Η παρέλαση του παλιού Καινούργιου

Στεκόμουν πάνω σε ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει,

μα έρχονταν σαν Νέο.

Σέρνονταν πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί

και βρωμούσε νέες μυρωδιές σαπίλας

που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει.

Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας

ήταν η νεώτερη εφεύρεση

και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους

συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.

Παντού να δεις μπορούσες τάφους ανοιχτούς

που χάσκανε άδειοι καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.

Ολόγυρα στεκότανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο,

κραυγάζοντας : Φτάνει το Νέο, το Ολοκαίνουριο, χαιρετίστε το Νέο,

γίνετε και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτε άλλο δεν ακούγανε

από τις κραυγές τους,

μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.

Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνιση του σε Νέο μασκαρεμένο,

μα έφερε το Νέο μαζί του στη θριαμβευτική του κατοχή

να το παρουσιάσει σαν Παλιό.

Το Νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια,

αποκάλυπταν τα θεσπέσια μέλη του.

Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μέσα στην νύχτα,

μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως από τις φωτιές στον ουρανό.

Και η κραυγή : Φτάνει το Νέο, το Ολοκαίνουριο,

χαιρετίστε το Νέο, γίνετε και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Πιο εύκολα θα ακουγότανε,

αν όλα δεν είχανε πνιγεί μέσα στις ομοβροντίες των οπλών

Μπέρτολτ Μπρέχτ

Ας αφήσουμε τα χολιγουντιανά θεάματα…

Πάντα μετά από αποφασιστικούς αγώνες της ζωντανής εκπαίδευσης και της νεολαίας οι κυβερνήσεις αναλάμβαναν την πρωτοβουλία ενός «διαλόγου».

Ο στόχος τους πάντα ήταν, όχι να συζητήσουν επί της ουσίας των προβλημάτων, ή (ακόμη περισσότερο) να δώσουν λύσεις αλλά, να σταματήσουν τις διεκδικήσεις.

Στόχευαν και στοχεύουν, να απονομιμοποιήσουν τα κοινωνικά αιτήματα, να καθορίσουν τα περιεχόμενα τα οποία τους είναι αρεστά, να θέσουν τα πλαίσια του «εφικτού» της πολιτικής της λιτότητας. να ενοχοποιήσουν στην κοινωνία τους αγώνες και όσους επιμένουν σε αυτούς.

Ταυτόχρονα, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν εκείνα τα όργανα αποφάσεων (όπως το ΕΣΥΠ κα) όπου το 80 % των μελών τους είναι διορισμένοι σε αντίθεση με τις μαζικές κινητοποιήσεις και συνελεύσεις των εργαζόμενων.

Το ίδιο έγινε το 1991 μετά τη δολοφονία του Ν.Τεμπονέρα.

Το ίδιο έγινε το 1997 μετά την τρίμηνη απεργία της Β’βάθμιας εκπαίδευσης

Το ίδιο έγινε το 2006 μετά τη δίμηνη απεργία της Α’βάθμιας εκπαίδευσης

Το ίδιο γίνεται και σήμερα μετά την εξέγερση της νεολαίας του Δεκέμβρη.

Σήμερα, το χρωματιστό κερασάκι της τούρτας είναι η «μηδενική βάση του διαλόγου».

Ποια μηδενική βάση;

Δεν υπάρχουν ήδη πολιτικές αποφάσεις και νόμοι, δεν υπάρχουν ήδη πολιτικές επιλογές που αποδομούν τη δημόσια παιδεία και εκπαίδευση;

Δεν υπάρχουν η υποχρηματοδότηση, η λιτότητα στους μισθούς, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα βιβλία και αναλυτικά. προγράμματα της ταξικής επιλογής, ο ασφαλιστικός μεσαίωνας, η κατάργηση της 2χρονης προσχολικής αγωγής, η αστυνομική βία και ο αυταρχισμός;

Δεν έχει ψηφιστεί ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ, δεν υπάρχει η βάση του 10 για τον αποκλεισμό των μαθητών από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Πάντα οι Υπουργοί «δεν ήξεραν - δεν γνώριζαν» τα αιτήματα που έχουν καταθέσει στους δρόμους, με αγωνία, αγώνες και αίμα τα εκπαιδευτικά σωματεία, οι Σύλλογοι, οι γονείς…

Το ίδιο γίνεται και σήμερα.

