Περικυκλώνουν τη Γάζα με τεθωρακισμένα και εφέδρους

Μικροί Παλαιστίνιοι με μόνο όπλο τις πέτρες απέναντι στον στρατό του Ισραήλ, που για τέταρτη μέρα συνεχίζει να σφυροκοπά τη Γάζα

Ομολογία-πρόκλησ η από το Ισραήλ

Πυρ ώς τον αφανισμό της Χαμάς!

364 τουλάχιστο ν οι νεκρ οί ώς τώρα

1.650 τραυματίες

Εκτακτη σύνοδος Ε.Ε. σήμερα στο Παρίσι

Ομπάμα: Σύμμαχος το Ισραήλ, αλλά

Κύμα διαδηλώσεων σε όλη την Ευρώπη - και σε Αθήνα

Οι βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν μέχρι να πέσει το καθεστώς της Χαμάς, δηλώνουν απροκάλυπτα οι Ισραηλινοί. ΗΠΑ και Γερμανία εκφράζουν την πλήρη υποστήριξή τους, ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κατά της ανοχής των ηγεσιών τους.

Γιατί θέλουν να αποτελειώσουν τη Χαμάς μέσα στις γιορτές;

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Αραγε αναρωτήθηκε κανείς τι μπορεί να ωθεί ένα κράτος να διαπράττει σφαγή ανήμερα τα Χριστούγεννα και παραμονές Πρωτοχρονιάς; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένα κράτος που διαθέτει τόσο φασισμό και απανθρωπιά μέσα του;

Ισως μερικοί να απαντήσουν ότι οι Ισραηλινοί «επέλεξαν την ορκωμοσία αστυνομικών της Χαμάς για να καταφέρουν συντριπτικό χτύπημα εναντίον της Χαμάς». Αλλοι έγραψαν ότι «σφάζουν Παλαιστινίους για προεκλογικούς σκοπούς, δηλαδή να ενισχυθούν οι μετριοπαθείς Ισραηλινοί πολιτικοί έναντι του ακροδεξιού Νετανιάχου». Οι ίδιοι έγραψαν το 2006 ότι το Ισραήλ επέλεξε να απαντήσει γρήγορα εναντίον της Χεζμπολάχ, για να καταφέρει συντριπτικό χτύπημα εναντίον της λιβανέζικης οργάνωσης. Και όμως έπεσαν πολύ έξω. Το Ισραήλ αιφνιδιάστηκε από την αντοχή της Χεζμπολάχ και στο τέλος ο ισραηλινός στρατός κατέρρευσε στα πρώτα 800 μέτρα μέσα στο έδαφος του Λιβάνου και ομολόγησε την ήττα του με σφραγίδα μιας επίσημης κρατικής επιτροπής το 2007. Το ισραηλινό κυβερνητικό τρίο (Λίβνι, Μπάρακ και Ολμερτ) σε απόλυτη συνεργασία με τον ακροδεξιό Νετανιάχου διέπραξαν τη σφαγή αυτή ημέρες Χριστουγέννων, γιατί έχουν ένα κοινό σημείο πολιτικής όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους. Κοινό σημείο που τους ενώνει απέναντι στις νέες πολιτικές προσεγγίσεις που αναμένεται να διαμορφωθούν μετά την αποχώρηση του Μπους. Το ίδιο κοινό σημείο έχουν με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, τον αποχωρούντα πρόεδρο Μπους, τον πρόεδρο της «μικρής» Αιγύπτου Μουμπάρακ και τον Σαουδάραβα βασιλιά του πετρελαίου -αυτός χθες, τρίτη μέρα των βομβαρδισμών, μάλλον χάρηκε που επιτέλους ανέβηκε η τιμή του πετρελαίου: δεν θέλουν τη Χαμάς. Γιατί όμως θέλουν να την αποτελειώσουν μέρα Χριστουγέννων; Προφανώς δεν θέλουν να τη δουν να αντικαθιστά τον Αμπάς στις διαπραγματεύσεις με το ισραηλινό καθεστώς κατοχής. Το ίδιο κοινό σημείο είχαν τότε που ήθελαν να εξοντώσουν τον Αραφάτ, όταν τον επέλεξε ως συνομιλητή ο Αμερικανός πρώην υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ. Μήπως λοιπόν έμαθαν κάτι για τα αποτελέσματα της πρόσφατης δεύτερης συνάντησης του πολιτικού αρχηγού της Χαμάς, Χάλεντ Μέσαλ, με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ στη Δαμασκό -ως ανεπίσημου απεσταλμένου του Ομπάμα- που δεν το γνωρίζουμε εμείς; Μήπως το Παλαιστινιακό θα αποτελέσει θέμα διαπραγματεύσεων μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ, όταν θα αναλάβει ο Ομπάμα την προεδρία; Η σφαγή των Παλαιστινίων της Γάζας πραγματοποιείται σήμερα για να εμποδιστεί οποιαδήποτε πρωτοβουλία υπάρχει μέσα στο πολιτικό ρεύμα που στηρίζει το δίκαιο των Παλαιστινίων, να οδηγήσει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς και το Ιράν. Θέλουν να κρατήσουν τον πήχυ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πολύ χαμηλά, δηλαδή στις προδιαγραφές του Μπους. Τις ιδανικότερες για το Ισραήλ. Ο «μαύρος πρόεδρος» δεν ανήκει ακόμα στο ρεύμα αυτό, γιατί τα ρεύματα που κινούν το σημερινό αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν θα παραιτηθούν εύκολα και δεν θα τον αφήσουν να ακολουθήσει άλλη πολιτική ακόμα και αν χρειαστεί να σφάξουν κόσμο μέρες Χριστουγέννων και τις μέρες του εβραϊκού Σαββάτου.Αντίθετα με τους ισχυρισμούς του Ισράηλ, η μαζική επίθεση της αεροπορίας του εναντίον των κατοίκων της λωρίδας της Γάζας δεν αποτελεί αντίποινο για τους πυραύλους που κατά καιρούς εκτοξεύονται από τη Γάζα στα γειτονικά ισραηλινά εδάφη: πρόκειται, στην πραγματικότητα, για έναν κυνικό πολιτικό υπολογισμό, που υπαγορεύεται από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ και την επερχόμενη ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπάρακ Ομπάμα.

