132 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΚΡΑΒΑΣ

Επιστολή του Δ/ντή του Σχολείου, Απάντηση από εκπαιδευτικούς του Σχολείου, Ανακοίνωση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ "η Αθηνά"

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ κ. ΓΙΟΥΤΛΑΚΗ

Στο 132^ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών από το σχολικό έτος 2002-03 μέχρι και τις 28-11-2007, ημέρα τοποθέτησης νέων διευθυντών, πραγματοποιούνταν αυθαίρετα και χωρίς έγκριση από τις Προϊστάμενες Αρχές και το Υπουργείο Παιδείας διδασκαλία της Αλβανικής γλώσσας και στοιχεία του πολιτισμού της Αλβανίας στα παιδιά που οι γονείς τους είχαν αλβανική καταγωγή. Μαθητές μπορούσαν να είναι όχι μόνο μαθητές του σχολείου μας αλλά και μεγαλύτερα παιδιά που το επιθυμούσαν.

Για το σκοπό αυτό η πρώην διευθύντρια του σχολείου , με την συγκατάθεση του Συλλόγου Διδασκόντων, είχε αναθέσει τη διδασκαλία των εν λόγω μαθημάτων σε Αλβανίδα δασκάλα με πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Ελβασάνης της Αλβανίας χωρίς το πτυχίο αυτό να μπορεί να αναγνωριστεί από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας.

Για τις ανάγκες των μαθημάτων α) της γλώσσας βρέθηκαν στο σχολείο μεγάλος όγκος αλβανικών βιβλίων LEXIM 1,2,3,4, ενώ β) για τις ανάγκες της διδασκαλίας του πολιτισμού τους βρέθηκε το βιβλίο V. KYRI, R.XHINI,A.BISHQEMI, A.PAPAJANI. «Να γνωρίσουμε την ιστορία του λαού μας» σε 30 αντίτυπα σε βιβλιοθήκη του σχολείου προσβάσιμο σε μαθητές και δασκάλους.

Σχετικά με το βιβλίο αυτό υπάρχει διάβημα του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας προς το αντίστοιχο της Αλβανίας για απόσυρσή του από τα σχολεία της Βορείου Ηπείρου. Αντί όμως για απόσυρση του βιβλίου αυτό έφτασε σε Ελληνικό σχολείο της Αθήνας. Για ενημέρωση σας επισυνάπτω μεταφρασμένες από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών καθώς και πρωτότυπες σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου που αναφέρονται στην περίοδο 1940-44 Τα κείμενα αυτά είναι ανθελληνικά και δρουν προπαγανδιστικά για τη δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις μεταξύ των κρατών.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς χορηγούσε δίπλωμα φοίτησης που το υπέγραφαν η διευθύντρια του σχολείου και η παράνομη διορισμένη Αλβανίδα δασκάλα από τη διευθύντρια και το Σύλλογο Διδασκόντων, καθώς και αντίστοιχη σχολική γιορτή Επίσης υπήρχε ενημέρωση της πορείας φοίτησης των μαθητών στην αλβανική γλώσσα ακριβώς αντίστοιχη με την ενημέρωση των άλλων μαθημάτων του σχολείου.

Αλίμονο αν κάθε σχολείο έκανε δική του εξωτερική πολιτική, δική του μεταναστευτική πολιτική ,διόριζε όποιους ήθελε και καθόριζε το ίδιο το περιεχόμενο της διδακτέας ύλης .Πραγματικά αλίμονο.

Υ.Γ. 1 Τα στοιχεία που έχω στην κατοχή μου για να αποδείξω αυτά που καταγγέλλω είναι γνήσια με σφραγίδες και υπογραφές και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.

Υ.Γ.2 Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να απαντήσω και στα επιχειρήματα που έχει θέσει κατά καιρούς ο Σύλλογος Διδασκόντων.

Επιχείρημα 1. Τα μαθήματα γίνονται γιατί υπάρχει μεγάλος αριθμός αλλοδαπών μαθητών.

Απάντηση. Όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα το ποσοστό των Ελλήνων μαθητών ήταν 45% και των αλλοδαπών 55% Σήμερα το ποσοστό είναι αντίστοιχα 25% και 75%. Άρα κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι τα μαθήματα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να φύγουν Έλληνες μαθητές και αντίστοιχα να γράφονται αλλοδαποί μαθητές που πολλές φορές μερικοί από αυτούς δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής, υπέρβαση ορίων. Σε όλα τα σχολεία του κέντρου της Αθήνας υπάρχει μεγάλος αριθμός αλλοδαπών μαθητών σε ορισμένα ίσως μεγαλύτερος από τους μαθητές του 132^ου . Εκεί γιατί δεν γίνονται οι αντίστοιχες δράσεις .Οι δάσκαλοι εκεί είναι αδιάφοροι για την πορεία των μαθητών τους? Γιατί πρέπει να απαξιώνουμε τη δουλειά τόσων δασκάλων που δίνουν τη καθημερινή μάχη του μαυροπίνακα και να αυτοχριζόμαστε μόνο εμείς ως υπέρμετρα ευαίσθητοι ,αντιρατσιστές και οι μόνοι που ενδιαφερόμαστε για τους αλλοδαπούς και για την ένταξή τους. Αυτό είναι προσβολή προς το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου.

Επιχείρημα 2. Τα προγράμματα αυτά είχαν εγκριθεί στα πλαίσια της Ολυμπιακής Παιδείας.

Απάντηση. ΠΟΤΕ τα συγκεκριμένα προγράμματα δεν είχαν εγκριθεί με τη συγκεκριμένη δομή που έγιναν στο σχολείο.

Αυτό προκύπτει από το δημοσίευμα της 23 Ιουνίου του Ιού της Ελευθεροτυπίας που αναφέρει. « Τα προγράμματα που εγκρίθηκε από το Υπουργείο δεν ήταν ακριβώς αυτό που εφαρμόστηκε στο συγκεκριμένο σχολείο» Η έγκριση που είχε δώσει το Υπουργείο ήταν για τη χρονική περίοδο 30/11/2003-31/3/2004 και είχε χρηματοδοτηθεί με το ποσό των 12.000 Ευρώ Συνολικός προυπολογισμός 21700. Δηλαδή για 4 μήνες. Και 1/1/2003 – 30/9/2003 δηλ. για 5 μήνες, οι άλλοι μήνες είναι καλοκαίρι, με το ποσό των 22500 Ευρώ συνολικός 45700 .

Τέλος σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι κάθε προσπάθεια τρομοκράτησής μου ,που επιχειρείται, θα αποβεί άκαρπη.

Ο

Διευθυντής του σχολείου

Γιουτλάκης Εμμανουήλ

Απάντηση στον κ. Γιουτλάκη από εκπαιδευτικούς του 132^ου Δημοτικού Σχολείου

Αυτή τη φορά ο νέος διευθυντής ξεπέρασε κάθε όριο. Προσπαθώντας εδώ και μήνες να βρει τρόπο να υπονομεύσει και να στιγματίσει το Σύλλογο Διδασκόντων και την παιδαγωγική του δράση έφτασε να ψάχνει τις αποθήκες του σχολείου, αναζητώντας «ενοχοποιητικά» στοιχεία και να επιτίθεται με αυτό τον τρόπο στους δασκάλους του σχολείου στο οποίο υπηρετεί.

Παρά το προφανές ανυπόστατο των ισχυρισμών είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστούν κάποια ζητήματα που αφορούν στην «επιχειρηματολογία» του κ. Γιουτλάκη:

1) Πράγματι γίνονταν μαθήματα μητρικής γλώσσας (Αλβανικών μέχρι τον Ιούνιο του 2007 και για ένα διάστημα Αραβικών) στο 132^ο Δημοτικό Σχολείο, όχι αυθαίρετα αλλά με έγκριση και εν γνώσει του Υπουργείου Παιδείας. Μάλιστα σε επίσημη επίσκεψη του Αλβανού Υπουργού Παιδείας στο σχολείο παραβρέθηκε και κλιμάκιο του ΥΠΕΠΘ, το οποίο δέχτηκε ευχαριστίες και συγχαρητήρια για τις προσπάθειες ένταξης των μεταναστών μαθητών στο ελληνικό σχολείο.

2) Τα μαθήματα αλβανικής γλώσσας διδάσκονταν από την κ. Ντενάντα Καρκάλου, πτυχιούχο δασκάλα, της οποίας το πτυχίο δεν ξέρουμε αν «μπορεί να αναγνωριστεί» από το Υπουργείο, αλλά γνωρίζουμε ότι με αυτό το πτυχίο διορίστηκε από το ΠΥΣΠΕ Α΄ Αθήνας ως ωρομίσθια δασκάλα του φροντιστηριακού τμήματος που εγκρίθηκε το 2006-2007 για τα μαθήματα μητρικής γλώσσας στο σχολείο.

