πλαίσια της απαράμιλλης ελληνικής φιλοξενίας, τα λουλούδια είχαν αντικαταστήσει την αγωνία και τον πόνο δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, που ζουν την απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης στη ζωή τους μέσα στις τάξεις.
Την ίδια στιγμή που οι βόμβες κρότου – λάμψης χτυπάνε όσους προσπαθούν να διατυπώσουν τα αιτήματά τους απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης… την ίδια στιγμή στα γραφεία της ΔΟΕ έλαμπαν τα φωτογραφικά φλας αναγγέλλοντας με κρότο τη συμμετοχή της ΔΟΕ στον προσχηματικό διάλογο του ΥΠΕΠΘ.
Με πίκρα θα διαπίστωνε ένας εκπαιδευτικός που συνέδεσε την πορεία του με τις κοινωνικές αναφορές της «αλλαγής», ότι η ιστορία γίνεται ιδιαίτερα τραγική και ειρωνική, όταν την αγνοείς. Την ώρα που το προεδρείο της ΔΟΕ παρακάμπτοντας τις τυπικές διαδικασίες, ανακοίνωνε τη συμμετοχή στο «διάλογο», ο πρόεδρος του κόμματός τους ένιωθε στο λιμάνι, την ασφυξία των δακρυγόνων.
Ματ, ξύλο, χημικά παντού… Στο λιμάνι, στους αγρότες, στους εκπαιδευτικούς, στους κατοίκους των Πατησίων, στους μαθητές, στους φοιτητές, στους δικηγόρους, στους συνταξιούχους. Το μήνυμα της εξουσίας είναι κατηγορηματικό: Όποιος αντιπαρατίθεται με την πολιτική της, είναι εχθρός της δημοκρατίας και θα σωφρονίζεται από αυτούς που την διαφυλάττουν : Τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ήταν φανερό ότι η χτεσινή συνάντηση με τον Υπουργό είχε συγκεκριμένο πολιτικό στόχο. Έπρεπε να απομονωθεί η ΟΛΜΕ για τη στάση της, η οποία αρνήθηκε κατηγορηματικά να μπει σε έναν στημένο, προδιαγεγραμμένο διάλογο, και να νομιμοποιηθεί ο διάλογος αυτός στην κοινωνία ως η μοναδική θεσμική επικράτεια που μπορεί να λύσει τα ζητήματα, μακριά από αγωνίες και αγώνες των ανθρώπων, μακριά από πραγματικά προβλήματα. Άλλωστε ο υπουργός το έθεσε ακριβώς έτσι με τα δικά του λόγια : « Ο μόνος δρόμος είναι να γίνει διάλογος θεσμικός που θα δρομολογήσει μια εθνική συναίνεση και στρατηγική για την Παιδεία». Σε αυτό τον πολιτικό στόχο της κυβέρνησης, το προεδρείο της ΔΟΕ έδωσε γην και ύδωρ, αρνούμενο τρεις φορές, ακόμα και τις τοποθετήσεις του στο τελευταίο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, όπου μπροστά στους χιλιάδες διαδηλωτές κραύγαζε καταγγέλλοντας την παρωδία του προσχηματικού διαλόγου.
Η κυβέρνηση και η εξουσία φορώντας τα χαμόγελά της μας καλεί : Αφήστε τα πεζοδρόμια και ελάτε στα οριοθετημένα, αποστειρωμένα, θεσμικά τραπέζια. Το ίδιο είπαν και στους αγρότες «διαδηλώστε χωρίς τα τρακτέρ σας» Αυτοί όμως δεν υποτάχτηκαν. Έμειναν στο λιμάνι και έκαναν με την κοινωνία το δικό τους διάλογο. Έμειναν εκεί , δίπλα στα τρακτέρ τους, έφαγαν χημικά, αλλά δεν έσκυψαν το κεφάλι διατηρώντας την περηφάνια και την αξιοπρέπειά τους.
Το 2006, χιλιάδες εκπαιδευτικοί έκαναν διάλογο στους δρόμους, τρώγοντας σιδηρογροθιές και δακρυγόνα, αλλά δεν υπέκυψαν. Άνοιξαν μια μεγάλη συζήτηση με τους εργαζόμενους γονείς.
Σε αντίθεση με αυτές τις στάσεις, η σημερινή ΔΟΕ έσκυψε τη μέση της.
