Όλοι στην απεργία την Τετάρτη 12 Δεκέμβρη
Όλοι στην απεργία την Τετάρτη 12 ΔεκέμβρηΝα μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά σχέδιαΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11.00π.μ. στο Πεδίο ΆρεωςΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.00π.μ. στο Μουσείο
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,Ο Σύλλογός μας σας καλεί να πάρετε μαζικά μέρος στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση όλων των εργαζομένων, την Τετάρτη στις 12 του Δεκέμβρη, για να πούμε ένα μεγάλο όχι στα σχέδια της κυβέρνησης, που επιχειρεί να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομένει από τον δημόσιο χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.Σας καλεί να βάλουμε λουκέτο στα σχολεία και να βγούμε στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια για να μην περάσουν οι κυβερνητικές προθέσεις για:· Παραπέρα μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας και των εισφορών, φαλκίδευση της επικουρικής σύνταξης.· Υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, διάσπαση των γενεών, ενοποίηση των ταμείων προς τα κάτω και αφαίμαξη των αποθεματικών τους.Καλεί επίσης όλους τους συναδέλφους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, ώστε, με αφετηρία την απεργία στις 12 Δεκέμβρη, να κλιμακώσουμε τον αγώνα σε συντονισμό και κοινό βηματισμό με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και το ευρύτερο εργατικό κίνημα, κόντρα στην άγρια λιτότητα και την αντιασφαλιστική καταιγίδα, διεκδικώντας:· 1400 για όλο το λαό .· Κατάργηση των νόμων Σιούφα - Ρέππα και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, διαταγμάτων και διατάξεων.· Μείωση των χρόνων εργασίας, αύξηση των συντάξιμων αποδοχών.· Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς, ίση με τον καταληκτικό μισθό. · Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.· Δημόσια καθολική ασφάλιση για όλους. Όχι στην ιδιωτική ασφάλιση.· Επιστροφή όλων των κλεμμένων αποθεματικών στα ασφαλιστικά ταμεία. Όχι στην εισφοροαπαλλαγή – εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών.· Όχι στο τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο.
Αναρτήθηκε από ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στις 11:47 μμ 0 σχόλια
Ετικέτες ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Σάββατο, 1 Δεκέμβριος 2007

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ...
Τα δέκα τελευταία χρόνια οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας ζήσαμε με τον πιο χειροπιαστό τρόπο την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και της αξιοπρέπειας μας.Μέσα από την επαγγελματικά απαξιωτική και κοινωνικά διαλυτική εξομοίωση, την υποβάθμιση του πτυχίου και την κατάργηση της επετηρίδας, τη λιτότητα στους μισθούς, τη φτώχεια των σχολείων, την επέκταση του ωραρίου, την εμφάνιση και επέκταση της ωρομισθίας, την εισαγωγή των χορηγών, την απόπειρα επιβολής της Ευέλικτης Ζώνης, την ανάπτυξη πρακτικών ανταγωνισμού μεταξύ σχολείων και συναδέλφων για τα ψίχουλα των «καινοτόμων προγραμμάτων» ή τα επιδόματα «θέσεων ευθύνης», την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών και των δικαιωμάτων τους για τα υπαρκτά αλλά και τα ανύπαρκτα μειονεκτήματα του δημόσιου σχολείου, τη συγγραφή νέων αναλυτικών προγραμμάτων και σχολικών εγχειριδίων χωρίς καμία μέριμνα να ακουστεί η φωνή των εκπαιδευτικών, τη μετατροπή του μορφωτικού ιδεώδους σε αγωνία επαγγελματικής αποκατάστασης, την εγκατάλειψη της παιδείας στο βωμό της κατάρτισης και τη αέναη απειλή της αξιολόγησης συνειδητοποιούσαμε βήμα το βήμα ότι το σχολείο που οι κυβερνήσεις σχεδιάζουν απέχει πάρα πολύ τόσο από τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του 21ου αιώνα όσο και από κάθε εκδοχή αξιοπρεπούς εργασίας για τους εκπαιδευτικούς. Ήταν μια συνειδητοποίηση που κερδιζόταν βήμα το βήμα, χρόνο το χρόνο. Χωρίς μεγάλες τομές, αλλά και χωρίς ανάσα, αφού δεν πέρασε χρονιά που να μη χειροτέρεψε το σχολείο.Αλλά αυτά τα δέκα χρόνια ήταν και χρόνια αντίστασης. Δέκα χρόνια που συλλογικά επιχειρήσαμε να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια της μηχανής τους. Από τα μπλόκα του ΑΣΕΠ ως την πολιτική ανυπακοή στην απόπειρα εισαγωγής της αξιολόγησης από τον Αρσένη, κι από την άρνηση εφαρμογής της εγκυκλίου Ευθυμίου περί υποχρεωτικής παραμονής στο σχολείο έως τις δύο το μεσημέρι ως την ανάπτυξη αντιμαθημάτων για τον πόλεμο στο Ιράκ, την Παλαιστίνη και το τσουνάμι, οι μικρές και οι μεγάλες στιγμές του κινήματος μας ήταν ήδη πολλές. Ώσπου φτάσαμε πέρσι μέσα από μια πρωτόγνωρη σε μαζικότητα διαδικασία συλλόγων διδασκόντων να ματαιώσουμε τα σχέδια του ΥΠΕΠΘ για την Ευέλικτη Ζώνη. Ταυτόχρονα ο προβληματισμός για το μέλλον του δημόσιου σχολειού βάθαινε. Συζητήσεις και διδακτικά υλικά για την ιστορία, τα θρησκευτικά, τις εθνικές γιορτές, την κοινωνική γνώση, την αξιολόγηση, τις εξετάσεις και την υποχρηματοδότηση των σχολείων γέμιζαν με νόημα όλες τις διακηρύξεις μας για τη δημόσια παιδεία. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟΜέσα σ’ αυτό το κλίμα την άνοιξη του 2006, οι παρεμβάσεις – κινήσεις – συσπειρώσεις ονειρευτήκαμε, σχεδιάσαμε και προτείναμε μια μεγάλη απεργία. Μια απεργία ικανή να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη όλων μας στον αγώνα. Μια απεργία που δεν θα παζαρεύει επιδόματα, δεν θα ζητάει εξωραϊσμούς της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Μια απεργία που θα αμφισβητεί ανοιχτά την αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας και την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Μια απεργία που θα μπορεί μέσα από τον ίδιο τον αγώνα να οικοδομήσει ένα πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό μέτωπο ικανό να αλλάξει τη ρότα της κυβερνητικής πολτικής. Εξασφαλίσαμε το αναγκαίο διεκδικητικό πλαίσιο και την απαραίτητη μορφή αγώνα για να μπορεί κάθε συνάδελφος να βρει στην απεργία αυτή τη δική του φωνή, αλλά και για να μπορέσει ο αγωνιζόμενος κλάδος μας να μιλήσει στην καρδιά του λαού. Κι όταν ήρθε η ώρα όλοι καταλάβανε ότι οι δάσκαλοι του αγώνα γράφουν ιστορία. Οι δεκάδες χιλιάδες των απεργών που έσπασαν κάθε όριο ξαφνιάζοντας εχθρούς και φίλους, τα πλήθη και το πάθος των διαδηλώσεων που αντιμετώπισαν τα χημικά και τις σιδηρογροθιές της καταστολής, η γλώσσα της ζωής και του αγώνα που μίλησε σε χιλιάδες γονείς στις συναντήσεις μας μαζί τους, η ορμητικότητα της αγωνίας μας και των ονείρων μας που εμφανίστηκε με χίλιους τρόπους και σε κάθε δυνατή περίσταση ξεσκέπασαν την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική. Κέρδισαν τη λαϊκή συμπαράσταση. Έδειξαν με τον πιο χειροπιαστό τρόπο ότι οι λαϊκές ανάγκες δεν χωράνε στην πολιτική αυτή.