« Άθλιες μέρες της Δεξιάς »

Ανατριχίλα! Ο Υπουργός Παιδείας δεν ξέρει, λέει, τίποτα για το φόνο. Του Τεμπονέρα! Λοβοτομή στο Σύνταγμα, λοβοτομή στην Ιστορία, μα τόσα χρόνια ματαιότης. Δε σωπάσαμε! Σε έργα και ημέρες Υπουργών, σε αντιδραστικά μέτρα. Οδοιπορούμε, ως κίνημα, δε χαριστήκαμε σε κανέναν. Στην τάξη, στο σχολειό, στη διαδήλωση. Παντού φωνάξαμε. Για την αξιοπρέπεια του δασκάλου. Μόρφωση, δουλειά, ζωή-δικαίωμά μας. Σχολείο δημόσιο, σχολείο για όλους.

Αίρεσηηηη! Κραύγασαν τα κονγκλάβια. Προϊστάμενοι, συνδικαλιστές, κομματάρχες της Δεξιάς, αντάμα με θύλακες του σκοταδισμού- φευ αναβιώνουν. Έρμο 132! Συμβούλια επιλογής σε ρόλο στρατοδίκη καρατομούν τη Διευθύντρια. Νέος τοποτηρητής, εννιά χρόνων διαπολιτισμικά προγράμματα, για τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό, στην πυρά! Λεξιλόγιο επιστράτευσης: «Νόμος –τάξη- απαγορεύω. Το σχολείο αναλαμβάνει το γραφείο του Υπουργού ».

Ποιος όμως τάχα θα ξεμπέρδευε εύκολα; Με την αλληλεγγύη, με του κινήματος τη συνείδηση, που αντιστέκεται. Συνδικάτα και φορείς της εκπαίδευσης δεκάδες, σκίζουν το πέπλο του φόβου και της σιωπής. H Βουλή και τα κόμματα συνάμα. Δάσκαλοι του 132, ψυχή της δράσης του, δεν είστε μόνοι. Σεις, ο ορισμός της ζωντανής εκπαίδευσης.

Δώδεκα του Μάη, ο τοποτηρητής, αφού περιφέρθηκε παντού, παραδίδει στο συνεδριάζον Δ.Σ του συλλόγου «Αθηνά» φακέλους, με «πληροφορίες και υλικό». Από «υπηρεσίες» και έντυπα. Κυπατζίδικη μέθοδος: «Αλβανοί πράκτορες», κατά τα συμφραζόμενα, οι δάσκαλοι του σχολείου.

Τέτοιος και ο πρόεδρος του συλλόγου, τέτοια και η Αν. Παρέμβαση. Κρίμα μόνo, για όσους επένδυσαν στο φασισμό τις συνδικαλιστικές τους προσδοκίες. Ανιστόρητοι και κοντόθωροι, άβουλοι και μοιραίοι.

Στη συνεδρίαση το Δ.Σ. πράττει το αυτονόητο, με πλειοψηφία 5 επί των 7 παρόντων: Αποφασίζει να καταγγείλει την επιχείρηση λάσπης και κατασυκοφάντησης των συναδέλφων μας.

Δεύτερο κύμα αλληλεγγύης ξεκινά. Η εκπαιδευτική κοινότητα, όλη, προγραμματίζει εκδήλωση για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, την παιδαγωγική ελευθερία και τη δράση του 132. Θα ΄μαστε εκεί, όλοι, γιατί «έχει σα στάμπα τη ζωή μας σημαδέψει…», γιατί «το σκοτάδι δεν είναι μόνο και ανίκητο»

Εντωμεταξύ, νέες συκοφαντίες, νέοι χρησμοί, «παράνομος ο σύλλογος». Νέες απειλές-έργο παλιό: ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Άθλιες μέρες της Δεξιάς. 132: όχι το μόνο, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα του εκπαιδευτικού της «πολιτισμού».

Ας τους πει μόνο κάποιος, για το φόβο, τον τρόμο, τις απειλές. Ματαιότης. Είμαστε εδώ! Σ΄ όλα τα μέτωπα της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής, θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Όσο για τον Υπουργό, που τάχα δεν ξέρει, θα τα πούμε στους δρόμους, σύντομα! Με ένα σύνθημα που τόσο ενοχλεί: « ΖΕΙ, ΖΕΙ, Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ»

Γιώργος Παζάλος

πρόεδρος του συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά»