Στο δρόμο να σπάσουμε τον παρακρατικό τρόμο

και τη μαύρη προπαγάνδα

Η δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών κατά τη διάρκεια ανοιχτής εκδήλωσης του Συνδέσομου Αντιρρησιών Συνείδησης, έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από αριστερές οργανώσεις, χώρους αντίστασης και ανένταχτους-ες αγωνιστές-τριες. Χτες το βράδυ πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο μαζική συνέλευση για την οργάνωση της απάντησης στο παρακρατικό φασιστικό χτύπημα.

Η συνέλευση αποφάσισε τις ακόλουθες κινητοποιήσεις:

• Σήμερα το απόγευμα στις 6:00 συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Εξαρχείων.

• Την Τρίτη 3 Μάρτη στις 9:00 μαζική παρουσία στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων όπου δικάζεται ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Περίανδρος για την απόπειρα δολοφονίας του αγωνιστή Δημήτρη Κουσουρή.

• Την Πέμπτη 5 Μάρτη συλλαλητήριο στις 6:00 μμ στα Προπύλαια.

Η στάση Αστυνομίας, ΜΜΕ και πολιτικού συστήματος δεν πρέπει να αφήνουν πλέον αμφιβολίες για το ποιους εξυπηρετεί η νεοφασιστική τρομοκρατία και το παρακράτος. Η Αστυνομία «διαρρέει» ότι πίσω από την επίθεση κρύβονται ενδοεξαρχειακές (sic) αντιπαραθέσεις και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ αντιεξουσιαστών. Τα ΜΜΕ «θάβουν» την είδηση λες και είναι συνηθισμένο γεγονός για την Ελλάδα μια απόπειρα μαζικής δολοφονίας αριστερών στο στυλ της Ordine Nuovo και της Ιταλίας της δεκαετίας του ’70. Τέλος, οι γνωστοί λαλίστατοι κήνσορες του πολιτικού συστήματος τηρούν σιγήν ιχθύος. Όλοι εκείνοι που λυσσαλέα επιτέθηκαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, όλοι αυτοί οι Ηρακλείς της μη βίας και του ανθρωπισμού, όλος αυτός ο αστικός εσμός που διαρρηγνύει τα ιμάτια του κάθε φορά που πέφτει μια πέτρα, έχουν ορθώσει ένα Τείχος Σιωπής και Ψεύδους με στόχο να εμπεδωθεί ο παρακρατικός τρόμος. Δεν θα τους περάσει!Πιστεύουμε ότι το ανταγωνιστικό κίνημα έχει τη δύναμη να σπάσει το Τείχος της Σιωπής και του Ψεύδους, ότι έχει το πολιτικό σθένος να απαντήσει στους παρακρατικούς και τους πάτρωνες τους. Η νέα μαζική συνείδηση που σφυρηλατήθηκε στο καμίνι του Δεκέμβρη, μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και πάλι στους δρόμους. Η αντιπαράθεση με τη νεοφασιστική τρομοκρατία και το παρακράτος είναι η συνέχεια του Δεκέμβρη, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή και τον καπιταλισμό. Αθήνα

26/2/2009Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών

Χτες το βράδυ 24/2/09 στις 10:05 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο.Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου. Είναι μάλλον περιττό να πούμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω, είναι μάλλον περιττό να δηλώσουμε ότι το παρακράτος θα πάρει την απάντηση που του αξίζει Αθήνα 25 Φεβρουαρίου 2009Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Χωρίς ορθοπεδικό υλικό κινδυνεύουν να μείνουν τα δημόσια νοσοκομεία, αφού οι προμηθευτές άρχισαν να αποσύρουν τις παρακαταθήκες τους από τις αποθήκες των νοσοκομείων, εκτός του ότι σταμάτησαν τις παραδόσεις.

Σύμφωνα με το Βήμα, τη Δευτέρα εκπρόσωποι των εταιρειών προσπάθησαν να αποσύρουν τα υλικά από το ΚΑΤ και τον «Ευαγγελισμό».

Στον «Ευαγγελισμό» η διοίκηση τους ενημέρωσε ότι χρειάζονται εισαγγελική εντολή για να προχωρήσουν σε απόσυρση των παρακαταθηκών τους, ενώ στο ΚΑΤ μόνο οι μισοί προμηθευτές κατάφεραν να πάρουν τα εργαλεία τους.

Σήμερα, Τρίτη, ανάλογες κινήσεις αναμένονται στο Ασκληπιείο της Βούλας και στο Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς».

Οι εκπρόσωποι των προμηθευτών εξηγούν ότι προχώρησαν σε αυτή την ενέργεια διότι οι αρμόδιοι των υπουργείων Οικονομίας και Υγείας δεν έχουν τηρήσει τις υποσχέσεις τους.

• • Με αυτά τα δύο χειρόγραφα μηνύματά της, που δημοσίευσαν στις 21/2/ 09 «ΤΑ ΝΕΑ», η κ. Κούνεβα αποδεικνύει ότι γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει έξω από τη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του «Ευαγγελισμού» όπου και νοσηλεύεται, αλλά και ότι δεν πρόκειται να ενδώσει στο πολιτικό φλερτ συγκεκριμένων παρατάξεων.
  • Από τότε, το παράπονο της Κωνσταντίνας ήταν ότι καμία από τις κυρίαρχες παρατάξεις δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για τα προβλήματα του κλάδου της: από τη μια έπρεπε να αντιμετωπίσει τα εμπόδια των εργοδοτών κατά τους ελέγχους που πραγματοποιούσαν με την Επιθεώρηση Εργασίας και από την άλλη εισέπραττε παγερή αδιαφορία από πολιτικά ενεργούς συνδικαλιστές. Γι΄ αυτόν τον λόγο, ποτέ δεν εντάχθηκε σε κάποιο κόμμα.
    
  • Ήταν και είναι αυτό που λέμε αυτόνομη συνδικαλίστρια», λέει ο κ. Παναγιώτης Μπρόφας από την Πανελλήνια Ένωση Τεχνικών του ΟΤΕ, που ανήκει στον κλειστό κύκλο των συναγωνιστών της κ. Κούνεβα τα τελευταία τρία χρόνια. «Μετά τη δολοφονική επίθεση, συνδικαλιστές από διάφορα κόμματα προχώρησαν σε μεθοδεύσεις για την καλύτερη προσέγγισή της και διαγκωνίζονται πάνω από το κρεβάτι του πόνου της. Όμως η Κωνσταντίνα μένει σταθερή στις αξίες της», συμπληρώνει ο κ. Μπρόφας.
  • Εντύπωση στα μέλη της διοίκησης της ΠΕΚΟΠ είχε προκαλέσει από τότε το γεγονός ότι η κ. Κούνεβα ήταν πολύ συνεπής στις υποχρεώσεις της, ζητούσε να ενημερώνεται άμεσα για όποιες αλλαγές σε εργασιακά ζητήματα, ενώ όταν της προέκυπτε κάποιο πρόβλημα, άμεσα προσέτρεχε στο σωματείο για συμβουλές. «Το 2004 τής προτείναμε αν θέλει να μπει στη διοίκηση. Είχαμε εντυπωσιαστεί από το ότι ήταν πολύ δραστήρια και κοινωνική, καθώς και πάρα πολύ μορφωμένη», λέει η σημερινή πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ κ. Βλασία Παπαθανάση.
  • «Εντάξει, μπορεί να μην ξέρω να μιλάω καλά και να γράφω, αλλά θα είμαι στη διάθεση του σωματείου», είχε πει δεχόμενη την πρόταση για υποψηφιότητα. Ωστόσο, από το 2004 που εκλέχθηκε έως το 2006 η ιδιότητά της ως συνδικαλίστρια παρέμεινε μυστική: αν και από αυτό το σημείο και έπειτα ο εργοδότης της δεν μπορούσε να την απολύσει, οι συνάδελφοί της κρατούσαν κρυφή την εκλογή της στη διοίκηση του σωματείου, «επειδή γνωρίζουμε εκ των έσω τον πόλεμο των εργοδοτών κατά των συνδικαλιστών». Έπρεπε το 2006 να απειλήσει την κ. Κούνεβα επόπτης, που την τράβηξε από τα μαλλιά και τα αυτιά, για να αποκαλυφθεί ότι ήταν μέλος της διοίκησης της ΠΕΚΟΠ και ότι δεν μπορούσαν να την απολύσουν. Έκτοτε πρωταγωνιστούσε στις μάχες του σωματείου για τα εργασιακά δικαιώματα των καθαριστριών. «Πολεμούσε για το μισάωρο διάλειμμα που είχαν επιβάλει οι εργολάβοι στους εργαζομένους, για τα βαρέα και ανθυγιεινά, για τα λευκά χαρτιά που έβαζαν τις καθαρίστριες να υπογράφουν. Δεχόταν εξώδικα για τη δράση της, τόσα πολλά που το παιδί της όταν χτυπούσε η πόρτα νόμιζε ότι πάλι κάποιος έφερε εξώδικο», λένε συνάδελφοί της.
  • Τέσσερις ημέρες μετά την επίθεση με το βιτριόλι οι κοντινοί της άνθρωποι αντιμετώπισαν το παράλογο. «Προσπαθούσαμε να βρούμε φύλαξη για το δωμάτιο όπου την είχαν στον Ευαγγελισμό, γιατί φοβόμασταν μήπως έρθει κάποιος την νύχτα και την αποτελειώσει. Δεν είχαν κάνει αναλύσεις στα ρούχα της, δεν είχαν πάρει δείγματα από το οξύ, τα προλάβαμε λίγο πριν τα πετάξουν. Κανένας από τους αρμόδιους για την εξιχνίαση αυτού του εγκλήματος είχε ευαισθητοποιηθεί», λέει ο κ. Μπρόφας
  • «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε άλλη μία φορά όλο το κίνημα συμπαράστασης προς την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η γραμματέας του σωματείου μας όμως, δεν προσφέρεται ούτε για δακρύβρεχτα ρομάντζα ούτε για πολιτική εκμετάλλευση από καμία πλευρά. Δεν ήταν ούτε τώρα ούτε πριν μέλος κανενός πολιτικού κόμματος. Αγωνιζόταν για τα δικαιώματα όλων των καθαριστριών. Μετά τη βάρβαρη επίθεση δίνει την πιο μεγάλη της μάχη. Πάλι με το ίδιο πείσμα, την ίδια υπερηφάνεια και κυρίως με αξιοπρέπεια. Παλεύει για την υγεία της, για να ξανασταθεί όρθια, για να ξαναδεί το παιδί της, για να συνεχίσει να αγωνίζεται γι΄ αυτά που πίστευε και εξακολουθεί να πιστεύει. Ενημερώνεται και τα ξέρει όλα. Δεν θέλει και δεν προτίθεται να πολιτευτεί», γράφει η πρόσφατη ανακοίνωση της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) και καταλήγει: «Παρακαλείσθε μερικοί, μην πυροβολείτε την Κωνσταντίνα... έστω και με προτάσεις».
    

ώρα γης στις 28 Μαρτίου 2009

Στις 20:30, το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009, πόλεις και χωριά σε ολόκληρο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης– στέλνοντας ένα ισχυρό παγκόσμιο μήνυμα ότι όλοι μαζί μπορούμε να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε περισσότερες από 1000 πόλεις του πλανήτη αναμένεται να συμμετάσχουν στη φετινή «Ώρα της Γης». Με αυτόν τον τρόπο θα σταλεί ένα μήνυμα στους ηγέτες του κόσμου, λίγους μήνες πριν την Παγκόσμια Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη το 2009, ότι απαιτούμε τη δέσμευσή τους για δράσεις που θα μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, προς όφελος του πλανήτη.