Απέναντι σ’ αυτό τον αγώνα η κυβέρνηση θέλησε να επαναλάβει το παράδειγμα της Θάτσερ. Δεν τα κατάφερε. Στην αρχή ήλπιζε πως θα κατόρθωνε να απομονώσει και να εξουθενώσει την απεργία μας καθυβρίζοντας μας. Όταν συνειδητοποίησε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, κράτησε την αδιαλλαξία της, έβγαλε τα ρούχα του υβριστή και φόρεσε τα ρούχα του στοργικού πατέρα που δεν υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του. Η μεταμόρφωση αυτή δεν ήταν τυχαία. Παρουσιάστηκε μονάχα όταν εμφανίστηκε το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, μονάχα όταν όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΠΑΜΕ) στοιχήθηκαν πίσω από τον αγώνα του κλάδου, μονάχα όταν η απεργία ηγεμόνευσε στη συνείδηση της κοινωνίας. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η απεργία μας είχε πολλές και σημαντικές πολιτικές παρακαταθήκες:@ νομιμοποίηση του αιτήματος για το σπάσιμο της εισοδηματικής πολιτικής,@ ξεσκέπασμα και κατακραυγή της πολιτικής του φθηνού σχολείου,@ απονομιμοποίηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, παραίτηση Γούπου,@ δημιουργία του πανεκπαιδευτικού μετώπου και σοβαρών προϋποθέσεων για ένα μέτωπο παιδείας - εργασίαςΔεν είχαμε όμως άμεσες κατακτήσεις. Τι έφταιξε γι’ αυτό; Είναι προφανές πως αρκετά πράγματα θα μπορούσαμε να τα κάνουμε καλύτερα (π.χ. έγκαιρη και καλύτερη οργάνωση του απεργιακού ταμείου ώστε να αντέξουμε περισσότερο). Ωστόσο η κύρια αιτία της έλλειψης άμεσων κατακτήσεων δεν είναι εσωτερική στον κλάδο. Η συνδικαλιστική ηγεσία τόσο στις τριτοβάθμιες οργανώσεις (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) όσο και σε ομοσπονδίες με μαχητικό λόγο (ΠΑΜΕ) δεν κατόρθωσε να εκφράσει με αγωνιστικό τρόπο τη λαϊκή συμπαράσταση στην απεργία μας. Περιορίστηκε στη διεκπεραίωση των τυπικών υποχρεώσεων αλληλεγγύης. Η απουσία δεύτερου και τρίτου εργατικού αγώνα δίπλα στον δικό μας τροφοδότησε την αδιαλλαξία της κυβέρνησης. Στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η η ανυπαρξία πραγματικής αντιπολίτευσης. Σε καμία στιγμή του αγώνα το ΠΑΣΟΚ (το δεύτερο κόμμα εξουσίας στη χώρα μας) δεν υποστήριξε είτε την ανατροπή της εισοδηματικής πολιτικής ή έστω τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του προϋπολογισμού. Η ιστορική εμπειρία του κλάδου δείχνει ότι οι μεγάλες απεργίες ούτε κέρδισαν ούτε έχασαν τη στιγμή της λήξης τους. Το αποτέλεσμα τους καθορίστηκε μήνες ή λίγα χρόνια αργότερα. Οι συσχετισμοί δύναμης αλλάζουν από τις απεργίες αλλά δεν παγιώνονται. Αποτελούν το έδαφος των νέων αγώνων. Η «αναπλήρωση της ύλης» αποτελεί ένα καλό παράδειγμα, καθώς χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή από το ΥΠΕΠΘ για να εκβιάσει το κίνημά μας σε υποταγή και να συκοφαντήσει τους εκπαιδευτικούς.Άλλωστε ο αντίπαλος παλεύει κι αυτός. Όσο χτίζουμε πάνω στις παρακαταθήκες της απεργίας, τόσο θα περιορίζουμε τις πρωτοβουλίες του. Μερικές από αυτές τις ξέρουμε ήδη και μπορούμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα (εμπορευματοποίηση της παιδείας, αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος).Ο αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική δεν είναι μάχη μιας ριξιάς. Απαιτεί διάρκεια, σχέδιο και επιμονή, τακτική και στρατηγική, οργάνωση. Περνάει φάσεις κορύφωσης και περιόδους ανασύνταξης, αναζητά συμμαχίες και οικοδομεί μέτωπο Παιδείας – Εργασίας με εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές.Ο αγώνας δεν περιορίζεται στην απεργία και τη διαδήλωση, περνά την πόρτα του σχολείου, εισβάλλει στην καθημερινότητα του και τη διαμορφώνει τόσο στο σύλλογο διδασκόντων όσο και στη σχολική αίθουσα. Ο αγώνας πρέπει να έχει πάντοτε ορίζοντα νίκης. Μόνος δρόμος γι’ αυτήν είναι ο παρατεταμένος αγώνας διάρκειας και ο συντονισμός σε επίπεδο παιδείας αλλά και εργασίας.Ο πρωτοβάθμιος σύλλογοςμπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά τον αγώνα.@ Ενισχύοντας το μέτωπο παιδείας εργασίας είτε με δικές του πρωτοβουλίες συνεργασίας με άλλα σωματεία, είτε συμμετέχοντας στις πρωτοβουλίες άλλων και δίνοντας πάντα το παρόν στα μεγάλα ραντεβού του πανεκπαιδευτικού μετώπου (ψήφιση προϋπολογισμού, αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, αντιασφαλιστική πολιτική)@ Οργανώνοντας τη δημιουργία ενός δικτύου όλων των συναδέλφων για τη συζήτηση, την ενημέρωση και την κριτική των νέων βιβλίων.@ Συντονίζοντας την ανάπτυξη εναλλακτικού διδακτικού υλικού και την παραγωγή αντι-προτάσεων για τη δημιουργία νέων βιβλίων ικανών να προωθήσουν την ισότητα και το μορφωτικό ιδανικό της κριτικής συνειδητοποίησης των μαθητών.@ Υποστηρίζοντας την καθημερινή αντίσταση στις αυθαιρεσίες της διοίκησης. Προωθώντας τη δημοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων.@ Βαθαίνοντας το προβληματισμό γύρω από το ρόλο του σχολείου και τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του 21ου αιώνα.@ Συνεχίζοντας την οικοδόμηση της συνεργασίας με τους γονείς, που άνοιξε με την απεργία, δίνοντάς της μονιμότερα χαρακτηριστικά.@ Αντιστεκόμενος στην προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, μαχόμενος ασυμβίβαστα για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο και την αποφασιστική ενίσχυση του συλλόγου διδασκόντων.@ Υπερασπίζοντας την αξιοπρέπεια της απεργίας μας απέναντι σε λογικές συνθηκολόγησης και εξαγοράς μέσα από την αναπλήρωση.Στις 7 του Δεκέμβρη δίνουμετη μάχη για ένα Σύλλογο που:ενώνει σκέφτεται αγωνίζεταιΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Η κυβερνητική «αμεροληψία», η αβάσταχτη «αθωότητα» της ΔΑΚΕ, ο «καημός» της ΠΑΣΚ, και η «αξιοκρατία και αντικειμενικότητα» των 100% μετρήσιμων κριτηρίων της ΕΣΑΚΚαι πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρεις», κατέρρευσε το ήθος, το πνεύμα αξιοκρατίας κι αντικειμενικότητας που ο νέος Υπουργός Παιδείας άφηνε να τον ακολουθεί. Δεν περίμεναν οι αθεόφοβοι να ολοκληρωθεί η τυπική διαδικασία των συνεντεύξεων των υποψήφιων διευθυντών κι οι λίστες με τις επιλογές έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Πλήθος υποψηφίων γνωρίζουν όχι μόνο αν επιλέγηκαν αλλά και σε ποια σχολική μονάδα τοποθετούνται. Και να φανταστεί κανείς ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ξεκίνησε