Γάζα: Η τιμωρία ενός λαού που ψήφισε... λάθος.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Μια από τις μεγαλύτερες σφαγές στην ιστορία της Ισραηλινο-Παλαιστινιακής διένεξης (οι νεκροί από τους βομβαρδισμούς φτάνουν μέχρι στιγμής τους 250) είναι θέμα δημοσκοπήσεων. Στις 10 Φεβρουαρίου γίνονται εκλογές στο Ισραήλ, τις οποίες το κυβερνών κόμμα κινδυνεύει να χάσει από το συντηρητικό κόμμα Λικούντ που, με επικεφαλής το «γεράκι» Βενιαμίν Νετανιάχου, προηγείται στη πρόθεση ψήφου.

Η επίδειξη πυγμής απέναντι στους Παλαιστίνιους αποτελεί μια καλή ψηφοθηρική τακτική, ιδιαίτερα για τους Ισραηλινούς ψηφοφόρους στην περιοχή κοντά στη Γάζα όπου προσγειώνονται οι Παλαιστινιακοί πύραλοι. Αν μάλιστα οι Παλαιστίνιοι απαντήσουν με επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως ανήγγειλε χθες ο εξόριστος ηγέτης της Χαμάς, ακόμη καλύτερα: Ποιος έχει όρεξη να αλλάξει κυβέρνηση, όταν η χώρα δέχεται επίθεση;