3) Αλβανικά σχολικά εγχειρίδια, τα οποία προσέφερε η αντιπροσωπεία του αλβανικού Υπουργείου Παιδείας κατά την επίσημη επίσκεψή της στο σχολείο, όπως παραπάνω αναφέραμε, όντως υπήρχαν στην αποθήκη του σχολείου. Τα βιβλία αυτά, με συνειδητή και ρητή απόφασή μας, ποτέ δε χρησιμοποιήθηκαν, εκτός του βιβλίου της γλώσσας, που αποτελούσε και το αντικείμενο διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας για τους μαθητές που συμμετείχαν.

Φαίνεται ότι ο κ. Γιουτλάκης ψάχνει ακόμη και στις αποθήκες, προσπαθώντας να ανακαλύψει κάτι που να δυσφημίζει τις δραστηριότητες του σχολείου και δεν έχει κανένα πρόβλημα να κατασκευάζει μυθεύματα, προκειμένου να δικαιολογήσει τη βίαιη και αντιπαιδαγωγική διακοπή όλων των δράσεων που εφαρμόζονταν σε αυτό.

4) Πράγματι ενημερώναμε τους γονείς για την πρόοδο των παιδιών και στη μητρική τους γλώσσα και δίναμε στο τέλος κάθε σχολικού έτους “συμβολικά” αναμνηστικά, χωρίς φυσικά κανέναν επίσημο χαρακτήρα. Υπάρχει κάτι το μεμπτό σε αυτό;

5) Το σχολείο μας δεν επεδίωκε να κάνει «δική του εξωτερική και μεταναστευτική πολιτική». Προσπαθούσαμε να βρούμε λύσεις στα πιεστικά προβλήματα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε, εφαρμόζοντας δραστηριότητες βασισμένες σε παιδαγωγικές αρχές, οι οποίες να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μαθητών μας - κάτι αδιανόητο, όπως φαίνεται, για τον κ. Γιουτλάκη.

6) «Υ.Γ. 1»: Δεν καταλαβαίνουμε για ποια «στοιχεία, σφραγίδες και υπογραφές» μιλάει ο κ. Γιουτλάκης. Το μόνο στοιχείο του απ’ ότι καταλάβαμε είναι το επίμαχο βιβλίο που λέει ότι «βρήκε» στη αποθήκη του σχολείου. Αντιλαμβανόμαστε πάντως ότι είναι γνώστης της αλβανικής γλώσσας, μια που κατάλαβε το περιεχόμενό του, καθώς και ότι γνωρίζει πολύ καλά τα ζητήματα της Ελληνο-Αλβανικής πολιτικής.

7) Προσπαθώντας ο κ. Γιουτλάκης να απαντήσει στα επιχειρήματα για την αναγκαιότητα των μαθημάτων μητρικής γλώσσας καταφεύγει σε αστειότητες. Μας κατηγορεί ότι αυξήθηκε ο πληθυσμός αλλόγλωσσων μαθητών του σχολείου τα τελευταία έξι χρόνια, γιατί γίνονται μαθήματα μητρικής γλώσσας. Πέρα από τον λανθάνοντα ρατσισμό της «κατηγορίας» αυτής που μας προσάπτει, να του υπενθυμίσουμε ότι σε όλα τα σχολεία της Γκράβας (και γενικότερα του κέντρου της Αθήνας) τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ανάλογα ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών, ως αποτέλεσμα των γενικότερων δημογραφικών και λοιπών εξελίξεων. Για παράδειγμα στο συστεγαζόμενο σχολείο, το 112^ο, το οποίο λειτουργεί σε βάρδια με το 132^ο και στο οποίο δεν γίνονταν μαθήματα μητρικής γλώσσας, το ποσοστό των αλλόγλωσσων μαθητών έχει φθάσει σε εξίσου υψηλά επίπεδα με το 132^ο .

Μας κατηγορεί επίσης ότι «απαξιώνουμε τη δουλειά τόσων δασκάλων που δίνουν τη καθημερινή μάχη του μαυροπίνακα και αυτοχριζόμαστε μόνο εμείς ως υπέρμετρα ευαίσθητοι, αντιρατσιστές και οι μόνοι που ενδιαφερόμαστε για τους αλλοδαπούς και για την ένταξή τους. Αυτό είναι προσβολή προς το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου».

Ποιος αλήθεια εκπαιδευτικός προσβάλλεται και αισθάνεται ότι απαξιώνεται η δουλειά του, όταν μαθαίνει ότι κάπου γίνεται κάτι διαφορετικό και καινούργιο; Προφανώς ο κ. Γιουτλάκης, κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια, θεωρεί ότι δικαιούται να μιλάει εκ μέρους όλων των εκπαιδευτικών, όταν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς του σχολείου του, τα μαζικά μας όργανα (ΔΟΕ, Σύλλογος η ΑΘΗΝΑ) και πλήθος άλλων προσώπων και φορέων της εκπαίδευσης, έχουν καταδικάσει το διαλυτικό του έργο- το μόνο που έχει προσφέρει στο σχολείο μας.

8) Ο κ. Γιουτλάκης ισχυρίζεται ότι «ΠΟΤΕ τα συγκεκριμένα προγράμματα δεν είχαν εγκριθεί με τη συγκεκριμένη δομή που έγιναν στο σχολείο» και μάλιστα τον ισχυρισμό του αυτόν στηρίζει σε δημοσίευμα εφημερίδας!!!

Απάντηση: Το σχολείο μας (σε σύμπραξη με το 112^ο και 65^ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας) έκανε το 2002 μία σειρά προτάσεων για το πρόγραμμα Ολυμπιακής Παιδείας με βάση τον άξονα του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτές οι προτάσεις εξειδικεύτηκαν (π.χ. μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες γονείς, μαθήματα μητρικής γλώσσας στους μαθητές, επιμορφωτικές συναντήσεις εργαστηριακής μορφής για εκπαιδευτικούς και γονείς, Σχολή Γονέων κλπ.), υλοποιήθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν σε συνεννόηση με τους τότε υπεύθυνους του προγράμματος Ολυμπιακής Παιδείας. Αυτές οι δραστηριότητες εξάλλου περιγράφονταν αναλυτικά στον απολογισμό του σχολείου, ο οποίος φυσικά εγκρίθηκε για να ολοκληρωθεί η χρηματοδότηση. Η υπηρεσία τις γνώριζε πολύ καλά και ο τότε Προϊστάμενος του 4^ου Γραφείου ήταν ένθερμος υποστηρικτής τους.

Μετά τη λήξη του προγράμματος και τη διακοπή της χρηματοδότησης θεωρήθηκε απαραίτητο από το Σύλλογο Διδασκόντων, επειδή αυτές οι δραστηριότητες είχαν θετικότατα αποτελέσματα και εξ άλλου η συνέχισή τους ήταν ένας από τους όρους υλοποίησης του προγράμματος, να συνεχιστούν ακόμη και με εθελοντική εργασία.

Να σημειωθεί επίσης ότι κάθε χρόνο στον απολογισμό του σχολείου προς τον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο και τον Προϊστάμενο του 4^ου Γραφείου οι συγκεκριμένες δράσεις του σχολείου περιγράφονταν αναλυτικά και αποτιμούνταν ως προς τα αποτελέσματά τους από το Σύλλογο Διδασκόντων.

Προβλήματα, τα οποία αφορούσαν μόνο τα μαθήματα μητρικής γλώσσας, προέκυψαν μετά το 2004, με το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα Ολυμπιακής Παιδείας έχει σταματήσει και ότι τέτοιες δραστηριότητες δεν προβλέπονται πουθενά.

Το σχολείο διαφοροποιήθηκε στις προσπάθειες να σταματήσουν τα συγκεκριμένα μαθήματα με το αντεπιχείρημα ότι αυτονόητη απόδειξη της επιτυχίας ενός προγράμματος είναι η αποτελεσματικότητά του και η συνέχισή του και μετά τη λήξη της χρηματοδότησής του. Εξ άλλου η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας εμπεριέχεται στους σκοπούς των ΔΕΠΣ και παράλληλα ο νόμος για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση προβλέπει τη διδασκαλία της στις Τ.Υ. και στο Φ.Τ.