καν η διαδικασία των συνεντεύξεων. Συνεντεύξεων που η κυβέρνηση με το νόμο για τα στελέχη εκπαίδευσης εισήγαγε και που τώρα καταστρατηγεί μέχρι κι αυτή την ελεγχόμενη από την ίδια διαδικασία. Είναι φανερό τι ακριβώς έχει συμβεί. Έχουν μετρήσει τα μόρια του κάθε υποψηφίου, γνωρίζουν τα σχολεία που ζητούν και έχουν κανονίσει από τώρα τι βαθμολογία πρέπει να δώσουν στη συνέντευξη για να βγουν τα εντελώς «αδιάβλητα κι αξιοκρατικά» αποτελέσματα που επιθυμούν. Ένα καλοκαίρι ολόκληρο είχαν για να κάνουν τη δουλειά τους, δε θα το εκμεταλλεύονταν;
Ο καυγάς για το …πάπλωμαΚι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για το θέμα της επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης (Διευθυντών Εκπαίδευσης - Προϊσταμένων Γραφείων, αλλά κι εκείνες των επικείμενων Διευθυντών Σχολείων), η όλη διαμάχη και αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά, τι άλλο, ότι ο καυγάς γίνεται μόνο και μόνο για το πάπλωμα!Αντιπαραθέσεις της μορφής, «όλους τους δικούς σας κάνατε, εμάς τους άξιους μας κατακρεουργήσατε» από τη μια μεριά, «μα τι λέτε, γίνανε και πολλοί δικοί σας» από την άλλη, ή «μα αυτός δεν είναι δικός μας», «έ, και τίνος είναι;» αναδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η συνδικαλιστικήγραφειοκρατία δεν κόπτεται για τίποτα άλλο πέρα από την κατάληψη διοικητικών θέσεων και πόστων! Οι λογικές του κομματικού κράτους και ο κομματικός έλεγχος από τους «δικούς μας», αλλά και της αντίληψης «τώρα ήρθε η σειρά μας», ζουν και βασιλεύουν! Η γκρίνια από τους ριγμένους αναμενόμενη, αλλά υπήρξαν αποτελεσματικοί «δάσκαλοι» του είδους!Η συζήτηση και αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυο παρατάξεις για την «ποσόστωση» αποκρύπτει προκλητικά το βασικό ρόλο που καλούνται να παίξουν όσοι επιλέχθηκαν και πρόκειται να επιλεγούν στη θέση των στελεχών. Αποκρύπτει τη γιγάντια επιχείρηση εφαρμογής της αξιολόγησης όπου με βάση το νόμο 2986/2002 του Ευθυμίου την εναποτεθεί σε μια ελεγχόμενη ιεραρχική πυραμίδα στελεχών (η κυβέρνηση αποκαλύπτει την πρόθεσή της για ενεργοποίηση του ν.2986 του Ευθυμίου για την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» που κατάθεσε στην Ε.Ε.).
Η αντιεκπαιδευτική πολιτική και οι προωθητές τηςΑπό τη σκοπιά των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ, από τη σκοπιά που το αντιλαμβάνεται η μάχιμη εκπαίδευση, το ζήτημα της επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με την (αντι)εκπαιδευτική πολιτική (αυταρχισμός-αξιολόγηση π.χ.) που τα στελέχη καλούνται να υπερασπίσουν και να υλοποιήσουν, καθένας από το πόστο του. Από τη μεριά τους τα στελέχη, προκειμένου να καταλάβουν τη θέση τους είναι αποδεδειγμένο ότι πολλές φορές γίνονται και βασιλικότεροι του βασιλέως! Η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, βεβαίως και εμπιστεύεται τους δικούς της ανθρώπους για να υλοποιήσουν την πολιτική της και βεβαίως εξοφλούνται γραμμάτια εκατέρωθεν. Παρ’ ότι φρέσκιοι στις διοικητικές τους καρέκλες, Διευθυντές Εκπαίδευσης, Προϊστάμενοι Γραφείων, Σχολικοί Σύμβουλοι, δεν άργησαν να εξασκήσουν το έργο τους: αυταρχικές Εγκύκλιοι στα σχολεία, πιέσεις για συμπτύξεις τμημάτων και πολυπληθή τμήματα, πιέσεις για εφαρμογή της ευέλικτης ζώνης και σύνταξη προγραμμάτων, απαγόρευση στους συναδέλφους που έχουν αποσπαστεί να μετακινηθούν από τη θέση τους, επιβολή στις νηπιαγωγούς για εφαρμογή του 7-8 και ας υπάρχει απόφαση της ΔΟΕ να μη δεχτούν την αύξηση του ωραρίου τους, κ.