Σχολεία Δημοτικά, γυμνάσια και Λύκεια έχουν δηλώσει συμμετοχή με δράσεις. Υποστηρικτικό υλικό μπορείτε να βρείτε στο www.earthhour.org/ για να οργανώσετε τη δική σας ώρα γης.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Την Τρίτη, 17 Φλεβάρη, στις 7μμ, στην ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51)

Με θέμα το ζήτημα της Ασφάλισης - Υγείας

και εισηγητές τους:

Παναγιώτη Σάμιο, δάσκαλο, εκλεγμένο στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ

Θοδωρή Ζδούκο, Γ. Γραμματέα της ΕΝΙΘ (Νοσοκομειακοί Γιατροί)

Δημοσιοποιήθηκε μια μελέτη φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης
που καταδεικνύει ότι, αν η υπηρεσία
Google Search είχε μαύρη οθόνη,
λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια παγκόσμια συχνότητα χρήσης της,
σύμφωνα με υπολογισμούς,θα είχαν σωθεί..... τουλάχιστον 750 μεγαβατώρες
ανά χώρα για κάθε έτος!!!!!
 Η Google, ανταποκρινόμενη στη μελέτη, δημιούργησε μια <<
μαύρη>> έκδοση της μηχανής αναζήτησης , που μειώνει το
 ποσοστό ηλεκτρικής ενέργειας,
που καταναλώνει τόσο το modem-router όσο και η οθόνη του υπολογιστή. 

ΒΟΗΘΗΣΤΕ να διαδοθεί η σελίδα ΚΑΙ αλλάξτε την διεύθυνση του
Google σε
http://www.blackle.com> http://www.blackle.com

ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Η κυβέρνηση από την μια μοιράζει το αμύθητο ποσό των 28 δις ευρώ για να στηρίξει τις τράπεζες, προκαλώντας τα αισθήματα χιλιάδων ανέργων, μισθωτών, ανασφάλιστων εργαζομένων, αγροτών, νεολαίων και συνταξιούχων, που βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει και από την άλλη αρνείται να βάλει χρήματα και να καλύψει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, που με την πολιτική των Κυβερνήσεων δημιουργήθηκαν.

Τι συμβαίνει με τα Ταμεία μας;

1. Ο ΟΠΑΔ καταρρέει: Εδώ και μήνες χιλιάδες άνθρωποι -εργαζόμενοι και συνταξιούχοι - που έχουν ανάγκη φάρμακα, γιατρούς και εξετάσεις ταλαιπωρούνται. Οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί και τα διαγνωστικά κέντρα καταγγέλουν τις συμβάσεις που έχουν με το Δημόσιο. Οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου πρέπει να πληρώνουν όλο το ποσό και στη συνέχεια να απευθύνονται στα Ταμεία με τις αποδείξεις για να πάρουν πίσω μέρος των χρημάτων τους ύστερα από πολλούς μήνες.…..

Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως ο ΟΠΑΔ καταρρέει:

· Ασφαλισμένοι 2003-2008: 1.100.000 – 1.440.000 Αύξηση 29%).

· Ο ΟΠΑΔ δεν εισπράττει τις εισφορές του Κράτους και των Ασφαλισμένων άμεσα. Επιχορηγείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

· Η επιχορήγηση παρόλο που αυξήθηκαν οι ασφαλισμένοι είναι από το 2003 σταθερή περίπου στα 925.000.000 €/ ανά έτος.

· Οι ετήσιες υποχρεώσεις του ΟΠΑΔ (μισθοδοσία, φάρμακα, γιατροί κλπ) είναι περίπου 1.500.000.000 € / ανά έτος.

ΑΡΑ: υπάρχει ένα έλλειμμα περίπου 500 εκ. €/ ανά έτος.

Υποχρεώσεις προς φαρμακοποιούς:

Είχαν πληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2008. Μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις πήραν άλλα 50 εκ. € . τους οφείλονται οι μήνες από τον Αύγουστο του 2008.

Υποχρεώσεις προς γιατρούς-διαγνωστικά κέντρα:

Οφείλονται πληρωμές περίπου 7 μηνών.

Οφειλές προς Κρατικά νοσοκομεία:

Οφειλές 3 ετών 400 εκ. €.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ: Οι οφειλές του ΟΠΑΔ είναι περίπου 1,5 δις €!!!

2. Το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) αδυνατεί να δώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους: Σήμερα υπάρχουν περίπου 17.000 συνταξιούχοι, συνάδελφοι που δεν μπορούν να πάρουν το εφάπαξ που δικαιούνται. Η οικονομική κατάσταση του ΤΠΔΥ είναι τραγική καθώς παρουσιάζει ένα έλλειμμα περίπου 600 εκ. €.

3. Το ΤΕΑΔΥ βρίσκεται κι αυτό στην ίδια κατάσταση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΤΕΑΔΥ, η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών στις 31/12/2007 ήταν 320.533.059 ευρώ, ενώ στις 30/9/2008 η αξία των μετοχών είχε κατρακυλήσει στα 176.933.616 ευρώ σημειώνοντας πτώση κατά 44,8%!

Ποιος φταίει όμως για όλα αυτά;

Η κατάρρευση των ταμείων είναι το αποτέλεσμα ενός αντεργατικού μακρόχρονου σχεδίου που είχε και έχει στόχο την καταλήστευση των χρημάτων των εργαζομένων από τα ταμεία και το χάρισμα τους στους βιομηχάνους και τους επιχειρηματίες.

Αυτή η κλοπή ξεκινάει από τις δεκαετίες του ΄50 και του ‘60 με την άτοκη δέσμευση των αποθεματικών των ταμείων από την Τράπεζα Ελλάδος για να τα χορηγήσει άτοκα στις επιχειρήσεις και στο κεφάλαιο στο όνομα τις εθνικής ανάπτυξης. Συνεχίστηκε με τα δάνεια προς το κεφαλαίο με επιτόκιο 4%, όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 25% τη δεκαετία του 70 και του 80 και συνεχίστηκε με το τζόγο του χρηματιστηρίου και τα δομημένα ομόλογα όπου χάθηκαν δισεκατομμύρια από τα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι γνωστό ότι μόνο κατά την περίοδο της κρίσης του χρηματιστηρίου το ΄99 χάθηκαν το 25% των χρημάτων που «τζογάρησαν» τα ταμεία από τα αποθεματικά τους στο χρηματιστήριο.

Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ έχει μεγάλες ευθύνες γιατί συναίνεσε και αποδέχθηκε τις πολιτικές αυτές. Συμφώνησε στο τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων. Δεν οργάνωσε αποφασιστικά την πάλη των εργαζομένων για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Συγκαλύπτει με την σιωπή της την κλοπή του ιδρώτα των εργαζόμενων. Κινείται ακόμα και σήμερα στη λογική της αποδοχής της αστικής πολιτικής, δεν αμφισβητεί την ουσία των πολιτικών που προωθούν οι κυβερνήσεις, το κεφαλαίο, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να μην επιτρέψουμε το κεφάλαιο και η κυβέρνηση να αξιοποιήσουν την οικονομική κρίση για να φορτώσουν ακόμη περισσότερα βάρη στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν χρωστάμε τίποτα αντίθετα διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν. Με τους αγώνες μας να μπούμε εμπόδιο στα σχέδια τους και να απαιτήσουμε πολιτικές που να βελτιώνουν τη ζωή μας.

Να συγκρουστούμε με την πολιτική της συναίνεσης και του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με την λογική του κυβερνητικού, εργοδοτικού και κομματικού συνδικαλισμού. Να συμβάλουμε να αναπτυχθεί μια νέα ανεξάρτητη ταξική ενότητα των εργαζομένων.

Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή βρίσκεται στη αναγέννηση και ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην ανάπτυξη εργατικών ταξικών αγώνων και όχι στην αδράνεια, την αδιαφορία, το συμβιβασμό.

Απαιτούμε :

üΤο κράτος να διασφαλίσει τα αποθεματικά του Ταμείου Πρόνοιας Δημόσιων Υπαλλήλων και να στηρίξει τον ΟΠΑΔ. Άμεση καταβολή της σύνταξης και του Εφάπαξ. Πλήρη, δωρεάν, ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Να μην πληρώνουμε από την τσέπη μας γιατρούς και φάρμακα.

üΝα δοθούν πίσω όλα τα κλεμμένα. Εγγύηση του κράτους για τα αποθεματικά ΟΛΩΝ των ταμείων. Κατάργηση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση και την περίθαλψη.

üΚατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ίση με το σύνολο του τελευταίου μισθού.

üΟύτε ένα € στις Τράπεζες και το Κεφάλαιο. Αυξήσεις ΤΩΡΑ σε ΜΙΣΘΟΥΣ και Συντάξεις.

ü Τα ταμεία στα χέρια των εργαζομένων με βέτο σε κάθε επιχειρηματική και αγοραία λογική διαχείρισης. Ούτε ένα ευρώ από τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο. Απαιτούμε τώρα την απαγόρευση της χρήσης των αποθεματικών των ταμείων για παιχνίδια στο χρηματιστήριο.

πηγή: «διατάραξη κοινής ησυχίας»,

τεύχος 24, της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Κίνησης –Παρέμβασης ΠΕ Αιγάλεω

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ (9-2-09)

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 9 Φλεβάρη 2009, ύστερα από κάλεσμα του συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά» σύσκεψη του συντονισμού των εκπαιδευτικών συλλόγων του λεκανοπεδίου. Στη σύσκεψη συμμετείχαν μέλη Δ.Σ και συνάδελφοι από τους συλλόγους :

Αθηνά, Αριστοτέλης, Ά Σύλλογος, Γληνός, Κ. Σωτηρίου, Παρθενώνας, Περιστερίου, Πειραιά «η Πρόοδος», Αιγάλεω, Αμαρουσίου, Κερατσινίου-Περάματος «Ν.Πλουμπίδης», Κορυδαλλού-Αγ. Βαρβάρας, Νέας Σμύρνης, Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής

Α) ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ-ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΔΟΕ!

Στην συζήτηση που διεξήχθη στη σύσκεψη αναδείχτηκε από τους παρευρισκόμενους το ζήτημα του διαλόγου σε συνδυασμό με την εκπαιδευτική και κοινωνική συγκυρία:

Κοινός τόπος της συζήτησης είναι η εκτίμηση πως στο χώρο της εκπαίδευσης συγκρούονται εδώ και χρόνια οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος για το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση στη δουλειά και τη ζωή με τις πολιτικές που επιβάλουν τις αναδιαρθρώσεις στην κατεύθυνση της αποδόμησης του δημόσιου σχολείου και της προσαρμογής-παράδοσης της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και των ιδιωτικών συμφερόντων. Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δώσει μάχες σκληρές απέναντι στις αντιδραστικές τομές και δε συμμετέχει σε στημένους και προσχηματικούς διαλόγους, γιατί συγκροτεί ένα αντίπαλο προς την κυρίαρχη πολιτική εκπαιδευτικό και κοινωνικό ρεύμα, αλλά και γιατί κάθε κύμα αντιεκπαιδευτικών μέτρων ξεκινούσε με «διαλόγους» χειραγώγησης της κοινής γνώμης και επιχείρησης συνενοχής-νομιμοποίησης των αντιδραστικών σχεδίων από την εκπαιδευτική κοινότητα.

Τα περί «μηδενικής βάσης» που διαδίδει ο νέος Υπουργός Παιδείας για το διάλογο που ετοιμάζει, ως προπομπό του νέου τελικού κύματος των αναδιαρθρώσεων, μόνο ως χοντροκομμένο αστείο μπορεί να ακουστεί: Δεν απέσπασε τα 28 δις ευρώ η Παιδεία, αλλά οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ο Προυπολογισμός της μηδενικής βάσης ρίχνει ακόμα κι άλλο τις δαπάνες στην Εκπαίδευση στο 2,82% του ΑΕΠ! Εξήντα χιλιάδες παιδιά δε χώρεσαν στο δημόσιο νηπιαγωγείο, ενώ τα σχέδια για περιστολή της εξάχρονης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης πάνε κι έρχονται. Η ωρομισθία γιγαντώνεται και καμιά μηδενική βάση δεν αίρει το άγος των συμβασιούχων της εκπαίδευσης που ζουν με 300 ευρώ το μήνα. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι εκτός ατζέντας, ενώ τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας των δασκάλων, αδικαίωτα ακόμα, μόνο τα χημικά, τις σιδερογροθιές, τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής βρήκαν και βρίσκουν ως συνομιλητή. Οι ιδιώτες και οι χορηγοί εδραιώνονται στα σχολεία, ενώ η αναγνώριση των ΚΕΣ παραδίδει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους εμπόρους της γνώσης και η επιδίωξη κατάργησης του ασύλου σηματοδοτεί την καταστολή και τον αυταρχισμό που θα επιδειχθεί απέναντι στους αγώνες που αναπτύσσει το κίνημα στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής. Δεν πρόκειται για “tabula rasa” λοιπόν, αλλά για τη φανερή ατζέντα μιας βαθιάς αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εντείνεται.

