2007 τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο, ξεπερνώντας μάλιστα σε ποσοστό ανόδου κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. 11,3 δισ. ευρώ και 39% είναι τα ενοποιημένα καθαρά κέρδη των 300 εισηγμένων επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο, με τους τραπεζικούς ομίλους να εμφανίζουν και το 2007 εντυπωσιακά κέρδη. Ενδεικτικά αναφέρουμε «Τράπεζα Αττικής 2400!!, Εθνική 70%, Πειραιώς 50%». Ανάλογη είναι η κατάσταση και στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που εμφανίζουν τριψήφια ποσοστά ανόδου φθάνοντας μέχρι και το αστρονομικό 26.314%. Κέρδη ρεκόρ έχουν και οι περισσότερες επιχειρήσεις που ανήκουν ακόμη στο κράτος, αλλά ήδη οδεύουν ως «φιλέτα» σε ιδιωτικά χέρια. Και να σκεφτεί κανείς πως για τους 5,5 εκατ. ασφαλισμένους στο ΙΚΑ η κρατική χρηματοδότηση ήταν για το 2007 μόλις 1,8 δισ. ευρώ, 6 φορές μικρότερη από τα κέρδη των 300 επιχειρήσεων.

Από τα στοιχεία αυτά προβάλλει ανάγλυφα η μεγάλη αντίφαση: από τη μια μεριά ένα υπερχρεωμένο δημόσιο με έλλειμμα ισοζυγίου στο 14% του ΑΕΠ, με εκατομμύρια αλλόφρονες πολίτες να μη μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και τους μισθούς να εξανεμίζονται τις πρώτες τρεις βδομάδες και την τέταρτη να βρίσκονται σε αναγκαστική δίαιτα και από την άλλη μια χούφτα τράπεζες και μονοπωλιακοί όμιλοι να επιδίδονται σε μια πρωτοφανή συσσώρευση κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη κατάσταση αποδεικνύει ότι ο πλούτος που με τον καθημερινό μόχθο παράγουν οι εργαζόμενοι είναι και άφθονος και υπεραρκετός έτσι ώστε να καλύψει απόλυτα όλες τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Από αυτόν τον πλούτο ζητάμε να πάρουμε μεγαλύτερο κομμάτι με την εισοδηματική πολιτική, γι’ αυτό και απορρίπτουμε τα ψίχουλα και απαιτούμε: Να σταματήσουν επιτέλους να μας κλέβουν και να μας κοροϊδεύουν

Βέβαια για να έχει αποτελέσματα η οργή μας όπως έδειξε και η μάχη του ασφαλιστικού, δεν αρκεί ένα εργατικό κίνημα όπως το ζήσαμε. Δεν αρκεί να αγανακτούμε με την στάση υποταγής και ενσωμάτωσης της επίσημης ηγεσίας των συνδικάτων, με την ανεκδιήγητη στάση του προέδρου της ΓΣΕΕ που υπογράφοντας την επαίσχυντη φετινή συλλογική σύμβαση δικαιολογήθηκε λέγοντας «Λάβαμε υπόψη την κακή οικονομική κατάσταση». Δεν αρκεί να συνειδητοποιούμε το ρόλο της ΠΑΣΚ του ΠΑΜΕ και της Αυτ.Π. (ΣΥΝ) στα συνδικάτα και κατ’ επέκταση τα πολιτικά και παραταξιακά παιχνίδια που παίζουν με τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας. Δεν αρκεί να αποκαλύπτονται τα ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα της ηγεσίας της ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ για αγώνες διαρκείας και σ’ όλες τις κρίσιμες στιγμές να αναθέτει τους αγώνες στο «νεκροταφείο ελεφάντων της ΑΔΕΔΥ». Είναι πλέον ασυγχώρητη αυταπάτη να περιμένει κανείς πραγματικό αγώνα από τις υποταγμένες ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ.

Οι καπιταλιστές, το κράτος και οι τράπεζες μας κλέβουν το χρόνο και τη ζωή απομυζώντας αμύθητα κέρδη και οι «εκπρόσωποι» μας ούτε μπορούν ούτε

θέλουν να σταματήσουν τη λεηλασία των κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Είναι καιρός λοιπόν να γίνουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους τα αναγκαία βήματα για μία ταξική αγωνιστική ενότητα που με σύνθημα «όλοι μαζί κι όχι ο καθένας χωριστά», να ενοποιήσουμε τα μέτωπα (μισθοί-ακρίβεια-τοκογλυφία-ασφαλιστικό-εργασιακές σχέσεις…) και να διεκδικήσουμε επιθετικά κράτος και κεφάλαιο να πληρώσουν.

Στο μέτωπο της εισοδηματικής πολιτικής να διεκδικήσουμε μια άλλη οικονομική-εισοδηματική πολιτική κόντρα στις δεσμεύσεις και επιταγές των σταθεροποιητικών προγραμμάτων και της Ε.Ε. με πραγματικές αυξήσεις στους εργαζόμενους παραγωγούς του πλούτου, που να καλύπτουν όχι μόνο τη χειροτέρευση της θέσης τους αλλά και να μειώνουν την εκμετάλλευση, να αποσπούν τμήμα του κλεμμένου πλούτου, που είναι περισσότερος από ποτέ.

Ενάντια στις αυξήσεις πείνας να διεκδικήσουμε τώρα 1400 ευρώ για όλο το λαό μισθό και σύνταξη, όχι στην ακρίβεια, στην φοροεπιδρομή, αύξηση των κοινωνικών δαπανών, κάλυψη όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας, γενναία μείωση των τραπεζικών επιτοκίων, με προοπτική την κατάργηση τους. Ενιαίες σταθερές εργασιακές σχέσεις με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για όλους. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Ρέππα, Σιούφα, Πετραλιά.