Τίποτα δεν έμεινε από τις αγωνιστικές κορώνες του καλοκαιρινού συνεδρίου της ΔΟΕ, από τις προτάσεις για «αγώνες με διάρκεια και προοπτική», από τα μεγάλα λόγια περί Πανεκπαιδευτικού μετώπου που μόλις ξεπουλήθηκε από το προεδρείο της ΔΟΕ, έναντι 30 αργυρίων. Μια φοβισμένη σκιά απόμεινε πια πάνω από τις αποφάσεις για αγώνες, διεκδικήσεις και περήφανο κλάδο. Πίσω από αυτή την αμήχανη σκιά που περιφέρεται στον τρίτο όροφο της Ξενοφώντος, βρίσκεται μια μεγάλη χειραψία με την κυβερνητική ΔΑΚΕ, η οποία με τρίλεπτη τοποθέτηση στο Δ.Σ. αποδέχτηκε την έκδοση Δελτίου Τύπου για τα ΜΜΕ, για να κατοχυρώσει τα συμφωνηθέντα.
Η πολιτική δεν γράφεται με προθέσεις αλλά με αποφάσεις και στάσεις ζωής.
Πίσω από την υποταγή της ΔΟΕ βρίσκεται σίγουρα ένα κυβερνητικό φως στο βάθος του τούνελ. Ένα φως που επιβάλλει στη σημερινή αντιπολίτευση εναρμόνιση με τις κεντρικές εκπαιδευτικές επιλογές. Ένα φως που επιτάσσει μια στροφή από τις αγωνιστικές κορώνες στον «υπεύθυνο κυβερνητικό λόγο».
Πίσω από την υποταγή της ΔΟΕ υπάρχει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία που ρητά δηλώνει την συμφωνία του σε μια επιχειρηματική παιδεία, προσαρμοσμένη στο καθεστώς της ευέλικτης εργασίας, όπου το δικαίωμα θα μετατρέπεται σε διαπραγματεύσιμο προσόν, αποκτημένο σε σεμινάρια πρόσκαιρων ειδικεύσεων. Αναφέρεται στην επιχειρηματικότητα ως την «ατμομηχανή μιας ισχυρής και δίκαιης κοινωνίας». Ενώ επισημαίνει την ευελιξία της εκπαιδευτικής μονάδας στη διαχείριση των πόρων.
Είναι φανερό ότι σε πολιτικό επίπεδο η χτεσινή συνάντηση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία από την πλευρά της κυβέρνησης. Πέτυχε με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Και επικοινωνιακά αναβαθμίστηκε, και το «διάλογό» της νομιμοποίησε σε μεγαλύτερο βαθμό, και το μέτωπο στην εκπαίδευση υπονόμευσε. Το χέρι που στήριξε αυτή την κυβερνητική πολιτική ήταν το χέρι της ΠΑΣΚ που επιβεβαίωσε και σφράγισε την πρασινογάλαζη συμμαχία και συναίνεση. Ήδη είχαν προηγηθεί οι αποφάσεις με τη ΔΑΚΕ για τις 9 Γενάρη και την άρνηση μέχρι τελευταία στιγμή να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο, καθώς και η κοινή άρνηση με τη ΔΑΚΕ να γίνει πορεία προς τη Βουλή, στις 23 του Γενάρη, ημέρα συζήτησης για την παιδεία.
Πίσω από τη συμμετοχή στον κυβερνητικό συναινετικό «διάλογο» υπάρχει κάτι ακόμη πιο σοβαρό, που έχει να κάνει με όλους μας. Οι διεκδικήσεις μας γίνονται με ένα χέρι που ζητιανεύει ή με ένα χέρι που σφίγγεται σε γροθιά ; Με έναν διάλογο των πολιτικών επιτελείων και των διαδρόμων ή με αιτήματα που παλεύονται από χιλιάδες ανθρώπους; Η απεργία του 2006 εμφανίστηκε ως ένα κοινωνικό ρεύμα διεκδίκησης, απαίτησης και αλλαγής της συντηρητικής πολιτικής. Ένα ρεύμα που προσπάθησε να θεμελιώσει στην πράξη το μέτωπο Παιδείας – Εργασίας. Ένα ρεύμα που είχε κοινωνική απεύθυνση, με όρους ενημέρωσης και καθημερινής επαφής με γονείς και εργαζόμενους. Ένα τέτοιο ρεύμα χρειαζόμαστε και σήμερα για να διαμορφώσουμε κοινωνική συμμαχία απέναντι στην συντηρητική πολιτική.
Η απάντηση της ΔΟΕ είναι διαφορετική από το 2006. Ήταν καθαρή πολιτική στήριξη στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και καταδεικνύει το ρόλο που επιφυλάσσουν για το Συνδικάτο. Άνευρες διεκδικήσεις με απουσία αγώνων και ανθρώπων, χωμένοι μέσα σε πολυδαίδαλες κρατικές επιτροπές.
ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟΝ
Αλήθεια τι είπε ο Υπουργός;
Ο υπουργός ξεκίνησε με μια εξαιρετική έκθεση ιδεών για το μεγαλείο του κλάδου μας ο οποίος «έχει απαξιωθεί από όλους τους πολιτικούς» και σε οικονομικό επίπεδο και στον ουσιαστικό ρόλο που επιτελεί.. Μάλιστα δήλωσε ότι θα προσπαθήσει να διεκδικήσουμε μαζί τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από τον υπ. Οικονομίας να κοιτάξουν με προσοχή το ζήτημά μας. Αμέσως του θέσαμε ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ, ότι αν είναι έτσι, πρέπει να διακόψουμε τη συνάντηση και να βγεί να κάνει δηλώσεις όπου θα καταγγέλει τον προϋπολογισμό της λιτότητας και θα δηλώνει ότι κακώς τον ψήφισε. Διαφορετικά τον παραπέμψαμε στο Λεξικό, που σίγουρα θα έχει λάβει ως δώρο από τον φίλο του κ Μπαμπινιώτη, (γνωστό υπέρμαχο της αξιολόγησης), για να βρει εκεί πώς ορίζεται το λήμμα εξαπάτηση και κοροϊδία.
Ο υπουργός με σαφήνεια δήλωσε λοιπόν αναρμοδιότητα για όλα τα οικονομικά ζητήματα τόσο των εκπαιδευτικών, όσο και των σχολείων. «Είμαστε δεμένοι από τους νόμους» Με λίγα λόγια, για όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ταμεία, τα φάρμακα, τους γιατρούς, τη χρηματοδότηση των σχολείων, τη σχολική στέγη, τις σχολικές υποδομές, τις ιδρύσεις νηπιαγωγείων, τους διορισμούς επιπλέον εκπαιδευτικών, απάντησε με ένα μεγάλο ΜΗΔΕΝΙΚΟ. Πιο μεγάλο και από το μηδενικό του «διαλόγου» του.
Απαντώντας σε ερώτηση για το «διάλογο», τόνισε ότι οι αποφάσεις του θα βρίσκονται σαφώς στα πλαίσια των κυβερνητικών επιλογών και επιδιώξεων, στα πλαίσια των αποφάσεων που ορίζονται από τη Λισαβόνα και τη Μπολόνια και δεν μπορούν να πάνε σε άλλο πλαίσιο. Με λίγα λόγια επιβεβαίωσε ότι στόχος του διαλόγου είναι η προσαρμογή στις προειλημμένες αντιεκπαιδευτικές πολιτικές.
Βάζοντας το ζήτημα της δομής της εκπαίδευσης, ερωτήθηκε για τις προτάσεις Βερέμη για περικοπή μιας τάξης του Δημοτικού και τη σχολικοποίηση του νηπιαγωγείου. Η απάντηση ήταν ότι δεν έχει απασχολήσει το υπουργείο, αλλά είναι καλό που κατατίθενται προτάσεις για «να τις λάβουμε υπ’ όψιν». Με λίγα λόγια αρνήθηκε να δηλώσει ότι η βασική εκπαίδευση θα παραμείνει ως έχει, και βέβαια αρνήθηκε να πάρει θέση για το 2χρονο, δημόσιο, δωρεάν, υποχρεωτικό νηπιαγωγείο. Στη συνέχεια σε όλα τα ζητήματα που τέθηκαν για τα βιβλία και τα αναλυτικά προγράμματα, για τη χρηματοδότηση των σχολείων, για τα σεμινάρια που ιδιωτικοποιούν την ειδική εκπαίδευση, για τα εργασιακά ζητήματα των ωρομισθίων, για τις υπερωρίες, για το ωράριο, λάβαμε κάμποσα ακόμη μηδενικά, αφού ζήτησε… ανοχή χρόνου… για να τα μάθει.
Το απώτατο σημείο της απαξίωσης και των μηδενικών που απλόχερα μοίραζε το ΥΠΕΠΘ στη συνάντηση, ήταν η απάντηση που έδωσε σε μέλος του ΔΣ, για την κατάφορη παρανομία να πληρώνουν οι εκπαιδευτικοί από μισό έως και 2,5 € σε κάθε εκκαθαριστικό, για να πληρωθούν. Αφού τόνισε πόσο δυσεπίλυτο (οοh mon dieu !!) ζήτημα είναι αυτό, μας ζήτησε τις προτάσεις μας…. Για να τις μελετήσουν. Η απόλυτη κοροϊδία. Ούτε μισό € το μήνα δεν θέλει να δώσει το ΥΠΕΠΘ.
Κατά τα άλλα …ελάτε (χρυσούλια μου) στο διάλογο….
Κομμένη η πλάκα.
Είμαστε μπροστά σε κρίσιμο σημείο.