Βάση λοιπόν της υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 1789τ.β./28-9-1999) προτείναμε τη λειτουργία Φ.Τ. με αντικείμενο διδασκαλίας τη μητρική γλώσσα και με δασκάλα μητέρα του σχολείου, αλβανικής υπηκοότητας και ελληνικής εθνικότητας. Το ΠΥΣΠΕ Α΄ Αθήνας ενέκρινε τη λειτουργία του Φ.Τ. κι έστειλε, αρχές του 2007, διοριστήριο στη δασκάλα των αλβανικών (και αυτή είναι η δεύτερη επίσημη έγκριση των μαθημάτων). Λίγους μήνες αργότερα τηλεφωνικά ενημερωθήκαμε ότι έγινε κάποιο λάθος και η δασκάλα δεν μπορεί να πληρωθεί, αν και κανένα έγγραφο, που να ανακαλεί το διορισμό και να εξηγεί τους λόγους, δεν ήρθε ποτέ στο σχολείο. Έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι τη νομιμότητα;

9) Τέλος θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι το πρόγραμμα Ολυμπιακής Παιδείας χρηματοδοτήθηκε με 22500 ευρώ για όλες τις δραστηριότητες (και όχι μόνο τις επίμαχες), ποσόν το οποίο κατανεμήθηκε μεταξύ των τριών δημοτικών σχολείων που συμμετείχαν στην σύμπραξη, του 132^ου, 112^ου και 65^ου (40%, 30% και 30% αντίστοιχα). Εγκρίθηκε μάλιστα και μια δεύτερη περίοδος υλοποίησης και χρηματοδότησης του συγκεκριμένου προγράμματος, αλλά τελικά η χρηματοδότηση δεν απορροφήθηκε και τα χρήματα επιστράφηκαν.

Ο κ. Γιουτλάκης, αν και επαρκώς ενημερωμένος από τα επίσημα αναλυτικά αρχεία του σχολείου, τα οποία φρόντισε να του παραδώσει η διευθύντρια, μπερδεύει σκόπιμα τον προϋπολογισμό με τον απολογισμό και την πραγματική χρηματοδότηση, προσθέτει τη δεύτερη χρηματοδότηση που ποτέ δεν λάβαμε και αποσιωπά ότι τα χρήματα διανεμήθηκαν μεταξύ τριών σχολείων. Το συνολικό ποσόν, το οποίο έλαβε το 132^ο από το πρόγραμμα Ολυμπιακής Παιδείας, ήταν 8680 ευρώ και όχι 45700, όπως αναφέρει.

Και φυσικά δεν μας προκαλεί έκπληξη ότι οι ισχυρισμοί του κ. Γιουτλάκη ταυτίζονται με τα ανυπόγραφα δημοσιεύματα των εφημερίδων ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής (20-4-2008) και ο ΣΤΟΧΟΣ (24-4-2008) με πηχυαίους τίτλους αντίστοιχα: «ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ «Π» «Κρυφό σχολειό» για παιδιά Αλβανών στην Γκράβα! Από Ελληνίδα δασκάλα η οποία διδάσκει το αλβανικό βιβλίο Ιστορίας που αναφέρει τους Έλληνες ως… σφαγείς των Τσάμηδων» και «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ! ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΗΣ ΓΚΡΑΒΑΣ».

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του…

Πηγή: http://www.132grava.net/

Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ "η Αθηνά"

132 Δ.Σ Αθηνών: Από τον εκπαιδευτικό σκοταδισμό, στη λάσπη και την κατασυκοφάντηση των μάχιμων δασκάλων.

Καμιά από τις εκτιμήσεις του συλλόγου μας και του εκπαιδευτικού κινήματος για τις αξίες, την ιδεολογική κατεύθυνση και τις πρακτικές της ασκούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής δεν έμεινε τούτη τη χρονιά ανεπιβεβαίωτη. Χαρακτηριστικό δείγμα του νέου εκπαιδευτικού πολιτισμού είναι όσα συμβαίνουν στη Γκράβα.

Τα ακραία φαινόμενα ιδεολογικού ρεβανσισμού, που συνεχίζουν να εξελίσσονται φέτος, με στόχο να σταματήσουν τις επί χρόνια καινοτόμες διαπολιτισμικές δράσεις των εκπαιδευτικών του 132ου Δ.Σ Αθηνών για την ομαλή ένταξη όλων των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και αγανάκτησης σε δεκάδες φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας (ΔΟΕ – ΟΛΜΕ – Σύλλογοι –Πανεπιστήμια), απασχόλησαν επανειλημμένα τον περιοδικό και ημερήσιο τύπο καθώς και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, προκάλεσαν επερωτήσεις στη Βουλή των Ελλήνων καθώς και τοποθετήσεις των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων.

Και ενώ ακόμα στο σύλλογό μας φτάνουν ψηφίσματα και καταγγελίες για την βίαιη ακύρωση και ανατροπή της χρόνιας λειτουργίας των προγραμμάτων του σχολείου και την κατάργηση της υπόστασης του συλλόγου διδασκόντων, παλιές δοκιμασμένες μέθοδοι βγαλμένες από τα βάθη του εμφυλιοπολεμικού παρελθόντος ανασύρθηκαν για να σπιλώσουν και να συκοφαντήσουν το έργο των συναδέλφων μας: Με ανώνυμο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν», που αναπαρήγαγε η φασιστική εφημερίδα «Στόχος», με επερωτήσεις βουλευτών του ΛΑΟΣ και με επιστολή συνοδευόμενη από φωτοτυπίες μεταφρασμένων σελίδων αλβανικών σχολικών βιβλίων της Ιστορίας με εθνικιστικό περιεχόμενο, που περιφέρει ο διευθυντής του σχολείου προς πάσα κατεύθυνση, επιχειρείται η σπίλωση και ο στιγματισμός των εκπαιδευτικών του σχολείου και ο υποβιβασμός της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης σε πρακτόρευση συμφερόντων ξένων χωρών!

Τέτοιες μέθοδοι είναι φαιδρές, πλην όμως βαθιά επικίνδυνες, γι αυτό και κανένας δημοκράτης δάσκαλος δε μένει ασυγκίνητος. Γιατί αντιλαμβάνεται πόσο άθλιος είναι ο ρόλος όσων επιχειρούν να βρουν ενοχοποιητικά στοιχεία «χωμένα στις αποθήκες» και στα αρχεία του σχολείου, ενός σχολείου που τόσο φανερά παρουσίαζε και παρουσιάζει την πρωτοπόρα παιδαγωγική του δράση, ενάντια στις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Τα επιχειρήματα που προβάλλονται για να σπιλώσουν τη δουλειά των συναδέλφων είναι συκοφαντικά μυθεύματα, καθώς:

- Τα προγράμματα εκμάθησης της μητρικής γλώσσας υλοποιούνταν με την έγκριση του ΥΠΕΠΘ (πρόγραμμα ολυμπιακής παιδείας), από δασκάλα που δίδασκε Αλβανική Γλώσσα (και όχι Ιστορία) και η οποία προσελήφθη αργότερα με απόφαση του Α΄ΠΥΣΠΕ Αθηνών.

- Πολυμελές κλιμάκιο του ΥΠΕΠΘ μαζί με παράγοντες της Αλβανικής Πρεσβείας και τον Υπουργό Παιδείας της Αλβανίας επισκέφτηκαν το σχολείο το 2005 για την προώθηση μορφωτικών ανταλλαγών στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Στα πλαίσια αυτής της επίσκεψης παραδόθηκαν στο σχολείο σειρές σχολικών εγχειριδίων της Αλβανίας, που εναποτέθηκαν σε αποθήκη του σχολείου, γιατί κρίθηκε πως δεν είχαν κάποια χρηστική αξία.

Η σκοτεινή επιχείρηση αντιπερισπασμού που βρίσκεται σε εξέλιξη έχει πολιτικά κίνητρα. Πίσω από τα ψεύδη και τις κατασκευασμένες κατηγορίες για «εσχάτη προδοσία», επιχειρείται να δικαιολογηθεί η βίαιη και αντιπαιδαγωγική ανατροπή όλων των δράσεων του σχολείου και να χτυπηθεί συνολικά ο αγώνας της ζωντανής εκπαίδευσης για ένα ανοιχτό δημοκρατικό σχολείο για όλους.

Είναι πλέον φανερό πως ο αυταρχισμός και τέτοιες μεθοδεύσεις κατέχουν περίοπτη θέση στην πολιτική του ΥΠΕΠΘ, στην προσπάθεια φρονηματισμού και χειραγώγησης της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Όμως, οι συνάδελφοί μας στο 132 δεν είναι μόνοι! Ο σύλλογος εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά» όχι μόνο καταγγέλλει αυτήν την άθλια επιχείρηση, αλλά δηλώνει πως την αντιλαμβάνεται ως επίθεση κατά της δημοκρατίας στην εκπαίδευση και ως τέτοια θα την αντιμετωπίσει με κάθε μέσον. Καλεί όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και τους φορείς της σε συντονισμένη αντίδραση και σε ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στον σκοταδισμό και τον αναχρονισμό.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας

Γιώργος Παζάλος Αργυρόπουλος Δημήτρης

Κύμα φυγής από το ολοήμερο σχολείο

Απογοητευμένοι γονείς και δάσκαλοι από το εκπαιδευτικό έργο του θεσμού, που εντός διετίας έχασε το 25% των μαθητών του

Του Αποστολου Λακασα

Το ολοήμερο σχολείο βρήκε φανατικούς υποστηρικτές ανάμεσα στους σύγχρονους εργαζόμενους Ελληνες γονείς που... τρέχουν να τα προλάβουν όλα, την ίδια στιγμή που οι παππούδες και οι γιαγιάδες είτε εξακολουθούν να εργάζονται είτε επιλέγουν να περάσουν τη ζωή μετά τη σύνταξη αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στον εαυτό τους, είτε για λόγους υγείας αδυνατούν να βοηθήσουν.

Πάνω από εννέα στους δέκα γονιούς (93,40%) δηλώνουν ότι το ολοήμερο σχολείο –το πρόγραμμα του οποίου αρχίζει μετά τη λήξη του βασικού ωραρίου και διαρκεί έως τις 4 μ.μ.– επιτελεί κοινωνική αποστολή καθώς ουσιαστικά τους αποδεσμεύει από την επίβλεψη των παιδιών τους. Γι’ αυτό άλλωστε όλοι οι γονείς (99,3%) ζητούν να συνεχιστεί η λειτουργία των ολοήμερων. Μήπως όμως το σχολείο αυτό έχει καταλήξει ένα «πάρκινγκ» μαθητών; Οι απαντήσεις γονιών και εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σε πανελλαδική έρευνα των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ) δείχνουν ότι το ολοήμερο σχολείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα ως προς το εκπαιδευτικό σκέλος.

500.000 μαθητές

«Ο θεσμός είναι καταξιωμένος στη συνείδηση των γονιών και των εκπαιδευτικών. Ομως, δυστυχώς, παρά το δυναμικό του ξεκίνημα στις αρχές της δεκαετίας, το ολοήμερο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του από την Πολιτεία. Αυτό άλλωστε το παρατηρούμε και σε άλλους τομείς, και ιδίως στην εκπαίδευση, που τα πράγματα αφήνονται στην τύχη τους», ανέφερε στην «Κ» ο καθηγητής Σχολικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και υπεύθυνος της έρευνας κ. Χαράλαμπος Κωνσταντίνου. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μείωση του ενδιαφέροντος. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του προέδρου της ΔΟΕ κ. Δημήτρη Μπράτη που θα παρουσιάσει την έρευνα αύριο σε ημερίδα στα Ιωάννινα, ενώ τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας των ολοήμερων σχολείων, το σχολικό έτος 2003-2004, ο αριθμός των μαθητών διπλασιάστηκε σε σχέση με τον πρώτο χρόνο, τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση του μαθητικού δυναμικού της τάξης του 20-25%. Ειδικότερα, σήμερα λειτουργούν 6.636 ολοήμερα σχολεία. Εξ αυτών τα 2.365 είναι νηπιαγωγεία (από συνολικά 5.731) και 4.271 δημοτικά από συνολικά 5.532 δημοτικά σχολεία σε όλη τη χώρα. Δηλαδή, το 41% των νηπιαγωγείων και το 77% των δημοτικών σχολείων λειτουργούν ως ολοήμερα. Σε αυτά φοιτούν περί τους 516.000 μαθητές έως 12 ετών.

Ελλείψεις προσωπικού

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ολοήμερων σχολείων είναι η μη έγκαιρη πρόσληψη εκπαιδευτικών. Αυτό υποστηρίζει το 60% των εκπαιδευτικών και το 55% των γονέων. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλοί γονείς να μην στέλνουν τα παιδιά τους σε ολοήμερο, αφού δεν μπορούν να κάνουν προγραμματισμό του ωραρίου τους. Από την άλλη, η έλλειψη εκπαιδευτικών ενισχύει το χαρακτήρα του «πάρκινγκ», αφού τα παιδιά απλώς φυλάσσονται τις επιπλέον ώρες μετά τη λήξη του κανονικού προγράμματος στο σχολείο. Η ελλιπής οργάνωση του προγράμματος σπουδών είναι το δεύτερο σοβαρότερο πρόβλημα των ολοήμερων σχολείων, με βάση τις απαντήσεις των γονιών (το 20% υποστήριξε κάτι τέτοιο). Οι γονείς μάλιστα θεωρούν ότι εκτός από την προετοιμασία των μαθημάτων της επόμενης ημέρας (66%), η εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή (17%) και η διδασκαλία αγγλικών (9%) είναι οι βασικότερες δραστηριότητες του προγράμματος του ολοήμερου.

Ως προς τα προβλήματα των υποδομών, γονείς και εκπαιδευτικοί δίνουν βάρος στην απουσία κατάλληλων, ειδικών χώρων εστίασης των μικρών μαθητών. Μάλιστα, ενώ το 48% των γονιών χαρακτηρίζει τον τρόπο σίτισης των παιδιών του καλό ή πολύ καλό, αυτοί που γνωρίζουν την κατάσταση –οι εκπαιδευτικοί– έχουν άλλη άποψη. Το 38% των εκπαιδευτικών κρίνει τον τρόπο σίτισης κακή ή πολύ κακή. Απαντήσεις που δείχνουν ότι απαιτούνται νέα βήματα ώστε το ολοήμερο σχολείο να αποβάλει τη «ρετσινιά» του... πάρκινγκ παιδιών!

Η ταυτότητα της έρευνας

Στην έρευνα συμμετείχαν 2.044 γονείς και 198 εκπαιδευτικοί των ολοήμερων δημοτικών σχολείων από 202 σχολεία σε όλη τη χώρα. Στην ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Σχολικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Χαράλαμπο Κωνσταντίνου, συμμετείχαν οι Καίτη Μιχαλοπούλου, Κώστας Δημουλάς, Κώστας Μπουκουβάλας, Ευστράτιος Χατζηδημητρίου και Σωτήρης Γεωργόπουλος. Η έρευνα διεξήχθη με την πρωτοβουλία και τη συνεργασία των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΙΝΕ) και της ΔΟΕ (ΙΠΕΜ).

εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

25/05/2008

Το ΥΠΕΠΘ προαναγγέλλει νομοθετικές παρεμβάσεις στα Αναλυτικά Προγράμματα το Φθινόπωρο

Το ΥΠΕΠΘ προαναγγέλλει νομοθετική πρωτοβουλία για τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, που θα αφορά τη μεταρρύθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το ίδιο διάστημα έχει προγραμματιστεί να έρθει στη Βουλή νέος νόμος για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Σύμφωνα με δήλωση του υπουργού Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη στο ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 4/5 συστήνονται δύο επιτροπές ειδικών που θα μελετήσουν τους νέους τρόπους επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και την εφαρμογή σύγχρονων αναλυτικών προγραμμάτων. Τα πορίσματά τους θα οδηγήσουν σε θεσμική πρωτοβουλία το φθινόπωρο.
Η ερώτηση της δημοσιογράφου Βίβιαν Μπενέκου και η απάντηση του Ευρ. Στυλιανίδη για το θέμα έχει ως εξής:
Βίβιαν Μπενέκου: Τι θα αλλάξει στα ωρολόγια προγράμματα από τη νέα σχολική χρονιά;

Ευριπίδης Στυλιανίδης: Συστήνονται δύο επιτροπές ειδικών που θα μελετήσουν τους νέους τρόπους επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και την εφαρμογή σύγχρονων αναλυτικών προγραμμάτων. Τα πορίσματά τους θα οδηγήσουν σε θεσμική πρωτοβουλία το φθινόπωρο.

Βίβιαν Μπενέκου: Νέο βιβλίο Ιστορίας πότε προβλέπεται να έχουν τα παιδιά του δημοτικού; Σε ποια φάση βρίσκεται ο σχετικός διαγωνισμός;

Ο διαγωνισμός διεξήχθη με επιτυχία. Για τη συγγραφή εξεδήλωσαν ενδιαφέρον 52 άτομα και συνεστήθη τελικά τετραμελής επιτροπή με δύο καθηγητές πανεπιστημίου, έναν εκπαιδευτικό και έναν σχολικό σύμβουλο.

Για την Επιτροπή των κριτών εξεδήλωσαν ενδιαφέρον 70 άτομα και συνεστήθη τριμελής Επιτροπή με έναν καθηγητή πανεπιστημίου, έναν εκπαιδευτικό και έναν σχολικό σύμβουλο. Οι εκπαιδευτικοί και οι σχολικοί σύμβουλοι που επελέγησαν και στις δύο Επιτροπές έχουν μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό στο ίδιο αντικείμενο.

Η διαδικασία συγγραφής ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν. Δεν προλαβαίνει να ολοκληρωθεί έως τις αρχές της νέας σχολικής χρονιάς. Είναι προτιμότερο να γίνει κάτι καλό παρά κάτι βιαστικό και πρόχειρο.

πηγή: alfavita.gr

αφιέρωμα: 40 χρόνια μετά το άγριο 1968

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;"

Ιανουάριο και Φεβρουάριο φοιτητικές κινήσεις οργανώνουν διαμαρτυρίες ενάντια στον πόλεμο του Βιετναμ. Η φωτ. από διαδήλωση στο Βερολίνο το Φεβρουάριο του 1968.