Δεύτερος αποδέκτης των βομβαρδισμών είναι οι ΗΠΑ. Στα 8 χρόνια της παρουσίας του στον Λευκό Οίκο, ο απερχόμενος Τζορτζ Μπους επέτρεψε στο Ισραήλ να χρησημοποιήσει όποιο μέσο ήθελε προκειμένου να «επιλύσει» το Παλαιστινιακό πρόβλημα. Αντίθετα με τον Κλίντον, που προσπάθησε να επιτύχει μια επισφαλή, ετεροβαρή ειρήνη βάζοντας τον ίδιο τον Αραφάτ να αστυνομεύει τους Παλαιστίνιους, ο Μπους είχε δηλώσει ανοιχτά ότι μπορεί η βία του ισχυρότερου να αποτελούσε τη λύση. Ηταν η κουλτούρα του Τέξας στη διαχείρηση των παγκόσμιων υποθέσεων.

Το 2006, στα πλαίσια «της προώθησης της δημοκρατίας» στη Μέση Ανατολή, η αμερικανική κυβέρνηση απαίτησε τη διεξαγωγή εκλογών στα Παλαιστινιακά εδάφη. Οι Αμερικανοί ήταν σίγουροι ότι ο Μαχμούτ Αμπάς, ο διάδοχος του Αραφάτ στην ηγεσία της Φατάχ που είχαν ήδη στο τσεπάκι, θα κέρδιζε τις εκλογές. Ηταν τότε που οι Παλαιστίνιοι έκαναν το μοιραίο λάθος που πληρώνουν σήμερα με αίμα: αντιδρώντας στη διαφθορά και τους συνεχείς συμβιβασμούς του καθεστώτος Αραφάτ, ψήφισαν την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς.

Σύμφωνα με τους κανόνες της σύγχρονης, παγκόσμιας «Δημοκρατίας», οι πολίτες έχουν δικαίωμα να εκλέγουν όποιον θέλουν, αρκεί να αρέσει στον Λευκό Οίκο. Όμως η Χαμάς δεν ήταν αρεστή και η αμερικανική κυβέρνηση ξεκίνησε έναν ανελέητο πόλεμο εναντίον της εκλεγμένης Παλαιστινιακής κυβέρνησης. Με θλιβερό κολαούζο την Ευρωπαϊκή Ενωση, επέβαλε οικονομικό εμπάργκο στην Παλαιστίνη, σε συνεργασία με το Ισράηλ που παρακρατούσε ακόμη και τους φόρους από την πώληση αγαθών που όφειλε να παραδώσει στους Παλαιστίνιους.

Η οικονομική ανέχεια έφερε πολιτική αναταραχή και τελικώς Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ κατάφεραν με ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα να επιβάλουν τον εκλεκτό τους στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη, παρότι είχε χάσει τις εκλογές. Η Χαμάς περιορίσθηκε να ελέγχει τη μικροσκοπική και απομονωμένη από την υπόλοιπη Παλαιστίνη, Λωρίδα της Γάζας.

Τότε ήταν που ξεκίνησε ένα πείραμα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ενα μικρό κομμάτι γης, μόλις 41 χιλιομέτρων μήκους και 6-12 χιλιομέτρων πλάτους, μεταβλήθηκε στη μεγαλύτερη φυλακή του πλανήτη: 1.5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε μια περιοχή που έχει πυκνότητα πληθυσμού διπλάσια της Κυψέλης - και καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει σε περίπτωση αεροπορικών βομβαρδισμών.

Τα ισραηλινά στρατεύματα την απέκλεισαν από το υπόλοιπο τμήμα της χώρας. Η Λωρίδα της Γάζας δεν έχει δική της παραγωγή και εξαρτάται για την επιβίωσή της από την ανθρωπιστική βοήθεια. Οι αρρώστιες και η υποβιταμίνωση έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε ακόμη και αξιωματούχοι του ΟΗΕ παραβίασαν την ουδετερότητά τους και άρχισαν να δηλώνουν ότι η κατάσταση είναι ανυπόφορη και ο πληθυσμός υφίσταται ένα καθημερινό βασανιστήριο. Κατά καιρούς, τα ισραηλινά στρατεύματα εξαπολύουν επιθέσεις σκοτώνοντας αμάχους. Η στρατηγική είναι σαφής: η τελευταία λωρίδα ενεργητικής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή πρέπει να συντριβεί.