Το εξεταστικό, που αποτελεί κεντρικό θέμα του διαλόγου που ανοίγει το Υπουργείο, δεν είναι παρά η άκρη ενός νήματος που ξεδιπλώνει όλες τις αντιδραστικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες, από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο: Την παγίωση της εγκατάλειψης και υποχρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης, την αναδιάρθρωση των βαθμίδων της, τον επανακαθορισμό των εξεταστικών φίλτρων της απόρριψης και του αποκλεισμού, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση, την αποκέντρωση, την αξιολόγηση–κατηγοριοποίηση, την ένταση των ταξικών φραγμών, την απαξίωση του κοινωνικού ρόλου των εκπαιδευτικών. Ως εκ τούτου αποτελεί μια ολοφάνερη προσχηματική διαδικασία που επιχειρεί να ντύσει επικοινωνιακά την ολοκλήρωση των αναδιαρθρώσεων και είναι καθορισμένες από τις δεσμεύσεις της χώρας μας στις διαδικασίες της Μπολόνιας και της Λισαβόνας και θα αλλάξουν πλήρως το περιεχόμενο, τους στόχους, το χαρακτήρα, το παιδαγωγικό πλαίσιο και τις λειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος.

Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε πως ο διάλογος δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει πεδίο προώθησης των αιτημάτων και των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος - αλλά αντίθετα πεδίο συνενοχής και υποστολής των αγώνων. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρέπει και δε θα νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του τα σχέδια και τους στόχους μιας τέτοιας διαδικασίας. Γι αυτό και από τους παρευρισκόμενους στη σύσκεψη εκφράστηκε η σφοδρότατη αντίθεση στις δηλώσεις του Προεδρείου της ΔΟΕ για συμμετοχή του κλάδου στο διάλογο. Μια τέτοια εξέλιξη σπάει το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, νομιμοποιεί την πολιτική και τις επιδιώξεις του ΥΠΕΠΘ και της κυβέρνησης, αγνοεί την αγωνιστική δυναμική που κατακτήθηκε με τη μεγάλη απεργία, επιδιώκει να θέσει τον κλάδο σε τροχιά συναίνεσης και υποταγής.

Πεποίθηση όλων σύσκεψη ήταν πως οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι πρέπει να εμποδίσουν μια τέτοια αρνητική εξέλιξη καλώντας τη ΔΟΕ να άρει τις δηλώσεις και τις προθέσεις συμμετοχής και να αποχωρήσει αμέσως από αυτήν την παρωδία.

Οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι μπορούν με τις αποφάσεις τους και την κοινή τους δράση να συγκροτήσουν το αγωνιστικό ρεύμα μέσα στον κλάδο και να διαφυλάξουν την υπόληψή του και την αγωνιστική του στάση. Οι σύλλογοι μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις που πρέπει να γίνουν παντού το επόμενο διάστημα είναι ανάγκη μαζί με τις ΕΛΜΕ να συντονίσουν τη δράση μας για μια καμπάνια ενημέρωσης - συμπόρευσης του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας για την προβολή της χάρτας των αναγκών και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, για την ανάπτυξη δράσεων και αγώνων με σχέδιο προοπτική και διάρκεια, για τη διεκδίκηση των κεντρικών -ώριμων αιτημάτων μας στον αντίποδα των αντιδραστικών αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση.

Β) ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ

Από τη συνάντηση προτείνονται στους συλλόγους τα εξής:

ü Συγκέντρωση με Παράσταση Διαμαρτυρίας και αποκλεισμό του ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΡΟΝΟΙΑΣ την Τρίτη 24 Φλεβάρη, ώρα 2 μ.μ. Συμμετοχή με κοινό πανό και μπλοκ στην ΑΠΕΡΓΊΑ της ΑΔΕΔΥ της 25 Φλεβάρη.

ü Κεντρική παρέμβαση-εκδήλωση των πρωτοβάθμιων συλλόγων, το Σάββατο 7 Μάρτη ώρα 12 στο Σύνταγμα με διακίνηση ανακοίνωσης και υλικού για προβολή των θέσεων και αιτημάτων μας για τις ανάγκες και τα δικαιώματα του εκπαιδευτικού και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

ü Κοινή δράση για τα ζητήματα της ωρομισθίας και της ελαστικής εργασίας, συγκρότηση επιτροπών ωρομισθίων στους συλλόγους, συγκέντρωση-συνέλευση ωρομισθίων το Σάββατο 7 Μάρτη ώρα 4 μ.μ. στη ΔΟΕ (μετά την κεντρική εκδήλωση-παρέμβαση στο Σύνταγμα).

ü Πραγματοποίηση κινητοποίησης και παράσταση διαμαρτυρίας στην Περιφέρεια την Τετάρτη 12 Μάρτη και ώρα 12 με κεντρικά ζητήματα :

· ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ- ΩΡΟΜΙΣΘΙΑ

· Ελλείψεις – κενά – υποβιβασμοί σχολείων.

ΔΕ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ

Ο αγώνας μας έρχεται από μακριά…

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης και νεοσυντηρητικής επέλασης, ο χώρος της εκπαίδευσης συγκλονίζεται από τη σύγκρουση δύο αντιτιθέμενων αντιλήψεων με ισχυρό κοινωνικό διακύβευμα και ταξικό καθορισμό : από τη μια οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος και το πρόταγμα της εργαζόμενης πλειοψηφίας για το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά και τη ζωή και από την άλλη οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων για επιβολή των αναδιαρθρώσεων στην κατεύθυνση της αποδόμησης του δημόσιου σχολείου, της ενίσχυσης και νομιμοποίησης των μορφωτικών ανισοτήτων και της προσαρμογής-παράδοσης της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και των ιδιωτικών συμφερόντων.