ΜΑΡΤΙΟΣ

• Στις 18 Μάρτη, διαδηλωτές ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ καίνε αμερικανικές τράπεζες στο Παρίσι.
• Στις 22 Μάρτη, αυθόρμητη συγκέντρωση διαμαρτυρίας υπέρ 6 αντιπολεμικών διαδηλωτών καταλήγει σε κατάληψη του Πανεπιστημίου της Νάντερ στην Γαλλία.
• Στις 4 Απρίλη δολοφονείται ο μαύρος ηγέτης Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στο Μέμφις των ΗΠΑ. Σε 125 πόλεις ξεσπάνε ταραχές από μαύρους διαδηλωτές.
• Στις 6 Απρίλη, στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, τα γραφεία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, πολιορκούνται από την αστυνομία. Δολοφονείται εν ψυχρώ ο Μπόμπυ Χάττον και συλλαμβάνεται ο Έλντριτζ Κλήβερ.
• Στις 11 Απρίλη, ο φασίστας Κλάους Μπάχμαν πυροβολεί στο κεφάλι τον ηγέτη του Κινήματος Εξωκοινοβουλευτικής Διαμαρτυρίας (ΑΡΟ) της Δ. Γερμανίας Ρούντι Ντούτσκε.

Για τους συντρόφους του Ρούντι Ντούτσκε, επικεφαλής της SDS, πραγματικός δράστης ήταν ο μεγιστάνας του Τύπου Άλεξ Σπρίνγκερ, ο οποίος καλούσε για μήνες τους Βερολινέζους αναγνώστες να "λογικέψουν" τον "επικίνδυνο" που "ατιμάζει" την πόλη τους. Αν και η είδηση της δολοφονίας του βρήκε τα πανεπιστήμια κλειστά λόγω πασχαλινών διακοπών, την επομένη εκατοντάδες μέλη της JCR του Αλέν Κριβιν διαδηλώνουν στο Παρίσι...Δευτέρα του Πάσχα νέα διαδήλωση... Πέθανε το 1979 συνεπεία τραυμάτων που του κληροδότησε η δολοφονική απόπειρα.

• Στις 25 Απρίλη του 1968 στα γαλλικά πανεπιστήμια αριστεριστές φοιτητές συγκρούονται με δεξιούς και φασίστες.

ΜΑΪΟΣ

• Παρασκευή 3 Μαΐου 1968: Εκκένωση της Σορβόνης. Στο Καρτιέ Λατέν, τα CRS δέρνουν τους φοιτητές. Οι διαδηλωτές αντεπιτίθενται και ρίχνουν τις πέτρες του δρόμου τραγουδώντας τη "Διεθνή."

Δεξιά, Αλέν Ζεσμάρ, Ζακ Σοβαζό, Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.. Η τρόικα...
Ο Ζεσμάρ, τροτσκιστής, συνιδρυτής και ιστορικός ηγέτης της LCR, σήμερα είναι λέκτοραςστο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού. Το 1990 διορίστηκε γενικός επιθεωρητής Παιδείας από την κυβέρνηση Ροκάρ. Το 1991 έγινε σύμβουλος του υπουργού Λιονέλ Ζοσπέν.
Ο Σοβαζό ήταν τότε αντιπρόεδρος της Ένωσης Φοιτητών Γαλλίας και μέλος του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος, στο οποίο παρέμεινε ως το 1974. Αποχώρησε και δεν ασχολήθηκε ξανά με την πολιτική. Σήμερα είναι καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στη σχολή Καλών Τεχνών της Ρεν.
Ο "κόκκινος Ντάνι" συνιδρυτής του κινήματος της 22ας Μαρτίου, πρόσωπο-σύμβολο της εξέγερσης του Μάη, αγαπημένος αποδιοπομπαίος τράγος του γαλλικού ΚΚ, εγκαταστάθηκε στη Γερμανία αφού του απαγορεύτηκε η διαμονή στη Γαλλία για περισσότερα από 10 χρόνια. Εντάχθηκε στους Γερμανούς πράσινους, έγινε αντιδήμαχος Φρανκφούρτης και σήμερα είναι ευρωβουλευτής . Πρόσφατα εκδόθηκε βιβλίο του με τίτλο "Forget 68".
Επίσης: Αλέν Κριβίν:είναι αυτός που από τον Μάη ως τώρα παρέμεινε αμετακίνητος.Ιδρυτήςτης JCR, μιας από τις 11 "επικίνδυνες"οργανώσεις αριστεριστών που διαλύθηκαν με διάταγμα στις 12 Ιουνίου 1968, συνελήφθη, σήμερα παραμένει ένας από τους τρεις εκπροσώπους της LCR, στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε το1974. Σαράντα χρόνια μετά ονειρεύεται νέους μάηδες, αν και πιστεύει ότι οι κατακτήσεις του Μάη ήταν λιγότερες απ' ό,τι νομίζουμε. "Αυτό που κρατάω είναι ότι καλλιστα μπορεί να υπάρξει εξέγερση στις επονομαζόμενες οικονομικά προηγμένες χώρες.. .θα σας έλγα μάλιστα ότι σήμερα έχουμε περισσότερους λόγους να εξεγερθούμε από ό,τι είχαμε το '68. υπάρχουν φριχτοί πόλεμοι, τα οικονομικά προβλήματα είναι τεράστια, ποτέ δεν είχαμε τόση ανεργία, θεωρώ ότι η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κόσμου είναι χειρότερη σήμερα από το 1968 -δε βλέπω κανένα λόγο να εγκαταλείψω τον αγώνα.. ".
Σερζ Ζουλί: υπαρχηγός στο κίνημα της 22ας Μαρτίου, ίδρυσε μαζί με τον Σαρτρ και γάλλους διανοούμενους την "Liberation". Επίσης Ρολάν Καστρό, σήμερα αρχιτέκτονας, στήριξε το μιτεράν το 1981, αργότερα εγκατέλειψε το Σοσιαλιστικό Κόμμα και ξαναγύρισε στο ΚΚΓ, το 2003 ίδρυσε το κόμμα της Ουτοπίας.
Μπερνάρ Κουσνέρ: Συντονιστής της απεργιακής επιτροπής της Ιατρικής Σχολής, μετά το Μάη προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του στη Μπιάφρα , το 1971 ιδρύει με φίλους την οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα και 8 χρόνια αργότερα αποχωρεί για να ιδρύσει τους Γιατρούς του Κόσμου. Διετέλεσε υπουργός Υγείας (1991-1993) και πολιτικός διοικητής του ΟΗΕ στο Κόσσοβο 1999-2001. Έχει ταχθεί υπέρ της επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, υπέρ του Μπους στο Ιράκ και έχει ασκήσει καθήκοντα διοικητή της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο.Το 2007 έγινε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σαρκοζί, αν και στις εκλογές υποστήριξε τη Ρουαγιάλ.
Ανρί Βεμπέρ:ο υπ'αρθμόν 2 της JCR, διευθυντής του εβδομαδιαίου εντύπου ROUGE και της Επιθεώρησης Critique Communiste, τον Ιούνιο του 1968 έγραψε μαζί με τον Μπενσέντ, κρυμμένος στο διαμέρισμα της Ντυράς, το βιβλίο "Μάης του '68: μια γενική πρόβα". Έγινε Ευρωβουλευτής των Γάλλων Σοσιαλιστών, στους οποίους εντάχτηκε το 1984.
Μαρκ Εργκόν: Για πολλούς ήταν ο ουσιαστικός πολιτικός καθοδηγητής του Μάη, ο «κρυφός άνθρωπος». Ηταν υπεύθυνος για τη νεολαία και το φοιτητικό κίνημα στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSU). Ο αρχιτέκτονας της «πολιτικής λύσης» που δεν ευοδώθηκε με την αντεπίθεση του Ντε Γκωλ. Ο άνθρωπος που (υποτίθεται...) καθοδήγησε την εξέγερση από τα παρασκήνια. Ενας γέρος κύριος που εκφράζεται με δυσκολία. Συνταξιούχος καθηγητής Ιστορίας, γράφει την ιστορία του PSU, αποτραβηγμένος από τα πάντα και από την πολιτική. Ζει σε ένα αγρόκτημα στον Νότο της Γαλλίας, έξω από τη Νιμ.

• Δευτέρα 6 Μαΐου 1968: Το ξεσήκωμα κι οι ταραχές. Οι αστυνομικοί ρίχνουν δακρυγόνα. Οι νέοι κι οι νέες προσπαθούν να εξηγήσουν στα μεγαλύτερα άτομα τους λόγους της εξέγερσής τους.

• Τετάρτη 10 Μαΐου 1968: Η πρώτη νύχτα των οδοφραγμάτων. Αυτοκίνητα που καίγονται. Η αστυνομία στους δρόμους. Ο πρωθυπουργός Πομπιντού δηλώνει: "Αποφάσισα η Σορβόνη να ανοίξει από τη Δευτέρα."
• Δευτέρα 13 Μαΐου 1968: Δηλώσεις του Georges Seguy, γραμματέα της CGT. Πλήθη κόσμου στους δρόμους. Οι φοιτητές καταλαμβάνουν και πάλι τη Σορβόνη.