Εχοντας επιβάλει μια τέτοια απάνθρωπη κατάστασης τρέλας, η ισραηλινή κυβέρνηση καμώνεται την οργισμένη, όταν πράγματι μέλη της Χαμάς ή άλλων ομάδων αρχίζουν να πετάνε ρουκέτες στους Ισραηλινούς. Οι οποίες, ας σημειωθεί, είχαν προκάλεσει τις προηγούμενες μέρες τραυματισμούς αθώων βεβαίως Ισραηλινών πολιτών. Χθες μόνο σκοτώθηκε ένας Ισραηλινός από τις ρουκέτες-αντίποινα της Χαμάς μετά τους βομβαρδισμούς.

Δεν πρόκειται για οργή της ισραηλινής κυβέρνησης, αλλά για ένα προλήπτικό χτύπημα προς τον Μπάρακ Ομπάμα: το Τελ Αβίβ υποπτεύεται ότι, παρά τις προσπάθειες που έχει κάνει, o νέος Αμερικανός πρόεδρος δεν είναι τόσο φιλοϊσραηλινός όσο ο απερχόμενος. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο πρώην Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, ταξίδεψε στη Δαμασκό όπου συνάντησε τον εξόριστο ηγέτη της Χαμάς, αποδοκιμαζόμενος από τον Λευκό Οίκο.

Την προηγούμενη χρονιά είχε τολμήσει να καταγγείλει το ισραηλινό «απαρντχάιντ» εναντίον των Παλιαστινίων, προκαλώντας την οργή των Ισραηλινών, του Μπους και την ομόφωνη καταδίκη του από το σύνολο των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης. Μήπως ο φιλόδοξος Μπάρακ Ομπάμα επηρεαζόταν από τις απόψεις του Δημοκρατικού προκατόχου του, ξεκινώντας νέες πρωτοβουλίες ειρήνευσης, πράγμα που θα τον ανάγκαζε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις και από την Ισραηλινή πλευρά;

Η χθεσινή αμηχανία του νεοεκλεγμένοι προέδρου («ο Μπάρακ Ομπάμα παρακολουθεί τις εξελίξεις» ήταν η δήλωση του εκπροσώπου του) δείχνει ότι πήρε το μήνυμα: οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή καθορίζονται πλέον από το Τελ Αβίβ, όχι την Ουάσιγκτον. Κανείς Αμερικανος πολιτικός δεν έχει πιθανότητα να κάνει καριέρα, αν τα βάλει με το πανίσχυρο φιλοϊσραηλινό λόμπι.

Το καλό παράδειγμα έδωσε χθες η Κοντολίζα Ράις, που έσπευσε να καταδικάσει τη Χαμάς, γιατί προκάλεσε τα δικαιολογημένα αντίποινα του Ισράηλ. Κουβέντα για τη σφαγή 250 ατόμων και τον τραυματισμό εκατοντάδων ακόμη. Πράγματι, αν το σκεφτεί κανείς καλά, οι Παλαιστίνιοι φταίνε: τίποτα απ' όσα έγιναν χθες δεν θα είχαν γίνει, αν είχαν ψηφίσει τους εκλεκτούς της κυρίας Ράις.

(πηγή .tvxs.gr)

Κάποια μύγα φαίνεται τσίμπησε το εθνικό φαντασιακό των Παλαιστινίων και τώρα πάνω απ το κεφάλι τους συνωστίζονται οι βόμβες
ώστε να βάλει μυαλό η Χαμάς κάτω απ' τις κουκούλες της. Διότι είναι βέβαιον πως φταίει η Χαμάς (όπως παλιότερα έφταιγε η Φατάχ) για τα προβλήματα του πολυπολιτισμικού μοντέλου στην περιοχή.