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δώσει μάχες σκληρές και ενίοτε ηρωικές απέναντι σε αυτές τις αντιδραστικές τομές, αντιμετωπίζοντας πάντοτε το σκληρό πρόσωπο της εξουσίας. Από τη δολοφονία του συναδέλφου Νίκου Τεμπονέρα, μέχρι τα εξεταστικά του ΄98 κι από τον αγώνα των 6 εβδομάδων των δασκάλων, μέχρι τις μάχες για το άρθρο 16, μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικοί, ο κόσμος, δηλαδή, της ζωντανής εκπαίδευσης αντιστέκεται ανατρέπει, αναδιπλώνει και καθυστερεί τα νεοφιλελεύθερα, νεοσυντηρητικά, αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Το σημερινό εκπαιδευτικό τοπίο θα ήταν, από κάθε άποψη, πολύ πιο αντιδραστικό και πλήρως προσαρμοσμένο στις επιταγές της αναδιάρθρωσης, χωρίς την ασυμβίβαστη και ριζοσπαστική παρέμβαση των εκπαιδευτικών κινημάτων των δύο τελευταίων δεκαετιών.

Από την περίοδο Κοντογιαννόπουλου-Σουφλιά, στην περίοδο Παπανδρέου- Αρσένη- Ευθυμίου κι από κει στην περίοδο Γιαννάκου- Στυλιανίδη, η ζωντανή εκπαίδευση αγωνίζεται στους δρόμους και δε συμμετέχει σε στημένους και προσχηματικούς διαλόγους, γιατί συγκροτεί ένα αντίπαλο, προς την κυρίαρχη πολιτική, εκπαιδευτικό και κοινωνικό ρεύμα και γιατί γνωρίζει καλά ότι το σύνολο των σημερινών κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας, στο πεδίο της μόρφωσης, έχει προέλθει μέσα από τον αγώνα και τη σύγκρουση και όχι το διάλογο με την εξουσία.

Τι είχες Άρη ; Τι είχα πάντα !

Από αυτή την άποψη, η σημερινή προβολή του εκπαιδευτικού διαλόγου από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αποτελεί μια επανάληψη της ίδιας προσπάθειας για την εξασφάλιση κοινωνικής συναίνεσης και τον περιορισμό των κοινωνικών αντιδράσεων στην επιχειρούμενη προώθηση της αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, με βάση τα κριτήρια της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας. Ο προσχηματικός διάλογος του Υπουργείου και το συναινετικό προφίλ του νέου Υπουργού λειτουργούν ως τακτικά μέσα για τον έλεγχο και τη χειραγώγηση της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη, είναι οι αναπόφευκτοι ελιγμοί για την προώθηση των ίδιων αντιεκπαιδευτικών μέτρων με άλλα μέσα. Αποτελούν το αναγκαίο συναινετικό συμπλήρωμα στο μαστίγιο της καταστολής, της περιστολής των κοινωνικών αγώνων και της προσπάθειας απονομοποίησης όλων εκείνων των κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων που έρχονται σε ανοικτή ρήξη με τις επιλογές του κεφαλαίου και των πολιτικών του διαχειριστών, διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, με ιδιαίτερη ένταση, από το Δεκέμβρη και μετά.

Ο «ισότιμος διάλογος από μηδενική βάση» αποτελεί μια συνειδητή προσπάθεια αντικατάστασης των αγώνων και της παρέμβασης των «από κάτω» , με θεσμικές διαβουλεύσεις και τεχνοκρατικά πορίσματα, προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη και να γίνει και πάλι σαφές στους κυριαρχούμενους, το ποιος έχει δικαίωμα να μιλάει για το σχολείο και τη μόρφωση και ποιος όχι. Ο εκπαιδευτικός διάλογος συγκροτεί, επομένως, την κίνηση που επιδιώκει να συσκοτίσει το κοινωνικό διακύβευμα που κυριαρχεί στην αντιπαράθεση για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, την αποποίηση του κοινωνικού και πολιτικού ρόλου του σχολείου, που ανέδειξε η νεανική εξέγερση, και την εμφάνιση των επιχειρούμενων νεοφιλελεύθερων – νεοσυντηριτικών τομών ως έναν ουδέτερο τεχνοκρατικό μονόδρομο. Η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθεί, μέσα από το διάλογο για την εκπαίδευση, να αναβαπτιστεί και πάλι ως μεταρρυθμιστική δύναμη που δρα προς όφελος όλης της κοινωνίας. Επιδιώκει να αναιρέσει τις πολιτικές συνέπειες του κοινωνικού ρήγματος που προκάλεσε η παρέμβαση των μαζών στα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Τα περί «μηδενικής βάσης», ωστόσο, που διαδίδει ο νέος Υπουργός Παιδείας, για το διάλογο-προπομπό του νέου κύματος των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, μόνο ως χοντροκομμένο αστείο μπορούν να ακουστούν. Δεν απέσπασε τα 28 δις ευρώ η Παιδεία, αλλά οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ο προϋπολογισμός της μηδενικής βάσης ρίχνει ακόμα κι άλλο τις δαπάνες στην Εκπαίδευση στο 2,82% του ΑΕΠ. Mε βάση, μάλιστα, και το νέο τρίχρονο πρόγραμμα λιτότητας που σχεδιάζει η κυβέρνηση και κατά πάσα πιθανότητα θα εφαρμόσει και η επόμενη όποια και αν είναι αυτή, θα έχουμε μια ακόμα μεγαλύτερη μείωση των συνολικών εκπαιδευτικών δαπανών. Εξήντα χιλιάδες παιδιά δε χώρεσαν φέτος στο δημόσιο νηπιαγωγείο, η ωρομισθία γιγαντώνεται και καμιά μηδενική βάση δεν αίρει το άγος των συμβασιούχων της εκπαίδευσης που ζουν με 300 ευρώ το μήνα. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι εκτός ατζέντας και τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας των δασκάλων παραμένουν αδικαίωτα ακόμα.