• Τρίτη 14 Μαΐου : Οι μεταλλουργοί εργάτες μπαίνουν στην απεργία. Συνελεύσεις στα εργοστάσια.

• Τετάρτη 15 Μαΐου : Το θέατρο Οντεόν καταλαμβάνεται από τοπλήθος του κόσμου. Απεργία στα μέσα μεταφοράς: κενοί οι σιδηρόδρομοι. Ο Κον Μπεντίτ απελαύνεται στην Γερμανία.

• Στις 18 Μάη δέκα χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν στην φρανκική Μαδρίτη και συγκρούονται με την αστυνομία του φασιστικού καθεστώτος.

• Στις Κάννες, όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες της νουβέλ βαγκ Λουί Μαλ, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Κλοντ Λελούς ,Φ Κλοντ Μπερί, Φρανσουά Τρυφώ και ο Ρόμαν Πολάνσκι,ήταν εκεί και συμφωνούν ότι φεστιβάλ θα διακοπεί. Διοργανωτές και παραγωγοί διαφωνούν... τελικά στις 18 ή ταινία του Κάρλος Σάουρα δε θα προβληθεί, με συγκατάθεση και του ίδιου. η διακοπή ήταν επεισοδιακή... Ο Τρυφώ δε θα γλιτώσει τη μπουνιά. Ο δε Γκοντάρ θα πείσει τους εναπομείναντες θεατές που δεν έφευγαν με τίποτα να αποχωρήσουν, απειλώντας τους ότι αν παραμείνουν, θα δουν όλες τις ταινίες που είχε μέχρι τότε γυρίσει!...
  

• Στις 20 Μάη ο Wu-Liang ζητάει στην Κίνα άμεση δημοκρατία και φέρνει ως

παράδειγμα την Παρισινή Κομμούνα του 1871.

• Στις 21 Μάη καταλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο του Δ. Βερολίνου. Στο Παρίσι 100 περίπου Έλληνες φοιτητές καταλαμβάνουν το “Ελληνικό Σπίτι” της Πανεπιστημιούπολης

• Παρασκευή 24 Μαΐου: Η νύχτα των ταραχών: αυτοκίνητα που καίγονται, ασθενοφόρα, σωροί από πέτρες στους δρόμους. Η συνάντηση στο Charlety με τη συμμετοχή του Pierre Mendes France.
• Τρίτη 28 Μαΐου: Ο Μιτεράν προτείνει προσωρινή κυβέρνηση. Άδειες οι αντλίες στα βενζινοπωλεία.

• Πέμπτη 30 Μαΐου 1968: Οι εργάτες επιστρέφουν στις δουλειές τους.

ΙΟΥΝΙΟΣ

• Στις 4 Ιουνίου καταλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου.

• Στις 6 Ιουνίου δολοφονείται ο γερουσιαστής Μπόμπ Κέννεντ.

• Στις 10 Ιουνίου είκοσι χιλιάδες φοιτητές καταλαμβάνουν πανεπιστήμια στην Τουρκία (Άγκυρα, Ερτζερουμ, Ίζμαρ κ.λπ.).

• 12 Ιουνίου: Η γαλλική κυβέρνηση διαλύει πολλές ακροαριστερές οργανώσεις και απαγορεύει τις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. . Τέσσερις ημέρες μετά η αστυνομία ξαναπαίρνει τον έλεγχο της Σορβόννης.

• Παρασκευή 14 Ιουνίου: Εκκένωση του θεάτρου του Οντεόν.
• Στις 15 Ιουνίου οι «Ζεγκακούρεν» υποκινούν βίαιες διαδηλώσεις σε Τόκυο και Οζάκα με εκατοντάδες τραυματίες.

• Στις 19 Ιούνη, ξεσπούν βίαιες ταραχές στο Ρίο της Βραζιλίας.
• 23-30 Ιουνίου: Στις εκλογές που γίνονται στη Γαλλία, νικάει το γκολικό κόμμα.

ΙΟΥΛΙΟΣ

• Στις 24 αρχίζουν τριήμερες ταραχές στο Μεξικό ενάντια στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την ίδια στιγμή που ο μεξικανικός λαός πεινούσε.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

• Στις 2 του μήνα εκτεταμένη φοιτητική εξέγερση στην Κοπακαμπάνα της Βολιβίας.
• Στις 7 ξεσπούν ταραχές στο Μαϊάμι των ΗΠΑ στην διάρκεια του Συνεδρίου των Ρεμπουπλικάνων.
• Στις 14 εξεγείρονται οι φοιτητές στην Νότιο Αφρική και καταλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν.
• Στις 20 Αυγούστου στρατός και τανκς των Σοβιετικών εισβάλλουν στην Τσεχοσλοβακία.

• Στις 23 αρχίζει το «Φεστιβάλ Ζωής» στο Λίνκολν Πάρκ, ενώ στις 25 η αστυνομία αιματοκυλάει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του πολέμου.

• Στις 26 και 27 του Αυγούστου συνεχίζονται οι βιαιότητες στο Σικάγο με εκατοντάδες συλληφθέντες, τραυματίες και μερικούς νεκρούς.
• Στις 27 στο Μεξικό 200.000 άτομα διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση της χώρας.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

• Οι ταραχές στο Μεξικό συνεχίζονται Στρατός και αστυνομία σκοτώνουν πολλούς από όσους διαμαρτύρονταν ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα πτώματα μεταφέρονται με στρατιωτικά οχήματα κι εξαφανίζονται.

Την ώρα που υψωνόταν η σημαία της χώρας τους και παιζόταν ο εθνικός
ύμνος, οι Smith και Carlos χαμήλωσαν το κεφάλι και ύψωσαν ο πρώτος το δεξί του χέρι, που ήταν σφιγμένο σε γροθιά, και ο δεύτερος το αριστερό. Όπως εξήγησε αργότερα ο Smith, η υψωμένη γροθιά του συμβόλιζε τη δυναμική του κινήματος των Αφροαμερικανών, ενώ εκείνη του Carlos την ενότητα του κινήματος.

Η διαμαρτυρία των αθλητών αποδοκιμάστηκε από μερίδα των θεατών, ενώ λίγες ώρες αργότερα η αποστολή των ΗΠΑ τούς υποχρέωσε να φύγουν από το Μεξικό, δίχως να λάβουν μέρος σε άλλα αγωνίσματα.Λίγες ημέρες αργότερα οι τρεις νικητές των 400 μ., o Lee Evans, ο Lawrence James και ο Ron Freeman, εμφανίστηκαν στην απονομή φορώντας μαύρο μπερέ.

Συνθήματα του Μάη του '68

• Η απελευθέρωση της ανθρωπότητας θα είναι ολική, αλλιώς δεν θα υπάρξει καθόλου.

• Να είσαι ρεαλιστής, να απαιτείς το αδύνατο

• Αγοράζουν την ευτυχία σου. Κλέψτην!

• Διάβαζε λιγότερο, ζήσε περισσότερο

• Η βαρεμάρα είναι αντεπαναστατική

• Όχι στη μεταρρύθμιση, το οικοδόμημα είναι σάπιο

• Δεν απαιτούμε τίποτα, δεν ζητάμε τίποτα. Παίρνουμε, καταλαμβάνουμε

• Το αφεντικό σε χρειάζεται, εσύ δεν το χρειάζεσαι

• Εργάτη: Είσαι 25 ετών, αλλά το σωματείο σου υπάρχει από τον προηγούμενο αιώνα

• Ούτε Θεός, ούτε αφέντης

• Ας είμαστε απάνθρωποι

• Απαγορεύεται η απαγόρευση

• Η επανάσταση είναι απίστευτη επειδή είναι αληθινή

• Ήλθα. Είδα. Πίστεψα

• Τρέξε σύντροφε, ο παλαιός κόσμος είναι πίσω σου

• Η ευτυχία είναι μία νέα ιδέα

• Η κουλτούρα είναι η αντιστροφή της ζωής

• H φαντασία στην εξουσία

• Μέσα στον καθένα μας κοιμάται ένας μπάτσος, πρέπει να τον σκοτώσουμε
• Αφήστε μας να ζήσουμε

αφιέρωμα: Μάης του ΄68 -ταινίες, βιβλία, άρθρα

Ταινίες που γυρίστηκαν πριν, κατά τη διάρκεια ή και μετά το ’68 και αντανακλούν με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο το πνευματικό, καλλιτεχνικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που τροφοδότησε και πυροδότησε το εξεγερτικό κίνημα εκείνης της περιόδου.