ο.κ. Μέχρι και θυσίες ζήτησε κάποιος Προϊστάμενος από τους εκπαιδευτικούς!Οι προαποφασισμένες επιλογές που μόνο στα κυβερνητικά ελεγχόμενα Συμβούλια Επιλογής δεν κρίνοντα – απλά εκεί επικυρώνονται – επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά όπως επί ΠΑΣΟΚ, ότι και οι τωρινοί κυβερνώντες έχουν λάβει όλα τα μέτρα για να υλοποιήσουν την αντιεκπαιδευτική τους πολιτική χρησιμοποιώντας πρωτίστως τους δικούς τους ανθρώπους! Τα περιβόητα «αντικειμενικά και μετρήσιμα 100% κριτήρια» ακυρώνονται και αποτελούν ένα αδειανό πουκάμισο από τον καταλυτικό παράγοντα της συνέντευξης που κρίνει τελικά το αποτέλεσμα.Η θέση και πρόταση της ΕΣΑΚ για 100% μετρήσιμα κριτήρια προς εξασφάλιση της αντικειμενικότητας (!) κατατάσσει σε δεύτερο ρόλο το πλαίσιο της κυβερνητικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής μέσα στα οποίο καλούνται να λειτουργήσουν τα στελέχη εκπαίδευσης και το ασφυκτικό πλαίσιο της διοικητικής πυραμίδας και φαίνεται να αδιαφορεί γι αυτό! Ή μήπως διεκδικώντας μια «θέση στον ήλιο» ευελπιστούν να προκαλέσουν «ρωγμές» στην αντιεκπαιδευτική πολιτική; Και γιατί δεν έχουν την ανάλογη τακτική σε μια σειρά άλλα ζητήματα, π.χ. στο θέμα των Νηπιαγωγείων με την αύξηση του ωραρίου, στην αξιολόγηση κλπ.; Η αφυδατωμένη πρόταση της ΕΣΑΚ για επιλογή στελεχών με 100% αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια που στην πράξη εξαγνίζει το ρόλο των στελεχών στη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και την υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών μέτρων είναι συνέχεια της απόφασης που ψήφισε με την ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ (11/11/2005) για το σχέδιο νόμου για την επιλογή στελεχών.Η όλη συζήτηση είτε θέτει ζήτημα «αντικειμενικών κριτηρίων», είτε εστιάζεται στην κομματικοκρατία:αποκρύπτει εντέλει το κυρίαρχο: Με την επιλογή στελεχών που έκανε η κυβέρνηση της Ν.Δ επιδιώκει να ολοκληρώσει , κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το πλαίσιο ελέγχου, ασφυχτικής χειραγώγησης και υποταγής, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα "εργαλεία" που θα επιβάλλουν τις σαρωτικές αλλαγές, που προωθούνται στην εκπαίδευσησφυρίζει αδιάφορα για την αντιδραστική τομή βάθους και το νέο επιθεωρητισμό που εισάγει το άρθρο 13 του νόμου και προβλέπει τη μονιμότητα των στελεχών μέσω της επανάκρισης και της αξιολόγησης. Αγνοεί το στοιχείο της μονιμότητας των στελεχών που ανοίγει τεράστιο ζήτημα στη δημόσια εκπαίδευση, γιατί προικίζει με μονιμότητα όσους θα αναλάβουν τη «βρώμικη δουλειά» , ώστε ενισχυμένοι να χρησιμοποιηθούν ως ένα αυστηρά ελεγχόμενο σώμα διοικητικών υπαλλήλων "μάνατζερ" που θα έχει ως έργο την προώθηση και εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών επιλογών και ασφαλώς ως πρώτιστο καθήκον θα έχουν τη χειραγώγηση της εκπαιδευτικής κοινότηταςδε λέει κουβέντα για το πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, άχνα για την αξιολόγηση, αφωνία για το έργο που θα επιφορτιστούν τα νέα στελέχη, λήθη για τα έργα και τις ημέρες των απερχόμενων, προκλητική αδιαφορία για τη μονιμότητα των στελεχών! Και ο καυγάς; Για ένα πουκάμισο αδειανό, έως και αδιάφορο για τη μάχιμη εκπαίδευση της τάξης και της πράξης : Για την κομματική ποσόστωση στη στελέχωση του διοικητικού μηχανισμού!