Αντί να παραδεχθούν την ασυνέχεια του έθνους τους οι Παλαιστίνιοι (εν αντιθέσει με τη συνέχεια του έθνους των άλλων -εξ ου και η «αλήθεια των άλλων») επιμένουν στη διεκδίκηση μιας πατρίδας· με κίνδυνο ο πατριωτισμός τους να εκληφθεί ως εθνικισμός· με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η Δύση να τους βομβαρδίσει η ίδια· όπως βομβάρδισε τους Σέρβους κι έπαψαν να 'ναι εθνικιστές οι Κροάτες...

Ω γιέα!


Γιατί αυτοί που είχαν ανεβεί στα κεραμίδια και δήλωναν urbi et orbi ότι «είμαστε όλοι Αμερικάνοι» (όταν χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι)

ή, αργότερα, και παρά το μακελειό στο Ιράκ, ξελαρυγγιάζονταν δηλώνοντας πάλι το ίδιο όταν εξελέγη ο Ομπάμας, γιατί όλες αυτές οι ευαίσθητες καρδιές που δηλώνουν ότι «είμαστε όλοι Αμερικάνοι»

δεν βροντοφωνάζουν τώρα ότι «είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι»;

Προς τι η μούγγα;

Προς τι όλος αυτός ο εύγλωττος σκασμός;

Μήπως διότι η σιωπή είναι χρυσός; Χρυσός στα πρυτανεία; χρυσός στα χαλκεία; χρυσός για τα γεράματα;

Πού είναι τώρα, όπου τρέχει το αίμα σαν ποτάμι, όλοι αυτοί οι επιφανείς Σαδδουκαίοι; -είναι μήπως τώρα «όλοι Ισραηλινοί»; είναι μήπως τώρα όλοι «βομβαρδιστικά»; είναι μήπως τώρα «όλοι φονιάδες»;

....................................

Εν πρώτοις, αυτές οι γενικεύσεις ουδέποτε είχαν νόημα! Τι σημαίνει «είμαστε όλοι Αμερικάνοι»; -κολλητικό είναι; κοκκύτης; ιλαρά; μαύρη πανώλης;

Ούτε καν όλοι οι Αμερικανοί δεν είναι «όλοι Αμερικάνοι».

Αλλο ο πεινάουλας κι άλλο ο φαταούλας! Είναι πολύ διαφορετικα είδη Αμερικανών μεταξύ τους. Οχι! ουδέποτε υπήρξαμε «όλοι Αμερικάνοι» όσο Αμερικανάκια κι αν υπήρξαν όσοι διατράνωναν τέτοιες μπαρούφες.

Τα λόγια τους, χρόνια τώρα, είναι βουτηγμένα στο αίμα! Ομως επιμένουν! Εξακολουθούν να κρατούν αιχμάλωτες μεγάλες εφημερίδες, εξακολουθούν ανερυθρίαστοι να γράφουν και να ομιλούν επί παντός του επιστητού

εκμεταλλευόμενοι την αδιαφορία σας, βρίσκοντας στα ζόρικα (όταν αποφασίσει κάποιος από σας να τους ζητήσει τον λόγο) ασυλία πίσω από τις φούστες ενός μέρους της Αριστεράς το οποίον τους κανακεύει (και το οποίον με τη σειρά τους σε ουδέτερο χρόνο οι ρηχόκαρδοι αυτοί καθωσπρέπει νεκροί φτύνουν, συκοφαντούν και ατιμάζουν)

Είναι ιδεολογικώς νεκροί από χρόνια κι έκαναν στη χώρα μας μεγάλη ζημιά υποστηρίζοντας με τακτ και τους καλούς τους τρόπους κάθε μέτρο που πήρε ο δικομματισμός εναντίον του λαού. Αμφιπρόσωποι υπηρετούν

τα δύο μεγάλα κόμματα το ίδιο, και εκτρέφονται κι απ' τα δύο το ίδιο καλά.