Την ίδια στιγμή οι ιδιώτες και οι χορηγοί εδραιώνονται στα σχολεία, η αναγνώριση των ΚΕΣ παραδίδει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους εμπόρους της γνώσης και η επιδίωξη κατάργησης του ασύλου σηματοδοτεί την καταστολή και τον αυταρχισμό που θα επιδειχθεί απέναντι στους αγώνες που αναπτύσσει το εκπαιδευτικό και λαϊκό κίνημα στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής. Αντίστοιχα, τα χρόνια υποχρεωτικής φοίτησης δε θα αποτελέσουν πεδίο συζήτησης, έστω και αν έχουν περάσει 33 χρόνια από την καθιέρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η εποχή απαιτεί τη διεύρυνσή τους. Η αδυναμία ολοκλήρωσης του υποχρεωτικού σχολείου από ένα σημαντικό αριθμό παιδιών, δεν εμφανίζεται ούτε καν ως δευτερεύον ζήτημα προς διάλογο, έστω και αν έρχεται σε αντίφαση με τη γνωστή συνταγματική επιταγή. Τέλος, ενώ για πρώτη φορά από το 1976, οι αστικοτα “think tαnk” της αναδιάρθρωσης μιλούν τόσο έντονα για την αλλαγή της θεσμικής διάρθρωσης των εκπαιδευτικών βαθμίδων και την ανατροπή του σχήματος 6χρονο δημοτικό –τρίχρονο γυμνάσιο- τρίχρονο λύκειο. Το ενιαίο 12χρονο σχολείο και η καθιέρωση της 2χρονης προσχολικής εκπαίδευσης, που αποτελούν ώριμα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, λείπουν από την προβληματική όλων όσων οργανώνουν, διαμορφώνουν και επιβάλλουν την ατζέντα του διαλόγου

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, συνένοχοι! Εμείς;

Ο διάλογος, επομένως, θα αναπτυχθεί πάνω στο έδαφος της απαξίωσης του δημόσιου σχολείου, απαξίωση την οποία θεωρεί δεδομένη και εκτός πεδίου διαπραγμάτευσης. Ο επιχειρούμενος διάλογος έχει θέσει, εξαρχής, τα όρια του τι αξίζει και είναι νόμιμο να ζητηθεί, με βάση αποκλειστικά τις προτεραιότητες του κυρίαρχου μπλόκ εξουσίας.

Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται απόλυτα από τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί μέχρι τώρα: Με αιχμή την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ, προετοιμάζεται μια συνολική αναδιάρθρωση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο « πνευματικός πατέρας» της μεταρρύθμισης ο Μπαμπινιώτης, ο άνθρωπος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, ιδιοκτήτριας των Αρσακείων, προτείνει να συνυπολογίζεται ο βαθμός των μαθητών και στις τρεις τάξεις του Λυκείου στη βαθμολογία εισαγωγής στα ΑΕΙ. Γεγονός θα ενισχύσει τον εξεταστικοκεντρικό χαρακτήρα του Λυκείου και θα εντείνει τους μορφωτικούς αποκλεισμούς. Αναγκαίο συμπλήρωμα των προτάσεων του είναι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των εκπαιδευτικών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση των τελευταίων στους αντιδραστικούς προσανατολισμούς της μεταρρύθμισης. Ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ Βερέμης, περισσότερο δομικός, προτείνει μεταλυκειακό έτος σπουδών, στη βάση της προοπτικής συρρίκνωσης του δημοτικού σε 5 χρόνια, άρα και τη σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου και την αλλαγή δομής όλης της εκπαίδευσης, με κύριο χαρακτηριστικό την ένταση της απόρριψης-κατηγοριοποίησης σε ακόμα χαμηλότερες ηλικίες. Εναλλακτικά, το μεταλυκειακό έτος συνδέεται με το σχεδιασμό της Μπολόνια για 3ετής πανεπιστημιακές σπουδές, προκειμένου να επιτευχθεί η ισοτιμία των ελληνικών πτυχίων με τα 3ετή ευρωπαϊκά μπάτσελορ και να ενταχθούν ομαλά τα ΚΕΣ στο σχεδιασμό της ανώτατης εκπαίδευσης. Σε ένα τέτοιο σχολείο και σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα ονειρεύεται να μας «φιλοξενήσει» η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Από τη δική του μεριά, το ΠΑΣΟΚ σπρώχνει το πεδίο της συζήτησης σε ακόμα δεξιότερες κατευθύνσεις. Το νέο πρόγραμμα για την παιδεία που κατέθεσε η κυρία Διαμαντοπούλου εμπνέεται από μείγμα νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών συνταγών που οδηγούν στην πλήρη απορρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Το νέο εκπαιδευτικό όραμα βασίζεται στη «δυναμική εκπαιδευτική μονάδα , με ευελιξία, λόγο και ευθύνη στη διαχείριση των πόρων ….που δίνει ρόλο και συμμετοχή και στην οργάνωση της μάθησης στους περιφερειακούς και τοπικούς φορείς», δηλαδή το σχολείο που διαπλέκεται ανοικτά με τον ιδιωτικό τομέα στα πλαίσια της περιβόητης «αποκέντρωσης». Η εικόνα συμπληρώνεται από ένα πλαίσιο κεντρικά επιβαλλόμενων μετρήσιμων στόχων επιτυχίας, στη βάση των οποίων οι σχολικές μονάδες και οι εκπαιδευτικοί τους αξιολογούνται. Στη βάση αυτής της αξιολόγησης συνδέονται οι μισθοί των εκπαιδευτικών και η χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων. Το ΠΑΣΟΚ ξεκάθαρα υιοθετεί τη σύνδεση μισθού-αξιολόγησης και επίδοσης της σχολικής μονάδας. Την ίδια στιγμή νομιμοποιείται και ενισχύεται ο το διπλό δίκτυο στην εκπαίδευση στην προοπτική προσανατολισμού στη βάση αυστηρών ταξικών κριτηρίων ενός μεγάλου αριθμού παιδιών εργατικής προέλευσης στο τεχνικό επαγγελματικό δίκτυο.

Στο ίδιο πνεύμα ο Βενιζέλος με άρθρο του στα Νέα, προτείνει το αγγλικό σύστημα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με τετραετές γυμνάσιο και διετές λύκειο (Α level), η εγγραφή στο οποίο γίνεται με εξετάσεις και την πλήρη απορρύθμιση της ανώτερης εκπαίδευσης. Η τελευταία για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ θα πρέπει να οργανωθεί σε δύο κύκλους : ένα κύκλο που θα περιλαμβάνει τις σχολές υψηλής ζήτησης (Νομική –Πολυτεχνείο-Ιατρικές σχολές) και θα παραμείνει ως έχει και ένα δεύτερο κύκλο, όπου το πανεπιστήμιο και τα ενιαία γνωστικά αντικείμενα θα πρέπει να αποδομηθούν σε ένα σύστημα συγκέντρωσης πιστωτικών μονάδων που θα επιτρέπει την κίνηση των φοιτητών μεταξύ σχολών, προκειμένου οι φοιτητές να συμπληρώνουν το κατάλληλο μείγμα εκείνων των δεξιοτήτων που απαιτούν οι απορρυθμισμένες αγορές εργασίας. Η προσαρμογή των εκπαιδευτικών λειτουργιών στην εργασιακή επισφάλεια και περιπλάνηση είναι το εκπαιδευτικό όραμα που μας σερβίρει το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ των Παπανδρέου-Διαμαντοπούλου-Βενιζέλου.