καθαγιάζει τις «πάγιες θέσεις του κλάδου» που ψήφισαν οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ και χειροκρότησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θέσεις που προωθούν την αξιολόγηση-χειραγώγηση με προτεραιότητα μάλιστα στις επιλογές στελεχών, και την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Θέσεις που πέρα από τα «τυπικά προσόντα», δηλαδή τα λεγόμενα μετρήσιμα κριτήρια, μιλούν σαφέστατα για «αξιολογική έκθεση» των υποψηφίων στελεχών και για «κρίση κάθε συναδέλφου ανάλογα με τη δράση του», συνδέοντας αυτή την κρίση με τη συνολική διαδικασία αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων.καθαγιάζει την πολιτική επιλογής στελεχών των προηγούμενων κυβερνήσεων, μιας και στο όνομα των επικαλούμενων «πάγιων θέσεων του κλάδου» ποτέ δεν καταγγέλθηκαν από τη ΔΟΕ.Δηλώνουμε ότι:Η βάση στην οποία έγινε η όλη συζήτηση στο Δ.Σ. της ΔΟΕ αποδεικνύει ότι ο υποταγμένος συνδικαλισμός σε όλο του το πολιτικοσυνδικαλιστικό φάσμα, έχει πλήρως αποστασιοποιηθεί από την ανάγκη προβολής, υπεράσπισης και διεκδίκησης των πραγματικών αναγκών και δικαιωμάτων του κόσμου της ζωντανής εκπαίδευσης.Τέτοιες συζητήσεις ενσωμάτωσης στις αντιεκπαιδευτικές επιλογές, όσα αριστερά άλλοθι κι αν χρησιμοποιήσουν, δεν νομιμοποιούνται από το εκπαιδευτικό κίνημα.Η ζωντανή εκπαίδευση είναι εδώ κι αντιστέκεταιΣυνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Αντιστεκόμαστε στην αξιολόγηση-χειραγώγηση- κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων, στην ευέλικτη ζώνη, στην συνεχιζόμενη πολιτική της υποχρηματοδότησης, στην εκπαίδευση των χορηγών, στην ιδιωτικοποίηση, στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Παλεύουμε να καταργηθεί όλο το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της χειραγώγησης (ν. 2986,Καθηκοντολόγιο, ΔΥΚ).Δεν καλλιεργούμε αυταπάτες για το ρόλο των στελεχών. Αμφισβητούμε την ιεραρχική πυραμίδα, του ελέγχου, του διοικητικού αυταρχισμού της πειθάρχησης και της χειραγώγησης. Θα μας βρουν μπροστά τους σχολειό το σχολειό, όλοι οι επίδοξοι πραιτωριανοί-επιθεωρητές, ό,τι απόχρωση κι αν φέρουν.Καλούμε όλους τους συναδέλφους διευθυντές και σχολικούς συμβούλους να αρνηθούν το ρόλο του αξιολογητή, να αρνηθούν να συντάξουν αξιολογικές εκθέσεις σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών κ.λπ. Να βρεθούν μαζί με τους εκπαιδευτικούς στον αγώνα για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς αξιολογικούς φραγμούς και κατηγοριοποιήσεις. Δηλώνουμε ότι για μια τέτοια στάση έχουν τη στήριξη και πλήρη συνδικαλιστική κάλυψη των τοπικών συλλόγων και της ομοσπονδίας.Αγωνιζόμαστε για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, για την αποφασιστική ενίσχυση του ρόλου των Συλλόγων Διδασκόντων στη λειτουργία του σχολείου.Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
Αναρτήθηκε από ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