Οι κοινωνικές αιτίες που έχουν οδηγήσει στην εξέγερση της νεολαίας, της εκπαιδευτικής κοινότητας και του κόσμου της εργασίας όχι μόνο δεν αμβλύνθηκαν, αλλά βαθαίνουν περισσότερο, μετά την ένταση της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής βίας κατά των διαδηλωτών και των διαδηλώσεων, την ψήφιση του νέου προϋπολογισμού της λιτότητας, και τον ανασχηματισμό.
Η κεντρική πολιτική επιλογή στην Παιδεία ενισχύεται στην κατεύθυνση :
Της πλήρους αποδόμησης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της ιδιωτικοποίησής της, με την εισβολή των επιχειρήσεων και των ιδιωτικών συμφερόντων, μετατρέποντάς τη σε πεδίο ταξικής επιλογής των μαθητών, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων και κάθε δημόσιας λειτουργίας της.
Της επιβολής αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων που ενισχύουν την παραπαιδεία και βαθαίνουν τον ταξικό χαρακτήρα της γνώσης και της αντιστοίχισής της με τις δομικές αλλαγές που πραγματοποιούνται στο χώρο της εργασίας. Πλήρης υποβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων, από τη μια, και από την άλλη ασταθή και κομματιασμένα πιστοποιητικά εξειδίκευσης και κατάρτισης για όσους μπορούν να πληρώσουν την εξαγορά τέτοιων προσωρινών ειδικεύσεων. Το δικαίωμα στη γνώση για όλους μετατρέπεται σε καταρτισιμότητα για αυτούς που μπορούν. Το δικαίωμα στη σταθερή εργασία για όλους μετατρέπεται σε απασχολησιμότητα με βάση τις ανάγκες της αγοράς.
Της διαρκώς εντεινόμενης αύξησης της παραμονής των μαθητών στο σχολείο και της υπέρογκης αύξησης της ύλης, την ίδια ώρα που οι γονείς τους βιώνουν την βάρβαρη επιμήκυνση του δικού τους εργασιακού χρόνου και την ανασφάλιστη και ανασφαλή τους θέση.
Της υπονόμευσης και της κατάργησης του ρόλου της εξάχρονης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και της αυτοτελούς δημόσιας και υποχρεωτικής 2χρονης προσχολικής αγωγής, καθώς και τα σενάρια είτε για μείωση των χρόνων της υποχρεωτικής φοίτησης είτε για υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών, που οδηγεί τους μαθητές στην εγκατάλειψη των βασικών τους σπουδών, είτε στην ενίσχυση των ιδιωτικών επιχειρήσεων και σχολείων.
Της απαξίωσης του κοινωνικού ρόλου και των συνθηκών ζωής των εκπαιδευτικών.
Της αποσάθρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων στην εκπαίδευση μα τη διαρκή, συνεχιζόμενη και εντεινόμενη πολιτική της ωρομισθίας και των συμβασιούχων των 300 € και των πολλαπλών μετακινήσεων σε 3 και 4 σχολεία.
Του χτυπήματος των συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων, του χτυπήματος των εκπαιδευτικών σωματείων και συνδικάτων.
Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις δηλωμένες προθέσεις για αναγνώριση των ΚΕΣ, 
την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου, την αντιδραστική επιβολή της βάσης του 10 και την ψήφιση του νόμου πλαισίου στα οποία έχει κάθετα διαφωνήσει ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα.
Απέναντι σε όλα αυτά τι να κάνουμε ;
Οι διαχειριστές της εξουσίας απαντούν με διάλογο και πολιτικά επιτελεία.
Οι συνδικαλιστές της διαχείρισης απαντούν με υποταγή.
Η ζωντανή εκπαίδευση πρέπει να βρεθεί μέσα στον παλμό και τις ανάγκες της κοινωνίας.
Καλούμε τους συλλόγους
Ø να προχωρήσουν σε Γ.Σ. ,
Ø να καταδικάσουν τη συμμετοχή της ΔΟΕ στο διάλογο - κοροϊδία και να ζητήσουν την άμεση αποχώρησή της
Ø να συντονίσουν τα βήματά τους με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα, τα πρωτοβάθμια σωματεία
Ø και να οργανώσουν καμπάνια πλατιάς ενημέρωσης και δράσεις προς τους εργαζόμενους και αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν πιο αποφασιστικά κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία στο επόμενο διάστημα.
Αφήνουμε πίσω μας αυτούς που εναγκαλίζονται με την κυβερνητική ΔΑΚΕ και τους υπουργούς της.
Απλώνουμε τα χέρια στους συναδέλφους μας της Β’βάθμιας, στους γονείς, στους εργαζόμενους.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου