΄Eνα από τα μεγαλύτερα εργατικά εγκλήματα στη χώρα και το μεγαλύτερο της εικοσαετίας για την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος έγινε την προηγούμενη Πέμπτη, 25/7/2008.

«Για εμάς τους εργαζόμενους της Ν/Ζώνης είναι ξεκάθαρο και αποτυπώνεται καθημερινά με τον χειρότερο τρόπο στο πετσί μας, ότι οι αιτίες του διαρκούς εγκλήματος που συντελείται σε βάρος μας είναι η προσπάθεια της εργοδοσίας (εφοπλιστών και εργολάβων) να μειώσει το κόστος και να αυξήσει την κερδοφορία της», τονίζεται στην προκήρυξη που εξέδωσαν τα σωματεία της Ν/Ζώνης του Περάματος.

«Αυτή η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, που σκότωσε μαζί με την εργοδοσία, αυτή την φορά οκτώ συναδέλφους στην Ν/ Ζώνη, χτύπησε την ίδια ώρα με οργανωμένο σχέδιο καταστολής της κινητοποίησής μας, στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας την Παρασκευή. Εμείς απαντήσαμε αποφασιστικά, συγκρουστήκαμε με τις δυνάμεις καταστολής και με την πολιτική που έδωσε την εντολή, με τους πολιτικούς υπεύθυνους και στέλνουμε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι θα συνεχίσουμε να συγκρουόμαστε με αυτή την πολιτική που μας σκοτώνει», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

«Ξεκινάμε το πρωί από το σπίτι μας και δεν ξέρουμε αν θα επιστρέψουμε το βράδυ. H πλήρης ασυδοσία που επικρατεί στους ελέγχους ασφαλείας και στην λειτουργία της Ν/ Ζώνης επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο. Οι επτά νεκροί εργάτες και ο γενναίος Φιλιππινέζος υποπλοίαρχος θυσιάστηκαν στον βωμό της κερδοφορίας των εφοπλιστών και των εργολάβων. Οκτώ νεκροί στο βωμό του κέρδους και του κεφαλαίου. Η εργατική τάξη θρηνεί σήμερα. Οι νεκροί εργάτες ζητάνε δικαίωση και η απάντησή μας πρέπει να είναι μαχητική», τόνισε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του Σωματείου Mετάλλου της Zώνης “Σωτήρης Πουλικόγιαννης”, καλώντας κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να παρευρεθεί στην μεγάλη διαδήλωση της Πέμπτης, στις 9 το πρωί, στο Σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά και στην πορεία που θα ακολουθήσει στις 10 από την Oμόνοια στο Υπ. Εργασίας.

Μαζί τους και το Εργατικό Κέντρο του Πειραιά που αποφάσισε να καλέσει σε Παμπειραϊκή απεργία την Πέμπτη.

«Τα περί “ατυχήματος” μόνο σαν πρόκληση μπορεί να ακούγονται. Δεν αποτελούν παρά μια προσπάθεια συγκάλυψης των τεράστιων και εγκληματικών ευθυνών του κράτους και των κυβερνήσεων που προστατεύουν την εργοδοτική ασυδοσία. “Ανθρώπινο λάθος” ακούγεται συχνά. “Αδιαφορούν οι ίδιοι για τα μέτρα ασφαλείας”, θα πουν άλλοι, ακόμη πιο ξεδιάντροπα. Λες και ο οξυγονοκολλητής ή ο οποιοσδήποτε εργάτης σε συνεργείο επισκευής στη ζώνη του Περάματος, που έχει να κάνει μεροκάματο 50 μέρες, είναι εύκολο να αντισταθεί στην διπλή πίεση εφοπλιστή και εργολάβου, για επισκευή σε χρόνο ρεκόρ και χωρίς τήρηση στοιχειωδών συνθηκών ασφάλειας στην εργασία», τονίζεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το σωματείο των μηχανικών στην Ν/ Ζώνη.