Συνοπτικά, ο διάλογος δεν είναι tabula rasa. Αντίθετα βασίζεται και αποκαλύπτει σταδιακά τους αστικούς σχεδιασμούς για την προώθηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης όλου του εκπαιδευτικού συστήματος. Με αιχμή το εξεταστικό επιδιώκεται μια συνολική αλλαγή στη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Ανεξάρτητα από το πιο μείγμα προτάσεων θα επικρατήσει, υπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες σταθερές : εντατικοποίηση των εκπαιδευτικών πρακτικών, προκειμένου να αποκατασταθεί η πειθαρχία και να ελεγχθούν οι μελλοντικές ανεξέλεγκτες συνέπειες της νεανικής εξέγερσης, στροφή ενός μεγάλου αριθμού νέων σε υποβαθμισμένες μορφές δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως αναγκαία προϋπόθεση για τη μείωση των κοινωνικών προσδοκιών στο πεδίο της απασχόλησης και διαμόρφωση μιας ευέλικτης εργατικής δύναμης, αντίστοιχης με το χαρακτήρα της παραγωγικής αναδιάρθρωσης, τη δημιουργία κερδοφόρων εκπαιδευτικών αγορών και την αλλαγή του τρόπου διοίκησης και ελέγχου του εκπαιδευτικού συστήματος με στόχο να περιοριστεί η παιδαγωγική αυτονομία και η παρέμβαση του εκπαιδευτικού κόσμου. Νέοι μορφωτικοί αποκλεισμοί- επιχειρηματικότητα και αξιολόγηση/πειθάρχηση είναι οι πραγματικές σημαίες του εκπαιδευτικού διαλόγου.

Όχι στον προσχηματικό διάλογο-Ναι στους αγώνες

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ εκτιμάμε πως ο «διάλογος» δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει πεδίο προώθησης των αιτημάτων και των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος - αλλά αντίθετα πεδίο συνενοχής και υποστολής των αγώνων. Γι’ αυτό πιστεύουμε πως το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρέπει και δε θα νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του τα σχέδια και τους στόχους μιας τέτοιας διαδικασίας .

Με βάση τα παραπάνω:

· Καλούμε τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες να μη συμμετέχουν στο διάλογο. Καλούμε τους πρωτοβάθμιους εκπαιδευτικούς συλλόγους Π.Ε. και τις ΕΛΜΕ να συντονίσουμε τη δράση μας σε μια καμπάνια ενημέρωσης - συμπόρευσης του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας και στην ανάπτυξη δράσεων και αγώνων με σχέδιο προοπτική και διάρκεια και στόχο την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής

· Καλούμε τους συναδέλφους να συμβάλλουν σε μια πλατιά καμπάνια και ενημέρωσης, που πρέπει να αναλάβουμε ως κίνημα για την προβολή της χάρτας των αναγκών και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Να επαναπροβάλουμε τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας που και επίκαιρα είναι και έχτισαν τη συμμαχία μας με τους γονείς και την εργαζόμενη πλειοψηφία.

· Πεποίθησή μας είναι πως στους δρόμους των αγώνων θα κριθεί το δίκιο, εκεί θα ακουστεί δυνατά η φωνή μας! Πιστεύουμε πως το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει σε αυτή τη συγκυρία, μέσα από τις Γ.Σ και την ανάπτυξη των αγώνων του, να προβάλει θαρρετά και να διεκδικήσει τα κεντρικά-ώριμα αιτήματά του στον αντίποδα των αντιδραστικών αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση:

• για καθολική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς και ταξικούς φραγμούς, για τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του Γ.Κ.Π.

• για ενιαίο δημόσιο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαία δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Να μείνουν απ΄ έξω οι ιδιώτες και οι χορηγοί, να μην ισχύσει η βάση του 10, να μην αναγνωριστούν τα ΚΕΣ, να ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

• για την οικονομική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού, ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας, για πραγματικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς, για 1400 ευρώ στον πρωτοδιόριστο, για ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη.

• για την κατοχύρωση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα- Ρέππα- Πετραλιά, για σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 ίση με τον τελευταίο μισθό, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να χρηματοδοτηθεί τώρα ο ΟΠΑΔ ώστε να σταματήσει το χαράτσι σε γιατρούς και φάρμακα, και το Ταμείο Πρόνοιας, ώστε να πληρώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους.

• για τη σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, για την κατάργηση της ωρομισθίας και όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για μαζικούς διορισμούς με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου, ώστε να καλυθεί όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο. Για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του ωραρίου των νηπιαγωγών.

• για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, για την απόρριψη της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, την κατάργηση του ν.2986 και του Καθηκοντολογίου.

• για νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία (απόσυρση αυτών που κυκλοφορούν) που δε θα εντατικοποιούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δε θα προάγουν την απόρριψη, τον κατακερματισμό της γνώσης, τις ταξικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και θα προωθούν την κριτική σκέψη, τη χειραφέτηση και την ολόπλευρη γνώση.

• για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στο διοικητικό αυταρχισμό μέσα στο σχολείο, στην ένταση της κρατικής βίας και της καταστολής, το χτύπημα των αγώνων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων και της νεολαίας, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση στους χώρους δουλειάς. Για να μην καταργηθεί το άσυλο.

Καμιά πίστωση χρόνου, καμιά ανοχή στην αντιεκπαιδευτική πολιτική, καμιά συμμετοχή-συνενοχή στην πολιτική που λεηλατεί τα κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα.

Ενότητα και συντονισμένος αγώνας είναι η απάντηση της ζωντανής εκπαίδευσης