Αυτός ο «διάλογος» δεν είναι μόνο προσχηματικός, είναι μια διαδικασία νομιμοποίησης των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης. Είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης ενάντια στους δήθεν «δογματισμούς» των εκπαιδευτικών, δηλαδή τις θέσεις και τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ουσία

Το ΥΠΕΠΘ είναι υποχρεωμένο να απαντήσει και να πάρει θέση για τα διατυπωμένα αιτήματα των εκπαιδευτικών, αιτήματα που διατυπώθηκαν και στην Απεργία του 2006 και τα οποία έλαβαν ως απαντήσεις από το ΥΠΕΠΘ, την αστυνομική βία, την απαξίωση, τη συκοφαντία, τις σιδηρογροθιές και τα χημικά.

Το ΥΠΕΠΘ οφείλει να απαντήσει όχι με προσχηματισμούς και επικοινωνιακά δελτία, αλλά συγκεκριμένα.

Ø Να ανεβάσει τις δαπάνες για την Παιδεία στο 15% του Προϋπολογισμού και άμεσα να διπλασιάσει τις επιχορηγήσεις στα σχολεία.

Ø Να κατοχυρώσει άμεσα τη βασική εκπαίδευση και τη 2χρονη δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική, Προσχολική αγωγή, που μεταφράζεται σε 2.000 διορισμούς νηπιαγωγών και ιδρύσεις 1.000 νέων νηπιαγωγείων.

Ø Να προχωρήσει σε αλλαγή των αναλυτικών Προγραμμάτων και των βιβλίων και μείωση της ύλης των μαθητών, με βάση τις προτάσεις των εκπαιδευτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών.

Ø Να σταματήσει άμεσα όλα τα σεμινάρια ειδίκευσης 400 ωρών που ιδιωτικοποιούν την Ειδική Αγωγή.

Ø Να κατοχυρώσει όλους τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση με σταθερή και μόνιμη εργασία, μετατρέποντας τις συμβάσεις των ωρομισθίων σε σταθερές συμβάσεις αναπληρωτών και με την άμεση πληρωμή των δεδουλευμένων τους.

Ø Να κατοχυρώσει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών στα 35χρόνια δουλειάς ή 55 χρονών, καταργώντας τους νόμους Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά Να πληρώσει άμεσα όλα τα χρωστούμενα του κράτους σε γιατρούς και φαρμακοποιούς, να επιστρέψει στα Ταμεία τη χασούρα του χρηματιστηριακού τζόγου, να αποδώσει άμεσα τις συντάξεις και τα εφάπαξ.

Ø Να προχωρήσει σε αυξήσεις των μισθών μας και σε άμεση καταβολή όλων όσων χρωστάει το κράτος, με σημείο έναρξης τα 1.400€ για όλο το λαό.

Ø Να κατοχυρώσει τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών και όλων των εκπαιδευτικών με την οριστική εξίσωση του ωραρίου και με τους απαραίτητους διορισμούς ώστε να εξαλειφθεί το απαράδεκτο καθεστώς των υποχρεωτικών υπερωριών.

Ø Να κατοχυρώσει την παιδαγωγική ελευθερία στους Συλλόγους διδασκόντων, καταργώντας το καθηκοντολόγιο

Ø Να προχωρήσει άμεσα σε πρόγραμμα σχολικών βιβλιοθηκών και ηλεκτρονικών υποδομών των σχολείων με την διαχείριση και ευθύνη των συλλόγων διδασκόντων.

Ø Να υλοποιήσει προγράμματα σχολικής στέγης, καταργώντας τις ΣΔΙΤ και εφαρμόζοντας τις προτάσεις των Συλλόγων εκπαιδευτικών και των συλλόγων γονέων.

Έχει τίποτε να πει για όλα αυτά το ΥΠΕΠΘ;

Το επόμενο διάστημα οι εκπαιδευτικοί θα προχωρήσουν σε μια πλατιά συζήτηση με την κοινωνία και τους εργαζόμενους, αναδεικνύοντας τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες τους, ενάντια σε όσους δηλώνουν αναρμοδιότητα και προχωρούν τις πολιτικές επιλογές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση, καταργούν τα δικαιώματα στη γνώση και τα μετατρέπουν σε εμπορεύματα των κάθε λογής επιχειρηματικών συμφερόντων. Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει σε αυτή τη συγκυρία, μέσα από τις Γ.Σ και την ανάπτυξη των αγώνων του, να προβάλει θαρρετά και να διεκδικήσει τα κεντρικά-ώριμα αιτήματά του στον αντίποδα των αντιδραστικών αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση.

Λέμε κατηγορηματικά όχι στον προσχηματικό διάλογο

Καλούμε την Ομοσπονδία μας να δηλώσει τώρα την άρνηση συμμετοχής της σε αυτή την παρωδία.