«Δεν είναι μόνο οι νεκροί -καθημερινά εργάτες σακατεύονται στα κάτεργα του Περάματος. Πώς είναι δυνατόν να στέκεσαι για 10 και 12 ώρες (πολλές φορές και παραπάνω) πάνω σε σκουριασμένες σκαλωσιές 10, 20 και 30 μέτρα πάνω από την γη χωρίς να κινδυνεύεις. Οι εργάτες αναγκάζονται να δουλεύουν ασταμάτητα, χωρίς να μπορούν να διεκδικήσουν ούτε τα ωράρια τους, ούτε αργίες, ούτε διακοπές, ούτε τίποτα. Κάποιος που θα αρνηθεί υπερωρίες ή θα σηκώσει κεφάλι ζητώντας τα βασικότερα των δικαιωμάτων του, (ελεύθερα σαββατοκύριακα ή επιδόματα αδείας, κ.ά) χάνει την δουλειά του χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Πλέον όμως δεν υπάρχει ούτε η πρόνοια για τις βασικότερες των συνθηκών ασφαλείας. Δίχτυα, ή ιμάντες στήριξης είναι άγνωστες λέξεις στο Πέραμα,

Ψεύτικα πιστοποιητικά και πλαστογραφημένα “gas free” είναι στην ημερήσια διάταξη. Το τωρινό παράδειγμα του FRIENDSHIPGAZ φέρνει στην επιφάνεια, τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας ..

Το 2007 υπήρξαν 113 θάνατοι από εργατικό “ατύχημα”. Κάθε τρεις μέρες δηλαδή, σκοτώνεται ένας εργάτης. Όμως δεν είναι μόνο οι θάνατοι, οι οποίοι δεν μπορούν να κρυφτούν (εκτός και αν πρόκειται για μετανάστες, όπου και αυτό μπορεί να συμβεί!). Η διεθνής στατιστική λέει πως σε κάθε θανατηφόρο συμβάν, αντιστοιχούν περίπου 2.000 σοβαροί τραυματισμοί (με συνέπεια την απουσία από την εργασία τουλάχιστον για τρεις μέρες). Με λίγα λόγια, κάθε χρόνο σακατεύονται πάνω από 220.000 εργαζόμενοι. Για ένα μεροκάματο της πείνας. Θυσία στο βωμό της κερδοφορίας.

Μια απ’ τα ίδια.....

Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία, δεκαετίες τώρα, δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να μετράνε τα θύματά τους. Μετά από κάθε εργατικό δυστύχημα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, κάθε φορά το συνδικάτο κηρύττει 24 απεργία και πορεία στο λιμάνι του Πειραιά, κάθε φορά ο πρόεδρος του σωματείου δηλώνει ότι το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο, κάθε φορά τα κόμματα κάνουν δηλώσεις για την αναγκαιότητα εφαρμογής μέτρων πρόληψης, κάθε φορά εξαγγέλλονται διώξεις από τις οποίες ουδέποτε κάποιος από τους υπευθύνους έχει διωχθεί και κάθε φορά οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στις δουλειές τους την επόμενη μέρα.

Μέχρι τα επόμενα θύματα…

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο Πέραμα που ήρθε να προστεθεί στο συνεχή, μακάβριο και βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Με στόχο αποκλειστικά το κέρδος, ο ηθικός αυτουργός και στο νέο έγκλημα κατά των εργαζομένων είναι η πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που στο όνομα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας δεν υπολογίζουν ούτε τη ζωή των εργαζομένων.

Δεν πρόκειται για «ατύχημα» και για «ανθρώπινο λάθος». Όλα αυτά αποτελούν προσπάθεια συγκάλυψης των εγκληματικών ευθυνών του κράτους και των κυβερνήσεων που προστατεύουν την εργοδοτική ασυδοσία.

Αυτό το λουτρό αίματος έχει όνομα και αιτία.

Ο μεγάλος ένοχος δεν είναι άλλος από την εργοδοσία που απασχολεί τους εργαζόμενους ανάλογα με τις…«ανάγκες». Τα ολοκληρωμένα μέτρα ελέγχου για την προστασία των εργαζομένων πριν και συνεχώς κατά τη διάρκεια των εργασιών, αποτελούν «καθυστέρηση» για τους εφοπλιστές που τους κοστίζει χιλιάδες ευρώ.

Η ζοφερή πραγματικότητα είναι ότι οι εργαζόμενοι – έλληνες και μετανάστες - εξαναγκάζονται να δουλεύουν :

με απίστευτη εντατικοποίηση και χαμηλούς μισθούς
με ανασφάλιστη εργασία σε πολλές περιπτώσεις
χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας
σε εργασίες επικίνδυνες μέσω του καθεστώτος των υπεργολαβιών και χωρίς κανένα έλεγχο
με την προοπτική της απόλυσης να χρησιμοποιείται ως φόβητρο για την πειθάρχηση των εργαζομένων
με ανύπαρκτους δημόσιους φορείς προστασίας και πρόληψης ατυχημάτων, αφού όλες οι υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας έχουν παραδοθεί στις ιδιωτικές ΕΞΥΠΠ
ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια αποχαρακτηρισμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, με στόχο την κατάργηση της πρόβλεψης για συνταξιοδότηση 5 χρόνια νωρίτερα, που αποτελεί το ελάχιστο μέτρο προστασίας της υγείας των εργαζομένων που έχουν εκτεθεί σε επικίνδυνους παράγοντες κατά την εργασία τους.

Συνένοχοι είναι το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, που χρόνια τώρα εφαρμόζουν όλες τις αντεργατικές επιλογές της ΕΕ, ενθαρρύνουν και συγκαλύπτουν την ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας.

Έλεγχοι από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους δεν πραγματοποιούνται, ή γίνονται μετά από το ατύχημα. Και τότε, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν προσανατολίζονται στην εργοδοτική ευθύνη αλλά σε κάποιον υπάλληλο με τεχνική ευθύνη (π.χ. στον τεχνικό ασφάλειας, τον επιβλέποντα μηχανικό, το χημικό ναυτιλίας κλπ) μετατρέποντας τον σε εξιλαστήριο θύμα ή και στον …ίδιο τον εργαζόμενο που «αποδέχθηκε» να δουλέψει σε ανασφαλείς συνθήκες!

Η κατάσταση αυτή πρέπει επιτέλους να σταματήσει!

Οι εργαζόμενοι δεν είναι καύσιμη ύλη για τα συμφέροντα και τα υπερκέρδη των εταιρειών.

Οι εργαζόμενοι τεχνικοί και μηχανικοί πρέπει να αντισταθούν στις πιέσεις της εργοδοσίας ότι δήθεν αυτοί είναι «κάτι διαφορετικό», ότι αυτοί πρέπει να «καλύπτουν καταστάσεις». Να αντισταθούν στην προσπάθεια μετατόπισης των εργοδοτικών ευθυνών στις πλάτες των εργαζόμενων τεχνικών. Οι νέοι μηχανικοί που δουλεύουν σε κάποια ΕΞΥΠΠ, με μισθούς πείνας, είναι εξαρτημένοι διπλά και από τον άμεσο εργοδότη τους και από τον ‘’πελάτη’’ του. Και καλούνται να βγάζουν λάδι τον κάθε εγκληματία εργοδότη, είτε με το φόβο της απόλυσης, είτε με την άγνοια και την ανυπαρξία μιας ουσιαστικής εκπαίδευσης.

Οι εργαζόμενοι μηχανικοί - τεχνικοί, με βάση τα κοινά μας συμφέροντα απέναντι στην εργοδοσία, μαζί με τους εργαζόμενους των χώρων, να δυναμώσουμε την πάλη μας για:

Μέτρα προστασίας και υγιεινής & ασφάλειας τώρα. Προσανατολισμό της Επιθεώρησης Εργασίας στον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης και στη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της σχετικής νομοθεσίας και των κανονισμών.
Να πληρώσει τώρα η εργοδοσία.
Ανθρώπινα ωράρια και αποδοχές. Πραγματικές αυξήσεις μισθών και ημερομισθίων ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά. 35ωρο, 7ωρο, 5θήμερο.
Την κατάργηση των ιδιωτικών ΕΞ.Υ.Π.Π. και τη δημιουργία κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Ιατρών Εργασίας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Την κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου και τη διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

Να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας και των δικαιωμάτων μας. Παλεύουμε για το τσάκισμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της εγκληματικής αδιαφορίας στα θέματα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Για την καταδίκη και την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

Τα ονόματα των οχτώ...

Παπαϊωάννου Γιάννης 56 χρονών

Ρουσάκης Ηλίας 51 χρονών

Νικολαΐδης Παύλος 54 χρονών

Πασπαράκης Παναγιώτης 44 χρονών

Οικονομάκης Κώστας 30 χρονών

Αντιασης Φλοράν 25 χρονών

Χαμντινάκ Ασόκ 32 χρονών

Γιόπια Ρομουάντο 48 χρονών, υποπλοίαρχος