Μια χρυσή ορδή χωρίς ψυχή, ένοχη για νεκρά παιδιά από πείνα και δίψα και αρρώστια και πόλεμο

που κάνει τέχνη για την τέχνη, που έχει σηκώσει λάβαρο το ναι-μεν-αλλά στην πολιτική αγορά, που δένει και λύνει στα ΑΕΙ, μια καμαρίλα που

βιώνει την κρίση στα ακριβά ρεστωράν, προτείνοντας πάντα λύσεις που δεν τις καταλαβαίνει ο χοντρός λαός, που περιφρονεί τους Πασόκους για λαϊκιστές, που διαβάλλει τους κομμουνιστές για φαιοκόκκινους, που συκοφαντεί τους αριστερούς ότι χαϊδεύουν τα αυτιά της νεολαίας, που αφορίζει τους δεξιούς ως φασίστες, αυτοί

οι γερασμένοι βρυκόλακες είναι ο καρκίνος που σιγοτρώει τα σωθικά της χώρας, της συλλογικής μνήμης και της προσωπικής αξιοπρέπειας του καθενός.

Αυτή η αλληλοϋποστηριζόμενη σέχτα η σφόδρα χρήσιμη στους Σιωνιστές και τους ιμπεριαλιστές, που έχει απαξιώσει τα κλασικά και ανθρωπιστικά γράμματα κατηγορώντας για αρχαιολαγνεία ακόμα και τους ελληνιστές σε Δύση και Ανατολή, αυτή η τυραννίδα που έχει εξορίσει τους ποιητές, που κάνει κουμάντο εν πολλοίς στα εκδοτικά πράγματα

και συμφύρεται σε κοσμικές εκδηλώσεις οι οποίες υπέχουν πλέον θέση πνευματικής ζωής της χώρας,

αυτοί οι υποκριτές και οι αμόρφωτοι που κάνουν εξαγωγή Δημοκρατίας με «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς», που ζητούν Δημοκρατία για τους άλλους αρκεί να μην εκλέγουν, φέρ' ειπείν, τη Χαμάς, αυτοί που «είναι όλοι Αμερικάνοι», αυτά

τα δήθεν τέκνα του Διαφωτισμού (τόσον τέκνα ώστε να μας προτείνουν έναν νεο-οθωμανισμό), αυτοί οι εγκληματίες πολέμου έχουν τη συνείδησή τους, τους καλούς τους τρόπους και τις γραβάτες τους βουτηγμένα στο αίμα! Τσιράκια των χορηγών τους, ντρέπονται που είναι Ελληνες, αλλά καθόλου που είναι πραιτωριανοί άμα τε και γραισκύλοι!

Αυτός ο χορός των ζόμπι που έχει αφήσει την Ελλάδα χωρίς εκπαιδευτικό σύστημα, που έχει συναινέσει στην καθαίρεση της εργασίας, που έχει στραβώσει όσο μπορεί τον λαό,

είναι απείραχτος. Συνεχίζει να σχεδιάζει (δηλαδή να μην κάνει τίποτε άλλο παρά να απολογείται για τις ΗΠΑ) το (μη) μέλλον της χώρας. Εντρομοι μεν μπροστά στην οργή της νεολαίας, όπως αυτή εκδηλώθηκε τις τελευταίες μέρες, πάντα όμως κυρίαρχοι στα ΜΜΕ -ιδίως την τηλεόραση- και στα επιτελεία των δύο μοιραίων κομμάτων, συνεχίζουν να

κυβερνούν τη χώρα. Στο εξής πνευματικό επίπεδο: ο Ομπάμιας είναι ο Ποπάυ ο ναύτης, θα φάει το βιονικό του σπανάκι και θα γίνουμε επιτέλους όλοι Αμερικάνοι άπαξ διά παντός, οπότε δεν θα έχουμε τίποτα πια να χωρίσουμε μεταξύ μας -όλοι ραγιάδες- προς τι λοιπόν τότε το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Τέτοιους Σαδδουκαίους και Φιλισταίους έχουμε Αρχιερείς...

Ντροπή μας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 30.ΧΙΙ.2008 stathis@enet.gr