Πριν από την επανάσταση / Ιταλία, 1964 , Bernardo Bertolucci

Οι έρωτες μιας ξανθιάς / Τσεχοσλοβακία, 1965, Milos Forman

Είμαι περίεργη: Κίτρινη / Σουηδία, 1967, Vilgot Sjoman

Η Κινέζα / Γαλλία, 1967, Jean-Luc Godard

Εάν / Μ. Βρετανία, 1968, Lindsay Anderson

Τα γουρουνίσια χρόνια / Η.Π.Α., 1968, Emile de Antonio

Woodstock (ντοκ.) /H.Π.Α., 1970, Michael Wadleigh

Zabriskie point / Η.Π.Α., 1970, Μichelangelo Antonioni

Το βάθος τ’ ουρανού είναι κόκκινο (ντοκ.) /Γαλλία, 1977, Chris Marker

Ο Μιλού το Μάη / Γαλλία, 1990, Louis Malle

Μάης '68 / ντοκ. 1974, Γκουντί Λαβέτς

Grands soirs et petits matins, Γουίλιαμ Κλάιν

Να πεθαίνεις στα τριάντα σου/ Γαλλία, 1982, Ρομέν Γκουπίλ

Βιβλία

Οι αφίσες της επανάστασης, Συλλογικό έργο, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο

Μάης του '68 , Μπαμπασάκης, Γιώργος – Ίκαρος, Ερατώ

Μάης 1968 ,Vienet, Rene, Διεθνής Βιβλιοθήκη

Μάης 68, Συλλογικό, πρόλογος Daniel Cohn-Bendit, Πολύτροπον

Μάης '68 , Harman, Chris, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο

Η γαλ­λική ε­πα­νά­στα­ση του 1968, Π.κ Σί­ηλ-Μ, Μακ­όν­βιλ, Θεωρία, 1982 (Δημοσιογραφική καταγραφή των γεγονότων του θερμού διμήνου από τους ανταποκριτές του βρετανικού `Ομπσέρβερ'.)

68 ντοκουμέντα μιας γενιάς που άλλαξε τον κόσμο, Α/συνέχεια

Κινηματογράφος και 68: Οπλισμένες Κάμερες, επιμέλεια-εισαγωγή: Χρήστος Γιοβανόπουλος, Α/συνέχεια

Μπ... όπως Μπαρμπούζ, Patrice Chairoff , Δίδυμοι, 1975 (Το ντεγκολικό παρακράτος εκ των ένδον, από έναν πρώην `μπαρμπούζ' που αυτομόλησε. Ειδική αναφορά στις μαζικές "προγραφές" του 1968 και τις προετοιμασίες μαζικής καταστολής του αντικαθεστωτικού κινήματος.)

Ο Μάης του '68 στη Γαλλία και τον κόσμο, επιμέλεια Ζαν Λουί Μαρζοράτι, εισαγωγή Σέρζ Ζουλί, Μεταίχμιο (140 φωτογραφίες-ντοκουμέντα του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων)

Οι δρόμοι του Μάη . Γαλλία 68 , Χαραλαμποπούλου Λένα, Κουνάδης Ζάκης, Παρασκήνιο,

Ζήσαμε σαν αγρίμια μια όμορφη ζωή ..., Ρούντι Ντούτσκε, Ποντίκι

Η κοινωνία του θεάματος, Γκι Ντεμπόρ (Ο Γκί Ντεμπόρ επηρεάσε όσο ελάχιστοι το κίνημα του Μάη του '68 και πολλά συνθήματα στους τοίχους τoυ εξεγερμένου Παρισιού, ήταν παρμένα από την Κοινωνία Του Θεάματος. Το βιβλίο γράφτηκε ανάμεσα στα 1963 και 1965 και εκδόθηκε το 1967.)Κεντρική του θέση είναι ότι η σημερινή κοινωνία έχει τόσο απόλυτα κυριαρχηθεί από την οικονομία, ώστε από τον "έκδηλο υποβιβασμό του είναι σε έχειν", τώρα έχουμε οδηγηθεί σε μια "γενικευμένη διολίσθηση από το έχειν στο φαίνεσθαι". Ο εργαζόμενος άνθρωπος δεν παράγει την πραγματικότητα που τον αφορά, αλλά ολοένα και περισσότερο την αλλοτρίωσή του, ό,τι τον ξεκόβει από την ιστορία.)

Το τέλος της ντροπής, Άνια Μέιλενμπελτ, Νέα Σύνορα, 1980 - Γουρούνια με φτερά, ρόκκο και Αντόνια, Αστέρι 1981. (Τα δύο αυτά βιβλία αναφέρονται στη σεξουαλική απελευθέρωση . Το φεμινιστικό κίνημα και η απελευθέρωση των επιθυμιών, που έγινε σύνθημα του 1968, επηρέασαν καθοριστικά τις σχέσεις των δύο φύλων στα χρόνια που ακολούθησν.)

Αυτός που ήρθε απ' έξω, Ρομπέρ Λινάρ, Στοχαστής, 1982. ( από τα αντιπροσωπευτικά βιβλία του κινήματος του '68. Ο Λινάρ αναζητούσε τη συνάντηση των διανοουμένων με την εργατική τάξη.)

Πώς άρχισαν όλα, Μπόμπι Μπάουμαν, Ελεύθερος τύπος, 1986. ( Γεννημ΄θηκε στο ανατολικό Βερολίνο, μετανάστευσε σε μικρή ηλικία στο Δυτικό,μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές και έγινε οικοδόμος. Σημαδεύεται από την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ρούντι Ντούτσκε και ακολουθεί το δρόμο του αντάρτικου πόλης. το βιβλίο γράφτηκε και εκδόθηκε ενόσο βρισκόταν στην παρανομία, παρουσιάζει τη μοναξιά της παρανομίας , απομυθοποιεί το αντάρτικο πόλης γράφοντας ότι ο δρόμος των όπλων προκάλεσε την απομόνωσή του και από το κίνημα από το οποίο προήλθε και από την κοινωνία.)

Ψυχή στον πάγο, Έλντριζ Κλήβερ, ΠάπυροςΠρεσ-Βίπερ. (Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε την περίοδο της δικτατορίας, ο ηγέτης των Μαύρων Πανθήρων στις ΗΠΑ, που μπαινόβγαινε στη φυλακή από μικρός και εκεί διαμόρφωσε την ταυτότητά του, αφηγείται τη ζωή του και διαπραγματεύεται ταυτόχρονα το θέμα των φυλετικών διακρίσεων.)

Αυτοβιογραφία Μάλκομ Χ, Κουκίδα, 2005( Όπως και ο Κλήβερ, αφηγείται πώς μεταμορφώθηκε στον "πιο οργισμένο μαύρο της Αμερικής", και θα απευθυνθεί στη μαύρη νεολαία στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.)

Το χιόνι καίει, Ρεζί Ντεμπρέ, Θεωρία, 1984. (Αντλώντας από την εμπειρία του με το Τσε Γκεβέρα, συνθέτει ένα μυθιστόρημα για τηΛατινική Αμερική. Παρακολουθούμε τη διαδρομή μιας ομάδας επαναστατών στη μετα-γκεβάρα εποχή και π-ώς ο Γάλλος -αφηγητής (ο ίδιος ο Ντεμπρέ;) εγκαταλείπει τους συντρόφους του .)

Οι αόρατοι, Νάνι Μπαλεστρίνι , Βιβλιοπέλαγος, 2005. ( Ο συγγραφέας του μυθιστορήματος καταθέτει την εμπειρία του από το μακρύ ιταλικό " μάη" που έφτασε μέχρι το τέλος της δεκατίας του '70 , σε μια μυθιστορηματική, χειμαρώδη αφήγηση, χωρίς σημεία στίξης. Οι αόρατοι είναι εκείνη η γενιά των νέων που εμφανίστηκε δυναμικά στα τέλη της δεκαετίας του '60 για να συνθλιβεί στη δεκαετία του ΄70.

και άλλα

Η δεύτερη ζωή του γαλλικού Μάη

Σαράντα χρόνια από το τρικυμιώδες 1968, η εξέγερση που σημάδεψε μια γενιά επανέρχεται, είτε ως μύθος είτε ως σκιάχτρο

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Ο φετινός Μάιος είναι ο μήνας του επαναστατικού ρετρό. Σαράντα χρόνια από τον Μάη του ’68, η νέα, πειθαρχημένη Γαλλία, που εξέλεξε πριν από ένα χρόνο τον Σαρκοζί και πρόσφατα απαγόρευσε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους, πλημμυρίζει από τις εικόνες, τους ήχους και τα συνθήματα της ιστορικής εξέγερσης που ήθελε τη «φαντασία στην εξουσία», πάσχιζε να ανακαλύψει την «παραλία κάτω από το οδόστρωμα» και έκανε σημαία της το «απαγορεύεται το απαγορεύεται».

Περισσότερα από 100 βιβλία κυκλοφόρησαν φέτος για το ’68 και τους πρωταγωνιστές του, την κουλτούρα και τη μυθολογία του. Εκθέσεις φωτογραφίας, σκίτσου και αφίσας, ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίες, τηλεοπτικά αφιερώματα και συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης με τους αναπόφευκτους ιππότες σαν τον πρώην «κόκκινο» και νυν «πράσινο» Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Για να το πούμε στη γλώσσα της εποχής, η επανάσταση μπορεί να μη νίκησε, πάντως «πουλάει» (και πουλιέται, αλλά αυτό δεν είναι, βέβαια, καινούργιο).

Το γνωστό κλισέ λέει πως η φιλοσοφία της ζωής είναι ζήτημα αποστάσεων: Αν την κοιτάζεις από πολύ κοντά, βιώνεται ως τραγωδία, από μέση απόσταση γίνεται περιπέτεια και από πολύ μακριά φαίνεται σαν κωμωδία. Ο Μάης του ’68, γεννημένος μέσα στις κοκκινόμαυρες αποχρώσεις του απόλυτου, θα ’λεγε κανείς ότι άνοιξε μια βαθιά τάφρο γύρω του, ανατινάζοντας όλα τα δυνατά παρατηρητήρια της «σωστής», μέσης απόστασης και αφήνοντας μόνο δύο επιλογές: Τη γοητεία και την αποστροφή, τη μυθοποίηση και τη δαιμονοποίηση.

Στην πρώτη κατηγορία, εκείνη των κέρβερων που περιφρουρούν το πνεύμα του ’68 από ληστές, ιερόσυλους και παραχαράκτες, ανήκουν όσοι βίωσαν άμεσα, στα νεανικά τους χρόνια, τη «μεγάλη ανατριχίλα» της εικονοκλαστικής εποχής και διαμόρφωσαν μ’ αυτήν τον βασικό, αναλλοίωτο πυρήνα της προσωπικότητάς τους. Πλάι σ’ αυτούς, μικρή μειονότητα των σημερινών πενηντάρηδων και εξηντάρηδων, παίρνουν τη θέση τους οι κληρονόμοι του ’68: Νέοι άνθρωποι που δεν γνώρισαν παρά τον μύθο του Μάη, έναν μύθο που πασχίζουν, παρ’ όλα αυτά, να περιφρουρήσουν με ζήλο και αδιαλλαξία γιατί, απλούστατα τον χρειάζονται – κι αν δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!

Στην απέναντι πλευρά του λόφου, παρατάσσονται οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης, που βλέπουν το ’68 σαν κατάρα, αιτία όλων των δεινών, αλεξικέραυνο της θεϊκής οργής, δαιμόνιο που πρέπει να εξορκιστεί. Μόλις πριν από ένα χρόνο, ο Νικολά Σαρκοζί αφιέρωσε, απροσδόκητα, την κεντρική προεκλογική ομιλία του, στο Παρίσι, όχι στην ανεργία, τη φτώχεια ή την Ευρώπη, αλλά σε έναν πραγματικό λίβελο εναντίον της ιδεολογικής κληρονομιάς του ’68, κηρύσσοντας την επιστροφή της ηθικής.

«Κανείς νόμος»

«Της ηθικής, μιας έννοιας για την οποία δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε μετά τον Μάη του ’68. (…) Οι κληρονόμοι του ’68 είχαν επιβάλει την ιδέα ότι τα πάντα επιτρέπονται, ότι ο μαθητής αξίζει όσο και ο δάσκαλος, ότι το θύμα αξίζει λιγότερο από τον παραβάτη. (…) Κανείς νόμος, κανείς κανόνας, τίποτα που να απαγορεύεται». Αυτοί οι ανεύθυνοι κληρονόμοι του ’68 φταίνε, κατά τον Γάλλο πρόεδρο, που πολλοί σήμερα «λοιδορούν την εξουσία, τα προνόμια (…) καλλιεργούν τη μεταμέλεια [σ.σ. για το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας], δυσφημούν την εθνική ταυτότητα και εξάπτουν το μίσος ενάντια στην οικογένεια, την κοινωνία, το έθνος και τη δημοκρατία».

Κοινός παρονομαστής πολλών αριστερών και δεξιών της μυθοποιήσεως του ’68 είναι να αντιμετωπίζεται ως πολιτιστική επανάσταση των φοιτητών και των διανοουμένων, που έσβησε τόσο γρήγορα όσο ξέσπασε, χωρίς να συγκινήσει και χωρίς να επηρεάσει ποτέ τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Μιας εξέγερσης που δεν είχε στον ορίζοντά της κάποιου είδους σοσιαλισμό, όπως οι «παλιές» επαναστάσεις σε Βορρά και Νότο, αλλά την απελευθέρωση της σεξουαλικότητας, τον φεμινισμό, την καταπολέμηση της ομογενοποίησης, της γραφειοκρατίας, της ιεραρχίας.

Εν ολίγοις, μια αποθέωση του ατομισμού – αντικρατισμού, αυτής της ανθεκτικής γέφυρας που επιτρέπει να διαβεί κανείς με ασφάλεια την άβυσσο ανάμεσα στον αναρχισμό και τον νεοφιλελευθερισμό, τον ναρκισσισμό του αντιεξουσιαστικού περιθωρίου και τον ναρκισσισμό του γιάπικου λάιφ στάιλ. Κάτι που πέτυχαν, καιρό τώρα, οι λεγόμενοι «νέοι φιλόσοφοι» από τη γενιά του ’68, τύπου Γκλιγκσμάν και Λεβί, εκ των τελευταίων πιστών οπαδών του Τζορτζ Μπους και του πολέμου στο Ιράκ που έχουν απομείνει σε παγκόσμια κλίμακα, οι οποίοι δηλώνουν σήμερα ότι ο Μάης ήταν κατά βάσιν ένα «αντιμαρξιστικό κίνημα»(!) με στόχο τον «ολοκληρωτισμό».

Η συμβολή του στην ανανέωση της αριστερής σκέψης

Από αυτό το φανταστικό ’68 απουσιάζουν πάρα πολλά και πάρα πολλοί: Η κουβανέζικη επανάσταση και ο αγώνας των Βιετκόγκ, που έδιναν φτερά σε όσους θα ’θελαν να δουν τους Δαβίδ να κατατροπώνουν τους Γολιάθ, από το Μπέρκλεϊ και το Παρίσι μέχρι την Πράγα. Η προηγούμενη ιδεολογική άνθηση της Νέας Αριστεράς σε όλες τις αποχρώσεις της – του Καστοριάδη και του Ντεμπόρ, του Σουίζι και του Μαντέλ, του Σαρτρ και του Αλτουσέρ. Πάνω απ’ όλα, απουσιάζουν οι καταλήψεις στη Ρενό και στη Φίατ, τα εργατικά συμβούλια στο Ντιτρόιτ, η μεγαλύτερη γενική απεργία στη Γαλλία από την εποχή του Λαϊκού Μετώπου. Ο «εργατικός Μάης», που βρήκε συνέχεια σε μια ολόκληρη δεκαετία άγριων απεργιών και καταλήψεων στην Ιταλία, αλλά και στη λεγόμενη έκρηξη των μισθών σε Αμερική και Ευρώπη, καθώς το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο αναγκαζόταν να παραχωρήσει πολλά για να αποφύγει τα χειρότερα.

Αυτός ο «άλλος», ο ελάχιστα προβεβλημένος Μάης, ξεπερνά κατά πολύ, στον χώρο και τον χρόνο, το ανοιξιάτικο Καρτιέ Λατέν. Διαμόρφωσε μια ολόκληρη γενιά ριζοσπαστών διανοουμένων (Μπενσαΐντ, Τζέιμσον, Αντερσον, Χάρβεϊ, Ζίζεκ, Μπαντιού κ.ά.) που, αν και δεν συχνάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, είχαν μεγάλη συμβολή στην ανανέωση της αριστερής σκέψης στο πέρασμα του εικοστού αιώνα.

Πάνω απ’ όλα, το 1968, αυτός ο ξαφνικός κεραυνός που έσχισε το φαινομενικά γαλήνιο στερέωμα, ήταν το πρώτο, διεθνές, παλιρροϊκό κύμα που έφερε τις βιομηχανικά ανεπτυγμένες, δημοκρατικές χώρες της Δύσης στα πρόθυρα της κοινωνικής επανάστασης – και μάλιστα όχι σε περίοδο πολεμικής αναστάτωσης, αλλά σε εποχή ειρήνης, κοινοβουλευτισμού και καταναλωτικής ευμάρειας. Οπως έγραψε ο Σαρτρ, «το σημαντικό είναι ότι υπήρξε δράση, όταν όλος ο κόσμος τη θεωρούσε αδιανόητη. Αν αυτό έγινε μία φορά, μπορεί να γίνει ξανά και ξανά». Και γι’ αυτό ο Μάης του ’68 θα εξακολουθήσει να ασκεί σε άλλους μαγική γοητεία και σε άλλους βαθύτατη αποστροφή – ως ανάμνηση του μέλλοντος!